Het zilveren goud: december 1989

Vanmiddag ben ik op de fiets naar Steenwijk geweest om bij de kringloopwinkel te kijken. Welke? Euh... Tuk natuurlijk! Er is toch geen andere? De teleurstelling is groot, want het is nog steeds dezelfde meuk als een half jaar geleden. Ik laat 'Your Mama Don't Dance' van Loggins & Messina en 'Varko Sto Gialo' van Trio Hellenique liggen voor een volgende keer. Volgende idee van de vrije dag is een kijkje nemen in Het Pandje. Daar mag weer eens niet gerookt worden buiten de, excuses, weinig uitnodigende rookruimte. Ik vertel hun dat ik getipt was over een vangst bij de kringloopwinkel en dat ik daar was geweest. ,,Welke?", is de eerste vraag. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan. Ik ben immers maanden geleden getipt over de nieuwe kringloopwinkel aan de Eesveenseweg. Met andere woorden: Binnenkort nog maar eens op de fiets naar het beregezellige Steenwijk (natuurlijk met de nodige ironie). Geen singles gekocht en dat terwijl het vandaag precies vijfentwintig-en-een-half jaar geleden is dat ik de collectie ben gestart. Nee, ik ga niet stilstaan bij het jubileum, maar wel is het de tijd voor de maandelijkse aflevering van Het zilveren goud. Vandaag drie singles die vanuit Sneek via Spanje in Jutrijp zijn beland, twee van de vlooienmarkt en twee van mijn eigen zakgeld.

71. Nights On Broadway-Bee Gees
Daar begint de verzamelwoede al. Ik heb afgelopen zomer de elpee 'Main Course' gekocht op een rommelmarkt in Folsgare en daarop staat eveneens 'Nights On Broadway' en zelfs in een iets langere versie. Zoals ik eerder heb aangegeven, 'tellen' elpees niet voor mij en is het pas écht als ik de single heb. Sinterklaas is gewend geraakt om muziek cadeau te geven op de avond voor zijn sterfdag (niks verjaardag... met dank aan een Keltisch-Orthodoxe vriend). Ik ben nog even aan het twijfelen over elpees van Colours en The Moody Blues, maar ik weet het nu alweer. Dat zijn de cadeaus van 1990. Die komen bij Sunshine in Heerenveen vandaan en die zaak ken ik niet voor de zomer van 1990. De drie singles die Sinterklaas me in 1989 brengt komen van Twister en het zijn drie singles uit de rijksdaalder-bak. Of drie gulden? Ik geef de schuld aan de hersenschudding, ik heb het jaren geweten, maar feit is dat normaal gesproken zo'n single buiten mijn budget ligt. Het budget is vijf gulden zakgeld en je wilt op school ook wel eens iets drinken. Het aardige aan dit Sinterklaas-geschenk is dat het laat zien waar mijn interesse ligt. Moody Blues, Bee Gees, Creedence Clearwater Revival en The Sweet. In die volgorde. Een schril contrast met wat er dan in de hitparade staat en waar ik als veertienjarige naar hóór te luisteren.

72. Susie Q-Creedence Clearwater Revival
Het hoesje is een fraai stukje huisvlijt. Ik had persoonlijk liever gehad dat de eigenaar (m/v) de Muziek Expres heel had gelaten en bij de single had geleverd, maar het is niet anders. Het hoesje lijkt afkomstig te zijn van een reclame-single, het is dicht als een fotohoes, maar geheel blanco. Paul Simon zingt in dezelfde tijd over 'Kodachrome' en daar moet ik meteen aan denken als ik de knipsels bekijk. Het zijn foto's van de individuele leden uit een live-concert en de lichten doen haast pijn aan de ogen. Je waant jezelf in een rokerige club waar het horen je vergaat van de band die op het podium staat. De maker van het hoesje heeft goed huiswerk gedaan, want hij (vermoed ik aan het handschrift) heeft de juiste namen bij de leden geschreven. De single zélf is de Nederlandse Liberty-uitgave, vreemd genoeg nooit een hit geworden. Ik draai hem nauwelijks, want elpees mogen dan niet tellen in mijn collectie, de volledige versie van 'Susie Q' is kicken met een hoofdletter!

73. De Tamme Boerenzoon-André Van Duin
Ik mag dan tot mijn oren in de jaren zestig-muziek zitten, intussen blijf ik ook maar een knaap van veertien jaar. Terwijl Van Duin zélf dankzij zijn actuele personage Jaap Aap en 'Tuut Tuut De Groetjes Van Ruud' verzekerd is van een vrolijke kerst, ga ik voor een single waarvan ik eens een stukje heb gehoord op de radio. Het 'antwoord' op Ivan Heylen's 'De Wilde Boerndochtere'. Toch doet het nog steeds pijn. Hij ligt er op dat moment nog: 'Stoelen Stoelen', de parodie op 'Wooly Bully' en een van zijn allereerste singles. Gewoon even duur als 'De Tamme Boerenzoon'! Met fotohoes. De Bugatti-man uit 'Showroom' komt boven drijven en ik kan op dit moment ook wel janken. Moet ik nog woorden vuil maken aan 'De Tamme Boerenzoon'. Nee? Okay, dan ga ik verder met twee plaatjes van favoriete bands.

74. Alive-Bee Gees
Broer Henk woont in 1989 alweer een paar jaar in Denemarken en zeker in de eerste jaren komt hij geregeld in december een week of twee langs. Op zaterdagmorgen stelt Henk voor om samen naar de vlooienmarkt te gaan. Ik krijg afgepast geld mee, méér mag ik niet besteden. Het is het zwaarste vlooienmarkt-bezoek geweest dat ik me kan herinneren. Henk kocht hier in 1982 (of daaromtrent) eens honderden singles tegelijk en was toen vast niet meer dan een tientje kwijt. De prijzen van 'een beetje single' ligt bij de handelaren als snel op een rijksdaalder tot drie gulden en voor de vijf gulden kan ik me dus geen bokkensprongen veroorloven. Het is, geloof ik, de eerste keer dat ik het afdingen probeer en het is me ook nog gelukt ook! Twee singles van drie gulden per stuk samen voor vijf. In de auto naar huis vertel ik Henk dat 'Alive' een vroege schets is van 'Stayin' Alive', maar hij schudt zijn hoofd. Ik heb de strofe nog vaak gelezen in de Bee Gees-biografie en ik vermoed dat het een slechte vertaling is, want 'Alive' heeft in de verste verten niets te maken met 'Stayin' Alive'. Evenveel dat als 'Happy' van Velvet Hammer iets met Pharrell Williams van doen heeft, ook al zijn er Northern Soul-gasten die menen dat Pharrell het 'gejat' zou hebben. 'Alive' is wederom zo'n single die alleen in deze conditie mag. De uiterste rand is lichtjes verbrand, maar dat zit nog in de inloop, en het veroorzaakt een ruis. Ik heb de single vaak in handen gehad in een betere staat, maar nee... deze is altijd gebleven.

75. I Put A Spell On You-Creedence Clearwater Revival
Over een trots bezit gesproken! Het is een gevoel dat nooit is weggegaan bij mij. Bij het horen van 'I Put A Spell On You' krijg ik nog altijd kippenvel. De opname is zo bijzonder in mijn oren, dan maakt het niet uit dat ik het ding, inclusief stamgast te zijn geweest in De Karre, misschien wel tienduizend keer heb gehoord. 'I Put A Spell On You' is een vroege maxi-single, rond 1972 even het nieuwste van het nieuwste. De bonus-tracks mogen er immers ook zijn: 'Molina' met het 'maar niet heus'-einde en vervolgens het schitterende 'Fortunate Son'. Van 'I Put A Spell On You' heb ik een voorraadje, maar weet zelf ook niet waarom. De single die ik in 1989 heb gedraaid, klinkt ondanks de talrijke draaibeurten nog steeds als nieuw.

76. Memories-Earth & Fire
Ik weet niet waar ik het geld vandaan heb gehaald. Of zou het bandenplak-tientje weer eens ten prooi zijn gevallen? Hoe dan ook: Tussen kerst en oudejaarsdag koop ik deze nog bij Twister. Eentje uit de 'dure' bak en dat blijkt achteraf ook wel het maximum te zijn. Ik zeg wel eens dat met de aanschaf van mijn eerste Price Guide de lol eraf was. Tot 1997 verzamelde ik singles 'op het gevoel'. Sommige platen dichtte ik een hoge waarde toe en betaalde dus wel eens teveel. In andere gevallen heb ik platen onderschat. Over risico's gesproken: Ik heb 'Guide Me Orion' van Flaming Youth eerst twee maanden laten staan bij Sunrise en toen met enige twijfel de single voor vijf gulden gekocht. Ik weet niet wat plaats gaat vinden als ik deze per direct op Discogs zet. Dat is een exces, maar over het algemeen zit ik in 1989 en 1990 nog in het 'grondwerk' en geloof in december 1989 graag dat 'Memories' meer dan twee gulden mag kosten. Dat ik in de jaren erna een collectie van deze single opbouw uit exemplaren van minder dan een gulden, weet ik dan nog niet.

77. The Walls Fell Down-The Marbles
Twee van Creedence en twee van The Bee Gees. Hoewel? De laatste van vandaag wordt weliswaar uitgevoerd door The Marbles, maar komt geheel uit de koker van de gebroeders Gibb. Ik koop de single voor een gulden bij Twister en het is vooral de nieuwsgierigheid die me hiertoe dwingt. De plaat zélf is namelijk niet al te koosjer, er zit een hardnekkige vlek op (kauwgom?) en het tikt over in het eerste refrein. Geen zorgen, ik heb al lang een beter exemplaar gekocht. Geïnspireerd door het hoesje van 'Susie Q' ga ik even later zelf aan de slag. In januari tref ik iemand op de vlooienmarkt die stickers verkoopt uit een serie uit de late jaren zeventig. Het zijn de sterren van de dag, maar dan artistiek vormgegeven in zwart en zilver. Ik koop een paar van de Bee Gees en plak eentje op de hoes van een reclame-single. Plus de nodige informatie van ondergetekende. Natuurlijk heb ik die nog! Als ik zo'n hoesje bekijk, hoor ik mezelf bijna zeggen: ,,Hé joh, hou eens op met dat gepruts en ga eens even snel je huiswerk maken". Ik luister als veertienjarige al niet echt meer naar grote mensen, ik denk dat het goedbedoelde advies van een oudere Gerrit me ook koud had gelaten.