Na het publiceren van het 'Week Spot Kwartet' ben ik dinsdagavond aan de slag gegaan met de Blauwe Bak Top 100. Het karwei valt reuze mee. Als ik naar de 'achterblijvers' kijk dan zie ik enkele kwalitatief hoogstaande platen waarvan ik trots ben dat ik ze in de verzameling heb, maar die niet genoeg hebben 'gespeeld' voor mij in het afgelopen jaar. Opnieuw is er zelfs binnen de Top 100 geen 'bubbling under' te bekennen. Toch is het woensdag overdag dat een plaatje in mijn hoofd speelt welke nét buiten de boot is gevallen. Die moet eigenlijk wel in de top 100 en dus doe ik woensdagavond de laatste aanpassing. De nummer 98 schuift naar 100 en de extra plaat honoreer ik met een 97e plek. Misschien had die wel hoger gemogen, maar dan opnieuw... ik heb hem in eerste instantie over het hoofd gezien. Er is nóg een plaat die niet mee doet in de Top 100 en dat baart me wel zorgen. Ik heb met de tweede Record Store Day een exclusieve single van Willie Tee gekocht. De andere twee uit dezelfde partij staan op hun plek, maar ik kan nergens Willie Tee vinden. Van deze topplaat vergaat me het plezier een beetje als ik de minimale geluidskwaliteit bespeur en dus zou deze niet in de Top 100 zijn gekomen. De 'nieuwe' nummer 97 mag ook meteen de Week Spot worden. De allerlaatste plaat die is toegevoegd aan de Blauwe Bak Top 100 van 2020 waarvan ik straks de eerste foto's ga nemen.. De Week Spot is voor 'Baby You're A Mystery' van Delegation (1977)
De 'cover-up' techniek stamt, als ik me niet vergis, van Jamaica. De 'sound systems' aldaar houden een concurrentiestrijd voor wat betreft de platen die ze draaien. Sommige platen hoor je alleen maar bij deze ene dj. Bij een 'cover-up' wordt het label van een plaat onherkenbaar verminkt. Om toch de plaat te kunnen onderscheiden van andere 'cover-ups' en de concurrerende dj's op een verkeerd spoor te zetten, wordt vaak een valse identiteit toegekend aan de plaat. De grote Northern Soul-'hits' zijn ooit hun leven begonnen als 'cover-up' totdat de ware identiteit is achterhaald. Zo weet ik uit mijn hoofd dat 'You Don't Love Me' van Epitome Of Sound ooit door het leven is gegaan als Moses Smith, naar de zanger van 'Girl Across The Street'. De plaat wordt al snel geïdentificeerd en de bootleg uit de jaren zeventig gebruikt het correcte label. Alleen de kleur groen is donkerder dan het origineel. Zelfs 'Do I Love You' van Frank Wilson, onlangs opnieuw van eigenaar verwisseld, heeft in het begin een andere identiteit totdat men ontdekt dat de plaat nimmer is uitgebracht en dus in ieder geval 'uniek' is. Voor wie het verhaal niet kent: 'Do I Love You' is tien jaar geleden voor 25.000 Engelse ponden verkocht. Ik ben blij met mijn bootleg van nog geen drie pond!
In de jaren zeventig en tachtig worden 'cover-ups' een onderdeel van de scene. In Stafford gaat men meer voor de obscure jaren zestig-platen die tegen de popcorn aan hangen. Deze dj's geven praktisch iedere plaat een andere identiteit en velen zijn veertig jaar later nog altijd niet geïdentificeerd. Ik ben een tijdje 'lid' geweest van een Facebook-groep dat probeerde de ware aard van een plaat te achterhalen. In zulke gevallen gaat het om 'dure' platen. In de 'Modern Soul' doet men het ook met platen die je bij wijze van spreken op iedere straathoek kan krijgen. 'Free To Be Me', de b-kant van 'Devil's Gun' van CJ & Co., is een voorbeeld. 'Broken Man' van Pioneers wordt lange tijd Spiral Starecase genoemd en ook onze Week Spot is tijden een mysterie. De plaat gaat door het leven als Anderson Brothers en wie 'I Can See Him Loving You' van de gebroeders kent, zal het meteen begrijpen bij Delegation. Menig dj zal zichzelf voor het hoofd hebben geslagen. Hoe vaak heeft die immers niet dat malle plaatje van Delegation voor een kwartje laten liggen?
Delegation is een Brits trio bestaande uit de heren Len Coley, Rick Bailey en Roddy Harris. Producent en songschrijver Ken Gold ontdekt het trio nadat hij lauweren heeft geoogst met 'You To Me Are Everything' van The Real Thing. Er komt een contract tot stand met State, het label dat eerder successen boekte met The Rubettes, Mac & Katie Kissoon en andere pure pop. In 1976 brengt Delegation haar debuutsingle uit, maar deze doet helemaal niets. De opvolger heet 'Where Is The Love' dat piekt op een 22e plek in Engeland. Later in 1977 komt ook de single 'You've Been Doin' Me Wrong' uit en dat behaalt een 49e plek in de toenmalige top 50. Als je de laatste single omdraait, krijg je onze kersverse Week Spot.
Ray Patterson heeft Harris al vervangen ten tijde van de Week Spot en in 1979 maakt Coley plaats voor Amerikaan Bruce Dunbar. Deze vertrekt even later weer. In 1979 scoort de groep ook een grote hit met 'Put A Little Love In Me'. Althans? Het is de enige single die iets doet in Nederland, maar geen spoor in de hitparades van Engeland en Amerika, hoewel het een gekend nummer is in de disco-scene. In 1981 valt de groep al een beetje uit elkaar, hoewel er nog wel plaatwerk verschijnt van Delegation. Na een pauze van enkele jaren volgt in 1993 het album 'Encore'. Bailey werkt inmiddels weer samen met Gold om het originele werk van Delegation in de digitale wereld beschikbaar te maken teneinde er zelf ook iets aan te verdienen. Op dinsdag 17 juli 2018 is de genoemde single van Anderson Brothers de Week Spot geworden en nu dus een plaat die gemakkelijk voor die band heeft kunnen doorgaan voor enkele jaren. Het is het soort 'harmony soul'-disco waarvan ik momenteel niet genoeg kan krijgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten