Omdat de postbode vandaag langs mijn huis is gegaloppeerd zonder iets in de brievenbus te stoppen, moet ik de 'Singles round-up' over het weekend heen tillen. Anders dan dat ik gisteren schreef, heb ik in week 1 nog wel een gaatje. Ik stel anders op dinsdag de Week Spot voor, maar voor het overzicht lijkt het me het handigste om deze in het nieuwe jaar te doen en dus is de dinsdag vacant. Dan moet ik nu 'maar even' gaan Raddraaien. Nou, lieve mensen, de start is niet 'maar even'. Het moest niet zo moeilijk zijn: Gewoon 46 singles tellen vanaf 'Hold On I'm Comin' van Sam & Dave in de jaren zestig-bak en die single behandelen in een bericht. Poging 1: Der Schräge Otto. Leuk van die Polydor-EP's uit de jaren zestig. Ik weet nu een beetje over Fritz Schulz-Reichel, maar niet genoeg voor een bericht. Poging 2: The Rogues. Bereleuke Amerikaanse freakbeat-single welke ik, geloof ik, in 2010 hier nog heb behandeld. Nou ja, er valt weinig over te vertellen en helemaal nu ik de adressen van een paar essentiële websites kwijt ben. Poging 3: Salt Water Taffy. Ja, dat moest hem worden! Lieve help, daar is nog minder over te vinden. Laatste poging: Willy Schobben. Nou, vooruit dan maar! 'La La La' uit 1968 is de centrale schijf.
'De Gouden Trompetten'. Onder die noemer wordt in 1988 middels de STER-reclame een elpee aangeboden van de Gebroeders Brouwer, Willy Schobben & Marty. Mijn ouders hebben me diverse andere vaardigheden geleerd, qua muziekkennis heb ik het van anderen. Toch kan ik iets van herkenning bij mijn ouders bespeuren. Omdat ik zelf op dat moment de tuba bespeel bij de plaatselijke fanfare en mijn A-diploma heb gehaald in Muziektheorie zijn het namen die blijven hangen. De start van mijn plaatjes kopen is eigenlijk ook het einde van mijn ambitie om volleerd koperblazer te worden en dus moest ik weinig van deze interesse moeten bespeuren in mijn collectie? Gebroeders Brouwer heb ik, als ik me niet vergis, helemaal buiten de deur kunnen houden. 'Maanserenade' van Marty is zo'n single dat vaak in 'partijtjes' ging met Mieke Telkamp en DC Lewis en waarvan ik, God mag weten waarom, steeds een exemplaar heb bewaard. Wellicht dat we die kwast nog eens tegenkomen in Raddraaien? Dan Willy Schobben... Man, ik lijk wel een verzamelaar! Ik heb zeker acht singles uit de jaren zestig maar kan me niet heugen dat ik ooit eentje heb gedraaid.
Waar ik 'La La La' vandaan heb getrokken, wil ik maar niet herinneren. Er staat me iets bij dat deze in de partij uit Molkwerum komt, de honderden singles die ik heb gekocht bij de antiekboerderij toen ik weer eens verliefd kwam kijken naar de Vespa PK 50 S. Toen mij opnieuw op de mouw werd gespeld dat de accu leeg was, terwijl zo'n Vespa helemaal geen accu heeft. Toen ik de Vespa naar huis reed (of, beter gezegd, tot voorbij Elahuizen, want daar verrekte hij het verder), zat de bak boordevol singles en het eerste deel had ik al per fiets gedaan. De meeste Willy Schobben-singles in mijn jaren zestig-bak zijn uit de eerste helft van dat decennium, zo'n 'latere' single van Schobben met fotohoesje moet gewoon blijven. Punt. Je hebt er geen last van zolang het ding niet opduikt op in de rubriek Raddraaien.
Volgend jaar op 5 september is het honderd jaar geleden dat Willy Schobben is geboren. Ik denk dat ze bij Sony nu al de laatste hand leggen aan een 'Anthology'. Schobben heeft zelf de mijlpaal nét gemist en heeft de respectabele leeftijd van 93 jaar bereikt. Zijn officiële naam luidt Willie en vanaf zijn zesde levensjaar speelt hij bij de Maastrichtse fanfare Sint Hubertus. In 1927 treedt hij toe tot het Maastrichts Stedelijk Orkest, de voorloper van het Limburgs Symfonie Orkest. Het verhaal vertelt weinig tot niets over de oorlogsjaren, maar de carrière van Schobben neemt na het Grote Meningsverschil een grote vlucht. Middels de Amerikaanse soldaten heeft Nederland kennis genomen van de bigband-muziek en met zoveel talent in de hafabra (harmonie-fanfare-brassband) moet zoiets wel mogelijk zijn in Nederland. Bep Rowold en Pi Scheffer zijn de overige oprichters van Red White & Blue Stars en het maakt in januari 1946 onder leiding van Willy Kok haar debuut bij de Avro. Kok trekt zich even later terug en dan neemt Pi Scheffer het stokje over. Vanaf dat moment heet het orkest The Skymasters. Onder leiding van Bep Rowold krijgt de band een jaarlijkse zomer-residentie in Keulen. In eigen land is de band onverminderd populair, vooral 'In De Bus Van Bussum Naar Naarden' is een 'evergreen' geworden. Zangeres Greetje Kauffeld begint in 1957 haar loopbaan bij The Skymasters. Annie De Reuver is echter de eerste solo-zangeres van de band.
Er is me niet bekend wanneer Schobben uit The Skymasters is gestapt, feit is dat hij in 1962 zijn eerste solo-hits heeft. The Skymasters heeft het overigens tot en met 1997 uitgehouden. 'Mexico' (een cover van Bob Moore, op 7 juli 2012 in Raddraaien) en 'Brandend Zand' (het meeste te danken aan Mina's 'Heisser Sand' en Anneke Grönloh's vocale versie) prijken bovenaan de vaderlandse hitparade. In 1965 hinkt hij mee op het succes van 'Letkis' en 'Il Silenzio', maar daarna verdwijnt zijn naam uit de hitlijsten. Als Massiel in 1968 het Songfestival heeft gewonnen met 'La La La' (met de nodige steekpenningen, zo is onlangs gebleken. Cliff Richard heeft op alle punten gewonnen met 'Congratulations') en Trubadours Of Dubrovnik in de hitparade staat met 'Jedan Dan', neemt Willy een single op met versies van beide liedjes. Het telt niet mee voor de hitparade en bovendien hebben beide nummers afzonderlijk ook niet de top tien gehaald.
Schobben is in zijn loopbaan vijftien maal onderscheiden met de Gouden Trompet en hij heeft de liederen 'Benfica', 'Napoli' en 'Trumpet Carnival' geschreven voor koperblazers. Hij is later koninklijk geridderd. Zijn laatste jaren brengt Schobben door in Kerkrade waar hij op 25 maart na een kort ziekbed het leven laat. Hij is 93 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten