Singles round-up: mei 3

Ik heb het vorige week reeds geschreven in 'Even damp afblazen'... er is iets aan de hand sinds ik een maand geleden veertig ben geworden. Het is bijna een maand geleden dat ik voor het laatst heb 'gezondigd' aan shag, ik taal er inmiddels niet meer naar. Op dit moment 'vape' ik citroen en dat is héérlijk! Ik ben wel omhoog gegaan in nicotine, maar dat is vooral om de shag-behoeft te onderdrukken. Dat kan over een paar maanden wel weer naar beneden, zo verwacht ik. Het eerste resultaat is dat mijn tuin afgelopen dinsdag is opgeknapt door een 'professional' en ik slaap opeens ook veel beter. En hoewel ik daar voorzichtig mee moet zijn, lijkt het wel alsof ik minder slaap nodig heb. Niet té overmoedig worden, daar komen alleen maar brokken van. Zie '20092009'. Vanmiddag ben ik eerst naar Havelte gefietst en heb daar in de kringloopwinkel gekeken. Een handjevol singles, maar alleen jazz en klassiek. Wel heb ik er drie dvd's gekocht, waarvan 'Dogville' niet zozeer is om te kijken ('nooit weer', heb ik ooit geroepen), maar voor een euro kan die mooi in de kleine Lars Von Trier-collectie. Daarna naar Meppel en bij de Xenos heb ik tien nieuwe mandjes gehaald. Vanavond heb ik de bakken opnieuw ingedeeld en het komt er op neer dat zowel de jaren zestig als de jaren zeventig en jaren tachtig er een extra bak bij hebben gekregen. De singles van gisteren moeten nog tussengevoegd worden, maar dat doe ik na de 'Singles round-up'. Bij deze dus...

* Martine Bijl- Frederiekje (NL, Relax, 1966)
Ik probeer heel zorgvuldig te werk te gaan bij het uitkiezen van singles. Vaak lukt dat wel, maar soms verlies ik mezelf. Neem nou zo'n single als 'Frederiekje' van Martine Bijl. Natuurlijk is het even lastig te pruimen als ongekookte boontjes uit een pot van Hak. Maar toch... een single op een Relax in een fraai fotohoesje voor de prijs van vijftig cent? Nee, dat kan ik niet laten liggen. Wel... hier zijn we dan! 'Frederiekje' is een olijk slaapliedje voor een kind. De b-kant heet volgens het hoesje 'Het Einde Van De 6e Dag', maar staat op het label als 'De Zesde Dag'. Best een eigenaardig nummer voor 1966. Zonder dat het een lofprijzing wordt, gaat dit liedje over de pracht en praal van de eerste zes dagen van de Schepping. En pas in de laatste regels krijgt het een wrange smaak als Martine zich hardop afvraagt: 'Waarom is die tijd voorgoed voorbij?'. Toch nog een protestsong, ook al vind ik de plaat daardoor niets leuker worden. Mooi voor in het archief en wellicht ooit nog geschikt als ruilmiddel?

* The Dubliners- Maids, When You're Young Never Wed An Old Man (NL, Ariola, 1967)
De vierde Nederlandse single van The Dubliners en ook weer op het rood-met-witte Ariola-label. Het is sinds 'Days Of Pearly Spencer' van David McWilliams dat ik hier een zwak voor heb gekregen. Zo'n Dubliners-single in fotohoes en nieuwstaat voor slechts een euro mag altijd mee. Natuurlijk is ook dit weer een kneiter van de bovenste plank en hier kan ik vast nog eens iemand een plezier doen op zaterdag- of zondagavond.

* Ian Dury & The Blockheads- Reasons To Be Cheerful, Part 3 (NL, Stiff, 1979)
Voor de tweede maal in 48 uur vinden we de naam van Ian Dury. Ik moet bekennen dat 'Reasons To Be Cheerful' niet echt in mijn geheugen stond gegrift, maar nu ik de single even heb gedraaid...? Wat een feestje! En het maakt het respect dat ik al had voor Dury alleen maar groter. Een held!

* Bobby Goldsboro- Autumn Of My Life (NL, United Artists, 1968)
Een kwestie van 'timing'? Ik zie net dat de Nederlandse release van 'Autumn Of My Life' op 2 augustus 1968 is geweest. Hartje zomer? Tja, ik kan niet nagaan hoe het weer is geweest in de eerste week van augustus 1968, maar om dan een single over de herfst uit te brengen? We zullen nooit weten of het hem hieraan heeft gelegen. 'Autumn Of My Life' is de opvolger van de top tien-hit 'Honey', maar Goldsboro zal de eerste vijf jaar er niet meer in slagen om de Nederlandse hitparade te halen. Pas met 'Summer (The First Time)' (1973) en 'Hello Summertime' (1974) lukt dat weer, ook al zullen beide nooit hits worden van het formaat 'Honey'. De b-kant heet 'You Chased Me' en dat zou ik drie jaar geleden met veel gejuich in de Blauwe Bak hebben gestopt, maar anno 2015 geloof ik het wel. Een mooi plaatje voor in de jaren zestig-bak, maar meer ook niet...

* Loïs Lane- My Best Friend (NL, Lowland, 1989)
Zouden er nog briefkaarten bestaan? Achterop het hoesje van 'My Best Friend' staat het adres van de fanclub en daar zou ik bijna zin in krijgen! De zusjes Klemann zien er erg lief uit op het fotohoesje. Over collecties-binnen-de-collectie gesproken... ook Loïs Lane is zo'n 'project'. Niet een hele bijzondere verzameling en niet dat het apart in een koffertje wordt verzameld, maar toch wil ik zien de singles van de groep compleet te krijgen. En als ze allemaal even duur zijn als deze 'My Best Friend', dan doe ik het er voor: Nieuwstaat en fotohoes voor vijftig centen.

* Tony Joe White- Tunica Motel (NL, Remark, 1991)
Ik heb de term 'swamprock' nooit echt iets gevonden, het is net zo'n lege term als menig stroming dat wordt geopperd door MTV. Tony Joe is eind jaren zestig één van de belangrijkste vertegenwoordigers van de 'swamprock'. Als je zijn muziek als een uilenbal gaat onderzoeken, vindt je elementen van blues, rock & roll en zelfs vroege funk erin terug. Hij breekt in Nederland door in 1970 als hij op tournee is met Creedence Clearwater Revival. 'Groupy Girl' bereikt zelfs de top twintig in ons land. White heeft dan al bewezen goede songs te kunnen schrijven, met name 'Rainy Night In Georgia' gaat een gouden toekomst tegemoet. Toch moet gesteld worden dat veel van White's muziek in de vroege jaren zeventig ietwat eentonig is. Dat is twintig jaar later niet anders, want zowel a- als b-kant zijn volledig inwisselbaar. Het gaat mij echter om de b-kant: Tony Joe's eigen uitvoering van 'Steamy Windows' dat een hit is geweest voor Tina Turner.