Singles round-up: november 6

Onze Lieve Heer heeft me ontworpen met een vertraagde motoriek, een chronisch geval van hoogtevrees en enkels van porselein. IJs en andere gladheid is niet aan mij besteed. In het bericht ter nagedachtenis aan mijn oom schrijf ik al hoe hij iedere keer geduldig mijn houtjes onder bindt en wellicht diep zal hebben gezucht om te zien dat zoete lieve Gerritje een half uur later alweer met de schaatsen in de hand loopt. Wellicht zou ik de techniek onder de knie hebben gekregen als het 52 weken in het jaar gevroren zou hebben of we naast een ijsbaan zouden wonen. Het is dus niets geworden met het schaatsen, maar... om nou te zeggen dat ik anti schaatsen ben? Als iemand hier plezier aan beleeft, moet die dat fijn doen. Zolang je mij er niet mee lastig valt? Anti-skating. Mijn vorige draaitafels (de Stantons) zijn 'no-nonsense' en hebben geen functies die je niet nodig hebt. Er zit dus geen anti-skating op. De Reloops hebben ze wel en ik heb een paar maanden geleden proberen te ontdekken waar de functie voor is. Na de 'Singles round-up' van gisteren denk ik opeens: 'Zou het wellicht iets met de anti-skating te maken hebben'? Het antwoord is 'ja'. Het resultaat is dat de plaat van Sonja Ryshard opeens probleemloos draait. De golf heeft geen invloed op de muziek en het blijft mooi stereo. Vandaag een herkansing voor deze 12" plus drie die vanavond zijn binnengekomen. Nee, ik ga het niet meer hebben over de 'famous last words' van zondag...

* Sonja Ryshard- Step Back (UK, Freestyle, 1987, re: 2023)
De plaat is nog niet helemaal uitverkocht maar goed... ik ben uit de brand. Het ging gisteravond vooral over het mankement van de plaat en draaitafel en dus geef ik de plaat een herkansing. Het is het Schotse Athens Of The North dat een dubbelelpee heeft uitgebracht met obscure '2 step' uit het Engeland van de late jaren tachtig. Ik luister op een gegeven ogenblik naar het album in digitale vorm en dan grijpt Sonja me meteen al. Een knalharde New York-disco beat maar vooral met een erg soulvol zingende Sonja Ryshard. Op de keerzijde staat de uitgebreide versie van 'Step Back', overigens de enige opname die ze als Sonja Ryshard de wereld heeft ingestuurd. Ik heb overigens al besloten deze zaterdag 'Do The 45' in de jaren tachtig te houden, dus ook deze komt dan erg goed van pas!

* Carlene Davis- God Is (UK, EKO, 1996?, re: 2021)
Ruim een jaar geleden heb ik een tweetal nieuwe gospelsingles gekocht van een Engels label. Dat stuurt me een paar weken geleden opeens een mailing toe met nieuwe titels. Echter niet direct op het gebied van de gospel. Common Ground International lijkt de pijlen te hebben gericht op de reggae. Er is meteen één single die ik erg leuk vind en bij een nadere bestudering zie ik de single van Richard Stoute. Vervolgens deze 12" van Carlene Davis. Is het iets voor de gospelkoffer? Tja, als je het goed beschouwd zijn een aantal titels van The Staple Singers ook verkapte reggae en dus vind ik de lovers rock van Davis wel passen in het concept. De reguliere 12" is uitverkocht maar het label heeft nog enkele proefpersingen op voorraad. Die gaan in de soul altijd als eerste over de toonbank. Over het exacte jaartal bestaat onduidelijkheid. Carlene heeft wel honderd singles gemaakt maar geen vermelding voor 'God Is' ('God Is Watching You' is een ander nummer). Het feit dat de label van de 'issue' een EKO is, wijst op de periode van 1988 tot en met 1997 in welke tijd Carlene platen maakt voor EKO. Ik gok op 1996 omdat het een beetje r&b-achtig overkomt. Op de keerzijde staat de dubversie.

* Richard Stoute- Vehicle (UK, Wirl, 1974, re: 2022)
Voor deze release zijn de kanten omgedraaid en dus is 'Vehicle' hier de a-kant. Het is meer de kaseko-achtige primitieve reggae-groove van Barbados met het nummer van The Ides Of March. Het is, denk ik, voor menig reggae-dj ook té moeilijk maar binnen de Barbados-collectie is dit smullen! Dan de originele a-kant: 'I Hate To Do My Woman Wrong'. En dat is pure soul! Een knaller van een nummer en blijkbaar ook erg in trek. Er staan momenteel twee op Discogs: Eentje voor 650 dollar en een ander voor 725 euro. Ze zijn ieder dubbeltje meer dan waard, ook al is deze heruitgave nog bij het label te bestellen voor omstreeks een tientje.

* Orville Woods & The Boris Gardiner Happening- I'm Alone (UK, Bronco, 1968, re: 2020)
Ik kan geen info vinden over een oorspronkelijke release maar Boris Gardiner maakt in 1968 een aantal platen voor het Bronco-label. Dit is pure reggae en zou daarmee niet geschikt zijn voor de Blauwe Bak, maar ik denk dat ik het in ieder geval een plekje gun. Ik meen het nummer te herkennen uit de reggae-show van een radiocollega op Wolfman Radio. Op de keerzijde staat 'Endless Memory' van Roy Panton. Eveneens een productie van Gardiner. Ook dat is een dijenkletser. Overigens zal Gardiner zich later Boris Gardner gaan noemen en heeft hij in de jaren tachtig een hit met 'I Want To Wake Up With You'.