Een sceptische houding heeft ervoor gezorgd dat ik te boek sta als 'Beatles-hater'. Het is, jammer maar helaas, erg 'progressief' om niet te geloven in The Beatles als het begin en het einde van de popmuziek. Er is zoveel méér! Een Beatles-hater? Allerminst. De meeste nummers kunnen mijn goedkeuring weg dragen en ik heb zelfs een paar echte favorieten. Ook mijn singles-bakken tonen dat ik begaan ben met The Beatles: De tweede jaren zestig-bak is voor ongeveer de helft gevuld met The Beatles en The Bee Gees. Een week geleden heb ik nog bijna vijf euro betaald voor 'Paperback Writer' met fotohoes, dus nee... een Beatles-hater ben ik niet. Wel zijn er bands die in de tijd van The Beatles meer progressie hebben doorgemaakt dan het kwartet uit Liverpool, noem bijvoorbeeld The Who, en deze bands krijgen, naar mijn mening, te weinig waardering daarvoor. Vandaag presenteer ik jullie de zevende Beatles-single uit de tweede jaren zestig-bak: 'Do You Want To Know A Secret'. Niet in de Vee Jay-uitdossing, maar op het Oldies 45-label. En daar is eveneens veel over te vertellen!
Eerst maar het liedje zélf. Hoewel Paul McCartney zegt dat het 'fifty-fifty' was, blijft John Lennon stug volhouden dat 'Secret' zijn liedje is geweest. Hij haalt inspiratie uit de Disney-verfilming van 'Sneeuwwitje' en een liedje daaruit: 'I'm Wishing'. John ligt nog in de luiers als zijn moeder, Julia, dit voor hem zingt. 'Want to know a secret?/ Promise not to tell?'. John Lennon zegt in 1980 in een interview dat nadat hij het heeft geschreven hij meteen aan George Harrison moest denken. ,,'Secret' is gebouwd op drie akkoorden en omdat George niet meteen de beste zanger is, moest dit te doen zijn". Het verschijnt op de elpee 'Please Please Me' en George zingt op zowel 'Secret' als de Cookies-cover 'Chains'. 'Do You Want To Know A Secret' verschijnt in Amerika op Vee Jay met 'Thank You Girl' als b-kant. Het blijft in maart 1964 steken op twee omdat 'Can't Buy Me Love' de nummer 1 bezet. Deze nummer 2-notering is vijf jaar lang de grootste hit met George Harrison als leadzanger. George spijkert zijn zang aardig bij en staat in 1969 eindelijk bovenaan met zijn eigen 'Something'. In Engeland komt 'Do You Want To Know A Secret' niet uit als single, maar heeft Billy J. Kramer & The Dakotas een flinke hit in Europa.
The Beatles heeft pas een halve hit gehad in Engeland als platenmaatschappij Vee Jay de distributie-rechten voor Amerika weet te veroveren. Het contract blijkt een paar maanden later beduidend minder waard te zijn. Vee Jay heeft ook The Four Seasons onder contract en de eerste elpee is een 'competitie' tussen beide groepen: The Beatles op één kant, The Four Seasons op de andere. In de loop van 1964 verschijnen de eerste Beatles-platen op Capitol en opeens blijkt dat Vee Jay de distributie is verloren zonder dat deze het in de gaten heeft. Nog even later zal blijken dat er helemaal geen distributie-deal bestaat met Vee Jay, wat de materie nóg lastiger maakt. Hoe dan ook: Vee Jay voelt zich eigenaar van de opnames uit de jaren 1962 tot en met 1964 en brengt in oktober 1964 vier singles uit op het Oldies 45-label. Compleet met speciale hoesjes is dit setje een aardig kerstcadeau. Halverwege 1965 wordt Vee Jay in een rechtszaak medegedeeld om onmiddellijk te stoppen met het persen van Beatles-platen. Capitol wint de zaak. In de midden jaren zeventig verschijnen dezelfde vier singles opnieuw via het Oldies 45-label. Vee Jay International zegt dan opnieuw dat het alle rechten bezit van de vroege Beatles-hits. Opnieuw moet het voor de rechter worden uitgevochten en Vee Jay verliest opnieuw. De zaak wordt voorgoed gesloten, maar... dan zijn er nog de 'bootleggers' welke een paar jaar later opnieuw de vier singles uitbrengen op het Oldies 45-label.
De details zijn minimaal? Een originele Oldies 45 heeft een minuscule 'R' boven de '5' van 45. Hoe dat met de Oldies 45-singles uit de midden jaren zeventig zit, weet ik niet. Wel dat een latere bootleg alleen zwarte letters en logo's heeft in plaats van wit. De mijne is een rood label met witte letters, maar zonder de 'R'.
De zomer van 1994 is de eerste die ik 'alleen' vier. Ik ga niet mee met mijn ouders op vakantie en onderga gedurende een week een harde levensles (zie: 'Een midweek op eigen benen', 15 augustus 2014). De volgende week raak ik aan de praat met de buurman- en buurvrouw die buiten genieten van het aangename weer. Ik schuif aan en even later sneup ik door hun koffers met oude singles. Buurvrouw is vooral een Rolling Stones-fan en toch haal ik tot mijn grote verrassing drie Beatles-singles uit haar koffertje: 'Please Please Me', 'Twist & Shout' en 'Do You Want To Know A Secret'. Alledrie in dezelfde Oldies 45-uitdossing. Had ik haar toen maar gevraagd of ze zich wist te herinneren hoe en wanneer ze aan deze singles was gekomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten