Toch maar even de schouders eronder zetten en een tweede Raddraaier doen, alvorens deze dag met de Week Spot te besluiten. Dan lig ik donderdag 'slechts' één dag achter op schema. Ja, het is een sport geworden voor mij om de maanden en jaren 'compleet' te krijgen. Voor deze aflevering van 'Raddraaien' mag ik de achtste single nemen uit de zevende jaren zeventig-bak, maar dat is een bekende. Ik hoef het niet eens na te kijken, maar 'The Entertainer' van Marvin Hamlisch heb ik recent op een zaterdagavond gehad. De volgende dag zocht ik Peter op in Weesp. Acht platen na Marvin Hamlisch vinden we vervolgens eentje van Albert Hammond, een man die we nog nooit op Soul-xotica hebben gehad en dat wel eens tijd werd. Zijn single 'I Don't Wanna Die In An Air Disaster' is, naar mijn bescheiden mening, ook nog één van man's beste en dus zet ik deze met alle plezier in de schijnwerpers.
Het is vreemd, maar waar... Iedere keer als ik de biografische gegevens zie van Albert Hammond denk ik 'o ja, dat is waar ook'. Toch blijf ik de beste man 'uitschelden' voor Amerikaan. Dat heeft natuurlijk te maken met de meest succesvolle jaren van Hammond, de midden jaren zeventig, en de periode die hij in de Verenigde Staten doorbrengt. De familie Hammond komt oorspronkelijk van Gibraltar, maar is vanwege de Tweede Wereldoorlog tijdelijk uitgeweken naar Londen. Daar wordt op 18 mei 1944 Albert Louis Hammond geboren. Albert schijnt op dit moment op trainingskamp te zijn. Maandag moet hij immers in één keer 71 kaarsjes uitblazen...
Als het meningsverschil is bijgelegd, keert het gezin Hammond weer terug naar Gibraltar. In 1960 formeert hij zijn eerste band, The Diamond Boys. Hoewel deze groep geen commerciële successen kent, speelt het een wezenlijke rol in de ontwikkeling van de Spaanse rock'n'roll en popmuziek. De groep treedt op in de nachtclubs van Madrid, al dan niet in combinatie met Miguel Rios. Die laatste schijnt een sleutelrol te spelen in de Spaanse rock'n'roll, terwijl wij de man enkel kennen van 'A Song Of Joy' (1971). In 1966 probeert Hammond het andermaal in Londen en formeert hier de groep The Family Dogg.
The Family Dogg zal in 1969 een grensoverschrijdende hit hebben met 'A Way Of Life', terwijl 'Sympathy' in 1970 het vooral goed doet aan het Europese vasteland. Het is een belangrijke broodwinning van Hammond, maar hij wedt niet op één paard tegelijk: Samen met partner Mike Hazlewood schrijft Hammond hits voor mensen als Leapy Lee, Joe Dolan, The Pipkins, Blue Monk, The Fortunes en The Hollies. In 1971 neemt Hammond vocalen voor zijn rekening op de elpee 'Wrecked Again' van Michael Chapman. In 1972 steekt Hammond de oceaan over en neemt voor Columbia (de Amerikaanse CBS) een rits singles en elpees op voor hun kleinere Mums-label. Toch scoort Hammond vooral daarmee in Europa. Het begint met 'It Never Rains In Southern California'. In Engeland scoort hij slechts eenmalig: 'The Free Electric Band' piekt op 19 in de Engelse Top 50. In Nederland is het samen met onze Raddraaier de hoogste notering. Opvallend is dat 'Air Disaster' niet een hit wordt in Amerika. In Nederland is het goed voor een derde positie op de Top 40.
'Air Disaster' is een van de nummers die ik heb te danken aan 'De Hitfabriek' van Marc Brillouet. Het wordt in de begin jaren negentig op een, voor mij, onmogelijk tijdstip uitgezonden op de televisie, maar mijn zus is zo vriendelijk het voor mij op te nemen. Zo zit ik op donderdagmiddag na schooltijd bij mijn zus voor de televisie, pen en papier in aanslag en de beelden 'absorberen'. De tonen van 'Knockin' On Heaven's Door' van Bob Dylan brengen me naar de gijzelingsactie in het Chileense stadion in 1973 en 'Air Disaster' zit, niet verrassend, onder beelden van een vliegtuigramp uit 1974. Toch zitten er ook genoeg 'leuke' berichten in het programma en leer ik hier 'Seven Horses In The Sky' van The Pebbles kennen.
Nieuws voor onze singlehoezen-leverancier: 'Air Disaster' heeft twee verschillende fotohoezen gehad in Nederland en ik heb ze beide. Deze gele is het langst in mijn bezit: Die heb ik in 1993 op de vlooienmarkt in Sneek gekocht. In 2002 koop ik op de braderie van de Midweekfeesten in Steenwijk een exemplaar met een witte hoes en een afwijkende foto. Ik heb ze beide in de bakken staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten