(ont)ken uw classics!

Ik heb me nooit erg bezig gehouden met de actualiteit op Soul-xotica en ga dat vandaag evenmin doen. Toch kan ik niet helemaal voorbij gaan aan het nieuws dat Joe Cocker is overleden. Ik heb zojuist even gekeken, hij is tweemaal te gast geweest in Raddraaien en heb zo'n gevoel dat daar vast nog wel eens een derde keer van komt. Met 'Cry Me A River' was het zelfs een van de allereerste Raddraaiers, nog met een cijfer van een Facebook-vriend. Is Joe na Lou Reed de tweede van de 'dodenlijst' van het Rolling Stone-magazine? Denk het wel... Met een levensstijl als dat van Cocker is zelfs zeventig nog een hele prestatie. Hoe zal mijn uiteindelijke leeftijd zich verhouden met mijn vroegere levensstijl? Hoewel ik ruim vijf jaar geleden mijn leven heb 'gebeterd' (geen drank en verdovende middelen meer), ben ik tien jaar geleden nog flink 'aan de rol'. December 2004 is een hele bizarre maand. Van het ene op het andere moment stik ik even in het geld en dat komt goed uit, want ik heb een ontzettende dorst. Begin volgend jaar ga ik hier even terug naar de week in België, het hoogtepunt van de 'rijkdom'. Vandaag aandacht voor mijn eerste echte dj-residentie. Kort, maar krachtig. De tent zélf is nagenoeg ook geschiedenis, dus dat schrijft iets eenvoudiger.

,,Wat meent die wel niet?". Ik sta niet alleen in mijn reactie als ik het verhaal over de opening van Classics lees. Het is november 2004 en de zaak moet dat weekend open gaan. De eerste nieuwsgierigen staan voor de dichte deur, want het bouwvolk is niet op tijd klaar. Eerst een bijzonder arrogant krantenartikel en dan ook nog een uitgestelde opening? Classics is nog niet open of het is het lachertje in de horeca van Steenwijk. Nu heeft me wel vaker verbaasd dat horeca-mensen uit het hele land naar Steenwijk komen om uitgerekend daar een zaak te beginnen. Het stuk in de krant over Classics laat zien dat de eigenaar weinig kennis van de lokale bevolking heeft. Het idee is een 'club', maar hij realiseert zich net op tijd dat Steenwijkers naar een club gaan voor hun seksuele behoeften. Dan wordt het toch maar een 'Bar-Dancing'. Er is kosten noch moeite gespaard aan de inrichting, zo belooft de krant, en het is niet meer dan logisch dat dit in de prijs van de drankjes is verwerkt. Er worden geen flesjes Hertog Jan verkocht en klompen en sneakers worden geweerd. Het sportschoenen-principe is het eerste dat sneuvelt. Het is een kwestie van maanden voordat de eerste paar klompen het pand betreden. De flesjes Hertog Jan blijven wonderwel buiten de deur!

Het is Sinterklaasavond als ik in De Buze achter de bar sta. Dan is er telefoon. Iemand vraagt om een dj voor een horeca-gelegenheid om wekelijks rockclassics te draaien. Ik knipper met mijn ogen. Het is écht! En prompt maak ik de afspraak dat ik de volgende avond zal langskomen om kennis te maken. Waar? In Classics! Ik heb dan al wel een paar verhalen gehoord over Classics. Het is gevestigd in een oud café dat een prachtige muurbeschildering heeft. Volgens Classics-bezoekers is die muur geheel verdwenen achter een spiegelwand. Ik ga het de volgende dag met eigen ogen aanschouwen. Natuurlijk ben ik enthousiast om hier iedere zondagavond te dj-en, maar over de zaak zelf? Ik vraag hem wanneer de vloer wordt gelegd. Die ligt er al! Ik krab achter mijn oor. De zaak heeft prachtige skaileren banken in jaren vijftig-stijl. Het produceren van dergelijke banken is de dagelijkse bezigheid van de eigenaar. De bar ziet er picobello uit, met trots wordt de peperdure lichtinstallatie gedemonstreerd en, tot mijn tevredenheid, staan er twee draaitafels naast de computer en de cd-spelers. Toch is de rest 'on-af' en ik denk dit het avontuur uiteindelijk heeft genekt. Classics moet het alternatief zijn voor dertig-plussers voor een avond op de bank voor Studio Sport. Deze categorie blijft waar ze zijn en in plaats daarvan moet hij het met 'het zuipvolk' stellen.

Het draaien gaat niet helemaal van een leien dakje. Ik lust ze graag en veel. Doordat ik 's middags al aan de zuip ben geweest, verspeel ik het bijna op de tweede zondagavond. Daarna doe ik het rustiger aan met de drankjes als ik moet draaien. Ik ken het Steenwijker publiek aardig goed en ik weet welke 'rockclassics' zij willen horen, maar de eigenaar staat me niet toe om té woeste muziek te draaien. ,,En als er dames binnenkomen, draai je Tina Turner of Bryan Adams". Ik hoor zó vaak 'Paradise By The Dashboard Light' dat ik het nóóit weer wil horen. Het is de tijd dat 'Girl' van Anouk net uit is en ik draai in die twee maanden de cd-single grijs. Wil ik dus óók niet meer horen! Ik ben bij vlagen té obscuur voor Classics. Niet dat het publiek daar iets tegen heeft, meer de eigenaar. En toch wil ik de man niet helemaal onderuit schoffelen. Hij heeft me bepaalde dingen geleerd en, geloof mij maar, hij heeft geduld gehad met mij.

Ik heb een week voor de aanstelling bij Classics een merkwaardig gesprek gehad bij de Sociale Dienst. Via de Belastingen zijn ze erachter gekomen dat ik in 2001 een paar weken heb zwart gewerkt. Dat bedrag moet terug en tijdens een gesprek zal beoordeeld worden hoe dat gaat gebeuren. Ik ga met een stuk in de kraag naar het gemeentehuis. Ik kan nauwelijks mijn aandacht houden bij het gesprek en zit voortdurend te knikkebollen. Dan hoor ik ik het woord 'drieduizend euro'. ,,Ja, maar dat kan ik niet betalen", roep ik verschrikt uit. De dame glimlacht. ,,Dat hoeft ook niet. Dat krijgt u van ons". Omdat ik dan inmiddels twee jaar zelfstandig woon (tot en met 2002 ben ik kostganger) had ik recht op een toeslag die nooit is berekend. Over twee jaar is dat bijna drieduizend euro. Minus het niet opgegeven salaris van 2002 blijft bijna 2500 euro over. Dat krijg ik in december dus op mijn rekening terwijl de uitkering gewoon doorloopt. Het bedrag is op gegaan! Aan drank en vertier, wel te verstaan...

Classics hanteert een regel voor personeel. Buiten diensttijd krijgen zij bij aanschaf van tien munten of meer de helft als bonus. Die regel is binnen een maand van de baan. Collecte onder vrienden en Gerrit haalt munten. De dj-residentie wil maar geen succes worden. Het is immers zondagavond en de meeste Steenwijkers moeten maandag weer aan de slag. Ik mag op Tweede Kerstdag disco draaien, maar word daar nooit weer voor gevraagd. In het nieuwe jaar mag ik het één keer op vrijdag proberen, maar het is halverwege die avond dat ik vrijwillig aangeef dat het mijn laatste keer is. Het is trekken aan een dood paard. Ik kom desondanks de eerste maanden nog geregeld in Classics, als de bewaking me niet tegenhoud. Het schenkt raki en ik ga geregeld met vrienden een avondje raki zuipen. Rare avonden! Toch zal Classics op een bepaald moment haar doelgroep vinden, alleen is dat wel het tegenovergestelde van het oorspronkelijke idee. Dat was duidelijk té pretentieus voor een plattelandsstadje.

In mijn alcoholvrije jaren ben ik nog tweemaal in Classics geweest, de laatste keer moet in oktober of november 2009 zijn geweest. Ik heb toen nog teveel munten gekocht, die heb ik twee jaar geleden weggegeven. Inmiddels heeft de eigenaar Classics verkocht en nu schijnt het een dart-café te zijn. De foto is uit 'de goeie ouwe tijd' en toont het werk van, volgens de eigenaar, 'de beste lichtinstallatie van Steenwijk en omgeving'. Het waren gekke tijden, mede door mijn alcoholgebruik, maat tien jaar later is het iets om met een glimlach op terug te kijken.