Ik heb het dus niet kunnen laten... 'Raddraaien' met een single uit de Blauwe Bak is altijd een extra uitdaging. Ditmaal is het een single uit de tweede reserve-bak, maar eveneens een plaatje dat tot een paar maanden geleden in de 'echte' koffers heeft gezeten. Op een bepaald ogenblik moet daar ruimte komen en dan verhuist deze met de meeste Motown-hits naar de reserve-bakken, maar ik denk dat deze zeker mee gaat voor een eventueel optreden in een kroeg of club. Het is namelijk zo'n plaatje dat 'past' en dat iedereen kent en waardeert, dus het kan goed als compensatie dienen voor een rijtje van drie meer obscure platen. De negentiende single uit de tweede reserve-bak is eigenlijk 'Vehicle' van Ides Of March, maar die heb ik op 17 januari 2012 al vrij uitgebreid behandeld in '20 Years Ago Today'. Ik tel nog eens negentien verder en kom dan uit bij de debuut-single van The Jackson 5: 'I Want You Back' (1970). Of...? Juist, daar wilde ik het al een tijdje over hebben. Er is namelijk leven vóór Motown.
Wat heeft Michael nu precies in de war gestuurd? Is het de 'bubble' waarover radioheld Peter Van Bruggen schrijft in 'Logeren Bij Lou'? De zeepbel waarin een artiest zich bevindt, omringd door ja-knikkers en mensen die je voortdurend vertellen 'hoe geweldig je bent'. De zeepbel die maakt dat je het contact met de realiteit kwijt raakt. Het zou zomaar kunnen bij Michael, want hij heeft een zeer onrealistisch leven. Toch denk ik dat zijn vader, Joe Jackson, ook heeft bijgedragen in de onstabiele factoren in het leven van Michael. Joe dirigeert het groepje van zijn zonen met harde hand en dat laatste mag erg letterlijk worden opgevat. Toch weet Joe zich eenmaal te beheersen en daar zijn wij, muziekliefhebbers, nog altijd dankbaar voor!
In 1964 speelt Tito stiekem op de gitaar van Joe en schrikt zich een hoedje als eerst een snaar breekt en vervolgens zijn vader om de hoek komt. Hij vreest voor een pijnlijk achterwerk. Joe dreigt daar ook mee, maar geeft zijn zoon een kans: Tito moet de snaar vervangen. Joe heeft namelijk al iets van het gitaarspel van Tito opgevangen en dit heeft hem overtuigd. Even later gaat het duo naar de gitaarwinkel om een instrument voor Tito te kopen. De eerste uitvoering van The Jacksons is een feit. Tito, Jermaine en Jackie verzorgen de zang, de zesjarige Michael speelt conga's en Marlon tamboerijn. Buurtgenootjes Reynaud Jones en Milford Hite nemen toetsen en drums voor hun rekening. Het noemt zich evenwel The Jackson Brothers. In augustus 1965 maakt de groep haar opwachting. Ene Evelyn LaHaie suggereert de naam The Jackson Five Singing Group.
In 1966 wint de groep een talentenjacht op de High School van Gary, Indiana, waar The Jacksons hun wortels hebben. Op het repertoire van The Jackson Five staan enkele Motown-nummers waaronder 'My Girl'. Het is Michael Jackson die een spetterende 'performance' weggeeft van James Brown's 'I Got You (I Feel Good)' dat de groep meteen als favoriet maakt van de talentenjacht. Johnny Jackson en Ronnie Rancifer vervangen kort daarna Hite en Jones. Het maakt een rondreis langs talentenjachten en menigmaal verlaten The Jacksons het oord met de hoofdprijs op zak. Daarna brengt Joe de groep onder in meer respectabele muziekcentra. Zo komt de groep onder andere terecht in Chicago en Harlem. Op 13 augustus 1967 stuurt Gladys Knight een demo van The Jackson 5 naar het kantoor van Motown in Detroit. De tape gaat echter meteen retour op de bus naar Indiana. In november 1967 komt de groep onder contract bij Steeltown Records.
Ik jaag al een tijdje op beide singles op Steeltown, maar ze zijn gewild én terecht! Kenmerkend voor een Chicago-productie is het iets 'losser' dan het geprefabriceerde Motown-geluid. Alle vier de kanten zijn zeer de moeite waard, het laat een lekker 'crossover'-geluid horen. Geduld is een schone zaak bij deze platen, een smetteloos exemplaar is een utopie en voor je het weet betaal je je scheel voor een nauwelijks te draaien plaat. The Jackson 5 op als voorprogramma voor Bobby Taylor & The Vancouvers en dan waagt Taylor een poging. Nu trekt de groep wel de aandacht van Berry Gordy en consorten en op 11 maart 1969 mag de groep de handtekening zetten. In augustus opent The Jackson 5 een concertserie van The Supremes. Diana Ross heeft dan net laten weten dat ze aan het einde van de tournee solistisch wil verder gaan. Het is een tijd vol veranderingen bij Motown. Het koningskoppel Holland-Dozier-Holland is een jaar ervoor vertrokken en The Jackson 5 wordt gekoppeld aan een nieuw songschrijversteam: The Corporation. Dat zijn Freddie Perren, Deke Richards en Alphonzo Mizell, terwijl ook Gordy een 'credit' krijgt. Eén van de eerste pennenvruchten is 'I Want You Back' en dit zal de eerste single worden van The Jackson 5 op het Motown-label. De titel van de eerste elpee zet vooral kwaad bloed bij Gladys Knight: 'Diana Ross Presents The Jackson 5'.
De rest is geschiedenis? In Amerika bereikt het de eerste plek van de Billboard Hot 100, in Engeland brengt 'I Want You Back' het tot een tweede plek. In Nederland doet het 'slechts' een dertiende plek, ook al is het de grootste hit voor The Jackson 5. Als The Jacksons zal het nog wel een paar maal de top tien aan doen. Na het overlijden van Michael wordt 'I Want You Back' opnieuw een hit. Nauwelijks twee maanden ervoor ben ik op de dinsdag na Pinksteren in Utrecht. Ik volg op dat moment de tournee van een Amerikaanse singer-songwriter die ik niet meer bij naam ga noemen en die avond treedt ze op in Ekko in Utrecht. Ik dood de tijd met een wandeling door Utrecht en vind op mijn route een kringloopwinkel aan de Oudegracht. 'I Want You Back' is daarvan een resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten