Blauwe Bak Top 100: 80-71

Ongeveer een uur voor mijn uitzending stopt er een PostNL-bus voor mijn deur. Ik denk allereerst aan de 'Specialized'-cd die ik afgelopen week toch nog maar heb aangeschaft (ik sta er zelf ook een paar seconden op), maar dan blijkt dat ik moet tekenen. Het is het pakket singles dat ik afgelopen woensdag van mijn Duitse maat heb gekocht! Boven verwachting, want hij is niet altijd zo vlot met verzenden. Dit betekent dat ik met Carolyn Leacock negen nieuwe singles binnen heb en deze ga ik maandag aan jullie presenteren in de Singles round-up. Vanmiddag heb ik 33 van de 34 liedjes uit de directe 'bubbling under' gedraaid in Do The 45, de 34e is vanavond langsgekomen in een speciale Vinyl Countdown met de nieuwe aanwinsten. Er wordt alweer een mooi fundament gelegd voor de Blauwe Bak Top 100 van 2015, maar eerst ga ik verder met het derde deel van 2014. Voor de geïnteresseerden: Komende zaterdag zend ik vanaf drie uur 's middags (onze tijd) de onderste 51 uit. Dat komt omdat de nummer 50 komende week de Week Spot is. De zaterdag na kerst doe ik de volledige top 50 bij Wolfman. Jullie zijn uitgenodigd!

80 Ain't No Woman-The Four Tops (NL, Probe 5C 006-94214, 1973)
We beginnen vandaag met een klassiek voorbeeld van iets dat ik een paar jaar geleden nog niet zo had gewaardeerd als nu. Ik heb The Four Tops altijd als singles-groep beschouwd totdat ik in 2009 'Still Waters' op elpee heb gekocht. Die jaren zeventig-Four Tops bevallen me wel. 'Ain't No Woman' is een plaatje dat ik voor de prijs niet kan laten liggen bij de inbrengwinkel van het Drenthe College in Meppel, maar in eerste instantie zegt het me weinig. Totdat ik de plaat ga draaien! De single heeft een grote rol gespeeld voor mij in 2014 en dat kan het terug zien in deze verdiende tachtigste plek. Als je bedenkt welke nummers zijn afgevallen?

79 Looking For Love-Candi Staton (UK, Warner Bros. K 17656, 1980)
Candi Staton staat voor mij in hetzelfde rijtje als bijvoorbeeld Mavis Staples. Ik lust alles van deze dames. Evenals Mavis heeft ook Candi meerdere levens gehad. Onstuimig in de jaren zestig met 'Now You've Got The Upper Hand', vervolgens een mix van soul en country in de begin jaren zeventig, dan het succes met de disco-hit 'Young Hearts Run Free' en in de jaren negentig een opvallende plaat met The Source. Tot aan meer recente blues- en soul-platen. De muziek verandert door de jaren heen, maar die markante stem past in ieder jaargetijde en landschap. 'Looking For Love' is misschien toendertijd ietsje te krampachtig geweest, vandaar dat het geen hit is geworden. Dat zoiets 34 jaar geen probleem hoeft te heten, doet blijken uit deze relatief hoge notering?

78 Maria-Jimmy Ruffin (US, Soul S 35077, 1970)
In april neem ik een paar maal de Motown-show waar van een, inmiddels gesjeesde, Wolfman-collega. Natuurlijk op mijn manier en dus van vinyl. Het is daarbij dat ik een aanwinst van het weekend in Watford op waarde leer schatten. Het is de b-kant van Michael Jackson's 'Got To Be There'. En dan heb ik het over 'Maria (You Were The Only One'. Een paar maanden later zie ik deze van Jimmy Ruffin voor een pond in de mailing van Buydiscorecords en vooruit... die kan er ook nog wel bij zonder dat de verzendkosten oplopen. Ik heb de single pas recent een beetje schoongemaakt en ja... die kras is gebleven, maar de plaat tikt niet meer over en blijft niet hangen. Ik heb sindsdien de Michael Jackson-single niet meer in de handen gehouden, dit is de definitieve 'Maria' voor mij.

77 Trouble Over The Weekend-Betty Everett (US, Vee Jay VJ-716, 1966)
De Blauwe Bak Top 40 is vaak goed om nummers nóg beter te leren kennen. In de lijst van september heb ik 'The Shoe Won't Fit' hoger staan dan 'Trouble Over The Weekend', maar voor de Top 100 doet die eerste niet eens mee. Het verhaaltje is zo lekker. Ex-meisje van haar vriend komt uit de grote stad terug om hem te treffen. Betty wil niks liever dan het wicht kopje onder drukken in de drekvijver. En dat alles op een zelfverzekerde stoere manier gebracht door Betty. Als dat stadsmeisje nu met haar vriend ervandoor gaat, wil ik mijn leven wel verder delen met Betty. Ach, laat maar, gewoon op 77 in de Top 100...

76 Strawberry Letter 23-The Brothers Johnson (NL, A&M AMS 5474, 1977)
De Week Spot en dus verwijs ik jullie hiervoor graag door naar het bericht van afgelopen dinsdag.

75 Seems I Gotta Do Wrong-The Whispers (US, Soul Clock 1004, 1970)
Hoewel Rarenorthernsoul de andere kant adverteert en ik hem daar ook voor koop, besluit ik eerst dit kantje te draaien. Mmm... dat smaakt naar meer. Toch zal ik hem buiten die ene keer nooit meer draaien, want die andere kant is de echte winnaar. Die staat véél hoger genoteerd. Toch speelt dit 'goede gevoel' een rol bij de samenstelling van de Top 100 en zonder dat ik de plaat goed ken, krijgt deze de 75e plek toebedeeld. Spijt? Allerminst. Misschien had ik hem nóg hoger willen zetten. Een fraaie double-sider!

74 Your Misusing Me-Guys & Dolls (US, Toddlin' Town TT-135, 1969)
Over double-siders gesproken. Guys & Dolls koop ik vanwege de andere kant en 'Your Misusing Me' (de typfout op het label neem ik maar over, het is natuurlijk 'You're') is daarnaast ook niet op Youtube te vinden. Inmiddels heeft dit nummer toch wel gewonnen van 'Heartaches', de Top 100 is ook maar een momentopname. Maar eens samengesteld blijft ongewijzigd, dat is de eerste discipline die ik mezelf heb opgelegd. Anders blijf je bezig.

73 You Can Fly On My Aeroplane-Wee (UK, Soul 7 SOUL7-021, 1977, re: 2013)
Nog een verandering ten opzichte van de laatste Blauwe Bak Top 40. Daar heb ik alleen 'Aeroplane' in de lijst staan, terwijl ik de single voor 'Try Me' heb gekocht. Die laatste staat nu ineens veel hoger in de lijst. Ik wil niet van een 'miskleun' spreken, maar de opnames zijn zó zwak dat ze nauwelijks te gebruiken zijn. Ik zag afgelopen week dat de singles al in 2007 via Numero zijn uitgebracht, wellicht noet ik daar nog eens op jagen?

72 I Want To-Little Jewel (US, Tay-Ster TS 6011, 1967, re: 2014)
Ik ben al een tijdje op zoek naar Little Jewel, maar kan geen info over deze plaat vinden. Het is dj/muzikant Frank Popp die op een gegeven moment de plaat adverteert in een Facebook-groep. Goedemorgen! 125 pond. De plaat verdwijnt zelfs even van mijn lijstje, want voor 125 pond weet ik nog wel andere platen. Dan verschijnt deze uitgave en is de single opeens binnen handbereik. Je hebt snelle platen en je hebt kippen-zonder-kop. Little Jewel komt uit die laatste categorie. Dit moet anno 1967 de heavy metal van de rhythm & blues zijn geweest en ook anno 2014 is de plaat meer garagerock dan upbeat soul. Toch leuk om deze in de bakken te hebben ook al kun je er niet op dansen.

71 You're Gonna Love My Baby-Barbara McNair (UK, Grosvenor Rooms, 1965, re: 2010)
Als illustratie heb ik de Engelse demo gebruikt. In de jaren erop verschijnen tal van bootlegs, waarvan de Italiaanse-met-Engels-label de bekendste is. Italië had niet dezelfde lettering als in Engeland en veel Engelse platen waren voor export bestemd. Zo nep als de gemiddelde Rolex. Grosvenor Rooms is geen platenlabel, maar een bekende Engelse Northern Soul-club. Het label doet suggereren dat deze is uitgegeven ter ere van de tweede verjaardag van de 'Allnighter' op 16 oktober 2010. Ik heb mijn vraagtekens erbij. Een 'scene' waar het draait om origineel vinyl zal toch geen single uitgeven met twee cd-rips van moeilijk te vinden Motown-nummers. Met 'annivesary' op het label in plaats van 'anniversary'. Het lijkt meer een manier om iets illegaals een beetje legaal te laten lijken. Opvallend is ook dat de singles nog aan de lopende band worden geperst. Afijn, hij was heel erg goedkoop en deze van Barbara McNair is zo'n nummer waarvoor je de plaatselijke supermarkt wil overvallen.