,,Een verschrikkelijk rotjaar! Het is maar te hopen dat het volgende jaar ietsje beter wordt". We hebben een ontzettende pessimist in ons luisteraarsbestand zitten. Vorig jaar riep hij precies hetzelfde. Toen was 2013 een lelijk rotjaar geweest. In 2012 kende ik hem nog niet goed genoeg, maar ik heb het vermoeden dat het sinds 1980 een jaarlijkse mantra is. Zelf hoef ik met minder wrok te kijken naar 2014. In zijn totaal doet het misschien een beetje onder voor 2013, maar het zit nog steeds ver boven het gemiddelde. Voor ons als Nederlanders is 2014 een jaar dat je meegemaakt moet hebben. Alles wijst er namelijk op dat 2014 het warmste jaar sinds 1706 wordt. Het KNMI is in 1901 met de huidige methode begonnen, daar hebben we het record al te pakken. Als de winter net zo zacht blijft met temperaturen ver boven het langjarige gemiddelde, dan zijn we onderweg. De methode van 1706 is met een ingerekende foutmarge. Opvallend is dan wel weer dat 1779 een gemiddelde temperatuur laat zien van 10,7 en dat daarna het eerstvolgende jaar in de top tien 1989 is. 2006 en 2007 stonden op nummer 1 met 11,2 graden gemiddeld. Dit afgelopen jaar gaat waarschijnlijk met 11,7 in de boeken. Ondanks een snert-zomer staat 2011 ook nog steeds hoog genoteerd. Het had voer kunnen worden voor een Schijf van 5, maar ik ga, met dit extreem zachte weer, een verlate zomerhit presenteren: 'Fade Out Lines' van The Avener.
,,Voortdurend aan de top van de iTunes sinds maanden en meer dan drie miljoen maal gespeeld op Spotify, 'Fade Out Lines' heeft een verrassing gecreëerd en gaat ongetwijfeld niet alleen de zomerhit van 2014 worden, maar, het belangrijkste, het lijflied van een nieuwe generatie". Het management-team van The Avener dat zijn officiële Facebook-pagina beheert, doet blijk geven dat het volleerde marketeers zijn. Het eerste is gedeeltelijk gelukt, want Nederland loopt een beetje achter op de rage rondom 'Fade Out Lines', maar het tweede? Feit is dat The Avener onderdeel uitmaakt van een nieuwe stroming in de dansmuziek, maar het wiel heeft hij beslist niet uitgevonden en zal daar evenmin verantwoordelijk voor worden gehouden.
The Avener is het project van Tristan Casara. Hij wordt op 23 januari 1987 geboren in Nice. Op zijn zesde krijgt Tristan pianolessen en is hij geïnteresseerd in klassieke muziek en jazz. Tijdens concoursen valt Casara herhaaldelijk in de prijzen, maar als tiener maakt hij kennis met de electronische dansmuziek. Met name de Deep House is iets waar hij zich in kan verliezen. Als dj weet hij een reputatie op te bouwen en in 2008 krijgt hij een residentie in High Club in Nice. Het voorname handelsmerk van Casara is het gebruik van de 'key-tar': Een synthesizer die met een band om de hals hangt en dus als een gitaar wordt bespeeld.
In 2005 is zijn eerste single, 'Feel The Love', al verschenen, maar vanaf 2008 komen de producties pas goed op gang. Hij schrijft onder andere 'Beautiful' voor de producer Mathieu Bouthier die voor de zang niemand minder dan Sophie Ellis Bextor inhuurt. Eind 2013 besluit Casara de naam The Avener aan te nemen en alle muzikale invloeden op een hoopje te vegen. Electronische muziek en met name Deep House, maar ook authentieke rhythm & blues en jazz. Alles komt samen in 'Fade Out Lines', de eerste single als The Avener. Het warme geluid van de Gibson-gitaar in combinatie met de akoestische drums levert, volgens de tekstschrijver van zijn Facebook, een 'sexy' geluid op. Zelf heb ik een enorme hekel om 'sexy' te gebruiken om een muzieknummer te omschrijven, maar als het dan echt moet, dan schrijf ik het liever toe aan de plaat zélf. Want... 'Fade Out Lines' is eigenlijk een 'remake' van een bestaand nummer.
'The Fade Out Lines' is een nummer van Phoebe Kildeer & The Short Straws, een eigenzinnig blues- en jazz-groepje uit Frankrijk. Phoebe is eveneens een zangeres van het ensemble Nouvelle Vague, dat sinds 2003 regelmatig cd's uitbrengt met jazz- en easy listening-vertolkingen van alternatieve rock en punk-songs. De legende gaat dat Nouvelle Vague is begonnen met een groepje zangeressen dat het origineel van de nummers niet kenden en dat een zeer dubbelzinnig lied dus ook bijzonder onschuldig werd gebracht. Het wiel is nog steeds niet uitgevonden, want zowel in productie als instrumentatie leunt 'Fade Out Lines' zwaar tegen 'Prayer In C' van Lily Wood & The Prick. Ook niet toevallig uit Frankrijk. The Avener zit in dezelfde hoek als Robin Schulz en zo voert de lijn langzaam aan richting Berlijn. Duitsland is ook het eerste land waar 'Fade Out Lines' in de top van de hitlijsten komt, buiten Frankrijk om. Nederland komt een beetje laat aan sukkelen. Hier is de zomer al lang en breed vergeten als op 8 november 'Fade Out Lines' de Tipparade binnenkomt. Sinds Radio 3 is veranderd in 3FM is het ook niet langer toonaangevend meer. 'Fade Out Lines' is daar afgelopen week de 3FM Megahit, een half jaar nadat het voor het eerst opduikt in de iTunes. Deze week komt 'Fade Out Lines' nieuw de Top 40 binnen op nummer 37.
Hoewel her en der een beetje kritiek mag klinken in dit bericht, ben ik zelf uitermate te spreken over deze nieuwe ontwikkeling in de dansmuziek. Als je net als mij niet genoeg kan krijgen van 'Prayer In C', dan kan daar ook nog wel een 'Fade Out Lines' bij. Hoewel Nederland iets achterloopt op Duitsland en Frankrijk kan het nog erger. Hoewel ik de plaat al vier weken (vanaf de eerste week Tipparade) bijna wekelijks draai in Floorfillers, moet de BBC het daar nog oppikken. En als je kijkt naar het recente succes van Parra For Cuva kan dat nog best een tijdje duren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten