Donderdag is vaak een drukke dag met de nachtuitzending, vandaar dat ik jullie vandaag op twee berichten ga trakteren. Zonder rijm, dat dan weer niet... Eerst een Raddraaier en dan ga ik straks een 'Van hit naar her' proberen met een artieste waar ik het al maanden geleden over wilde hebben, maar waarvan toen nagenoeg geen informatie was. Ik denk dat het nu wel moet gaan lukken! Maar eerst de Raddraaier, die komt uit de jaren zeventig-bak van 'El Condor Pasa' van Simon & Garfunkel en staat op de naam van de bestverkopende Engelse band uit dat decennium. In Nederland heeft de groep ook talrijke hitsingles maar de nummer 1 blijkt te hoog gegrepen voor het gezelschap. Het kleurrijke verhaal van een band uit de Engelse 'Black Country' en eentje van doorzettingsvermogen. De Raddraaier van vandaag is 'Cum On Feel The Noize' van Slade (1973).
Zes miljoen en dan nog eens vijfhonderdentwintig duizend en tenslotte honderdeneenenzeventig. Tel dat bij elkaar op en je krijgt het totaal aantal singles dat Slade in Engeland heeft verkocht in de jaren zeventig. Om het nóg compacter te maken: Van de zomer van 1971 tot halverwege 1975, want in de tweede helft van het decennium 'moet de groep zonodig naar Amerika', een verhaal dat we in Nederland kennen van de Golden Earring, alleen maar om erachter te komen dat het meest loyale publiek gewoon thuis is. Naar verluid heeft Amerika reeds in 1971 grootse plannen klaar liggen voor Slade en zou het The Monkees van de jaren zeventig kunnen worden. Noddy Holder begrijpt het dan wel: ,,We gaan niet het publiek dat ervoor gezorgd heeft dat we hier staan in de steek laten".
Omstreeks 1965 zijn er twee bands in de omgeving van Wolverhampton en Walsall in Engeland die elk op hun beurt veel succes hebben in het live-circuit. Noddy Holder zingt bij Steve Brett & The Mavericks. Drummer Don Powell en gitarist Dave Hill ontmoeten elkaar in de groep The Vendors, maar als ze samen de zwarte blues ontdekken, begint het duo een eigen bandje: The 'N Betweens. Dat blijkt succesvol als voorprogramma van bezoekende nationale grootheden als The Yardbirds en The Spencer Davis Group. The Mavericks en The 'N Betweens zijn beide onderweg naar afzonderlijke optredens in Duitsland als Powell en Hill proberen Holder over te halen om bij hun te komen. Die weigert aanvankelijk, maar bij thuiskomst is het een feit. De talentrijke bassist Jim Lea wordt intussen ook aangenomen. Na een promo-single te hebben gemaakt, verschijnt in 1967 'You Better Run'. De single is een grote lokale hit, maar doet verder helemaal niets. In 1969 wordt de groep onder de aandacht gebracht van Jack Baverstock, een grote man van het Engelse Philips-concern. Deze staat erop dat de groep haar naam verandert. De eigenaardige secretaresse van Baverstock levert indirect de naam, zij noemt haar tas 'Ambrose' en haar schoenen 'Slade'. Dat brengt de naam Ambrose Slade. De groep neemt het album 'Beginnings' op voor Fontana, maar is daar zelf nauwelijks tevreden over. Slade komt dan in contact met de voormalige bassist van The Animals, Chas Chandler, die dan net zijn samenwerking met Jimi Hendrix heeft beëindigd.
Chandler moet niks hebben van 'Beginnings' en stelt voor een skinhead-imago aan te meten en de band te laten toeleggen op zelf geschreven nummers. Hij ziet één ding over het hoofd: Skinheads luisteren niet naar rockmuziek. De naam wordt ingekort tot Slade en in 1970 verschijnt de elpee 'Play It Loud', maar dat is aanvankelijk geen succes. Chandler stelt vervolgens voor om één van hun 'live'-hits op de plaat te zetten. Het is 'Get Down With It', oorspronkelijk van Bobby Marchan, maar Slade's versie ligt in dezelfde lijn als Little Richard. Compleet met 'live'-geluiden brengt deze single het tot een top 20-positie in Engeland. In Nederland is het goed voor een zesde plek. 'Coz I Luv You' wordt in een half uur geschreven door Holder en Lea, die vanaf dat moment een songschrijversduo gaan vormen. De uitzinnige kostuums (met inmiddels weer lang haar) en de ogenschijnlijk simpele popliedjes met fout gespelde titels: Slade is gedurende drie jaar veruit de meest populaire glamrock-band. Rond 1973 maakt de groep haar eerste uitstapjes naar Amerika, zo wordt in de zomer van 1973 daar 'Merry X-mas Everybody' opgenomen. Notabene tijdens een hittegolf! Deze plaat zal de groep doen doorbreken in Amerika en is wereldwijd nog steeds de bestverkochte Slade-single. Ik heb hem gisteren nog niet in de BBC Singles Top 40 gezien, maar volgende week is die weer terug!
Onze Raddraaier is de eerste single die in 1973 uitkomt. In Engeland komt het nieuw binnen op 1, de eerste sinds 'Get Back' van The Beatles die een dergelijke entree maakt in de Top 40. In Nederland komt de groep nooit verder dan nummer twee, maar ook hier gooit 'Cum On Feel The Noize' hoge ogen. De kerst-single luidt toch wel een beetje het einde in. 1974 is een stuk minder succesvol en in 1975 gaat Slade weer openlijk flirten met Amerika. Met als gevolg dat de Engelsen een paar jaar niets van Slade moeten hebben, terwijl de groep ook in Amerika geen voet aan de grond weet te krijgen. In 1980 zijn alle ogen gericht op het podium van het Reading Rock Festival waar Ozzy Osbourne zijn opwachting moet maken. Sociale media bestaat nog niet en er zijn maar weinig die weten dat het optreden van Ozzy op die dag niet kan doorgaan. De organisatie heeft op het laatste moment een vervanger weten te strikken: Slade. Hier rookt de groep de vredespijp met het publiek en in de midden jaren tachtig scoort Slade dan eindelijk haar eerste grote Amerikaanse hits. De originele groep gaat in 1992 na de hit 'Radio, Wall Of Sound' uit elkaar, maar gaat even later verder als Slade II. Inmiddels voert het weer de oude naam.
Jim Lea is er vaker niet dan wel, maar als hij er wel is en de groep het intro inzet van 'Merry X-mas Everybody', dan moet hij zijn instrument aan de kant leggen en van het podium af lopen. Dat gaat namelijk tegen zijn principes in. Jim Lea is Jehova's Getuige geworden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten