zondag 31 mei 2015

mei(n) maand



Het is een beetje mosterd na de maaltijd, want de maand is immers voorbij. De meimaand was 'mijn' maand. Mensen die de gele Specialized-kalender hebben gekocht, hebben de afgelopen 31 dagen tegen mij mogen aan kijken. In de roze kalender is Kate de dame van mei en zij is nota bene degene geweest die mij heeft geïnspireerd om naakt te poseren voor het goede doel. Zij had het al eens gedaan voor een ander doel en publiceerde de foto een anderhalf jaar geleden op Facebook. Toen ik die zag, vroeg ik mezelf af: ,,Zou ik zo ver gaan om voor een goed doel uit mijn kleren te gaan?". Omdat ik jaren geleden geregeld naakt recreëerde en ik ook wel een paar goede doelen kon bedenken, was het antwoord 'ja'. Toen ik direct na het optreden in Watford werd gevraagd voor de Specialized-kalender hoefde ik niet lang na te denken. Natuurlijk! Voor Teenage Cancer Trust trek ik mijn kleren uit. Toen was het zaak om een juiste fotograaf te vinden. Iemand waarbij ik me op mijn gemak zou voelen en waarvan ik wist dat hij/zij een foto zou maken waarmee ik kon instemmen. Dat bleek ook tamelijk eenvoudig, want ik kende de reportage van een goede vriendin, gemaakt door fotograaf Wim Dooren.

Hoewel de vriendin me gerust heeft gesteld, duurt het toch ruim een maand voordat ik de moed heb om Wim de 'grote vraag' te stellen. De 'angst', of misschien zelfs 'schaamte', is nergens goed voor geweest. Natuurlijk wil hij hier wel aan meewerken, ook al ben ik de eerste man die voor zijn lens uit de kleren gaat. Wim heeft meteen ideeën over hoe het eruit moet zien en het klinkt alsof we op één lijn zitten. Dat zal ook het geval zijn. Er wordt een contract opgesteld naar Specialized toe en ik kan me gaan voorbereiden op de fotoshoot. Deze vindt plaats in maart. Het is het mooiste weer van de wereld. Toch hebben we van tevoren afgesproken dat het een studiofoto gaat worden. Ik zou eerst met de bus naar Diever gaan, maar het fraaie weer maakt dat ik liever op de fiets ga. Zuinig aan, want ik wil niet zweten vóór de sessie. Het lukt me ook nog!

Wim heeft een lamp opgehangen waar ik onder zou moeten staan. Hij kan niet weten dat ik bijna twee meter ben en het betekent dat ik met mijn hoofd in de lampenkap zit. Door de knieën. Dat blijkt ook erg goed te werken voor de pose. Voor een goed doel poseer je spiernaakt en hoe kun je een foto krijgen waarop de naaktheid boekdelen spreekt zonder dat je oog-in-oog staat met bepaalde lichaamsdelen? Laat dat maar aan de vakman over! Geen zichtbare attributen van het mannelijk lichaam en evenmin een bilnaad. Als ik een onderbroek zou dragen zou dat zichtbaar moeten zijn op mijn heup, maar nee... niks te zien. Hoewel de overige modellen een songtitel van Madness uitbeelden, is dat niet onze opdracht geweest. Een smaakvolle foto met suggestief bloot en een Madness-thema. Ik vertel niet teveel indien mensen nog de kalender willen aanschaffen. Ik garandeer jullie: Het is een grappige en artistiek verantwoorde foto geworden. Mooier dan dat ik van tevoren had verwacht!

Helaas valt het 'suggestief bloot' al snel af als eis en staan er twee, inclusief mezelf, die zichtbaar van top tot teen bloot zijn. Verder twee die functioneel bloot zijn, maar ook iemand die met schoenen, shirt en spijkerbroek op een bar ligt. Een beetje jammer. Dat is ook het 'incident' in november. Rond de verschijningsdatum van de kalender 'prikkelt' de organisatie achter de kalender potentiële kopers op Facebook met afdrukken van de complete foto's. De mijne heeft twee dagen in de openbaarheid gestaan. Je prikkelt potentiële klanten met een tipje van de sluier, niet met de complete foto. Het kost een hele zure reactie van mijn kant om ervoor te zorgen dat de foto Facebook af gaat. Ik hou het poseren dit jaar even voor gezien. Volgend jaar wellicht weer?

Ik moet jullie bekennen: Ik weet niet hoe het met de stand van de gele kalender is op het moment. De roze kalender is volgens mij uitverkocht. Kijk zelf maar even op www.specializedproject.co.uk. Iedere cent komt ten goede aan Teenage Cancer Trust en Youth Music UK. Teenage Cancer Trust opent behandelcentra voor jongeren met kanker, terwijl Youth Music UK kinderen uit achterstandsgezinnen voorziet van muziekinstrumenten. Daar trek ik graag nog eens mijn onderbroek voor uit...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten