Singles round-up: november 4

Gaat november een rustige maand worden qua singles? Nou, er is wel het een en het ander onderweg en niet overal gaat het even goed. Zo heb ik al contact gehad met LRK over de Trambeat-single die nooit is gearriveerd. Er is nu een vers exemplaar op de bus gegaan samen met de laatste release van het label. Verder had ik vier besteld bij Soul4Real uit Spanje. Ik had Sinterklaas moeten vragen de singles mee te nemen want dan had ik ze nu in de schoorsteen gehad. Als ze donderdag nog niet binnen zijn, stuurt Alex een nieuw pakketje. Dan liggen twee 7"- en een 12"-single bij de douane waar ik vanmiddag voor heb betaald en heb ik een Discogs-bestelling geplaatst bij iemand in Antwerpen. Ik vrees dat het qua 'Singles round-up' niets meer gaat worden vóór donderdag en dus presenteer ik nu maar de laatste vier van de maand. Twee hagelnieuwe releases en twee kersverse en gelimiteerde heruitgaven. Ik heb ze gisteren al gedraaid in 'Do The 45' dus het eerste oordeel is reeds geveld.

* CRAC- You're Everything To Me (UK, Mukatsuku, 1980, re: 2023)
Mukatsuku is zélf nogal 'no nonsense' ingesteld. Het is grootgrutter Juno die de singles op het label van een speciaal hoesje voorziet. Mukatsuku maakt haar singles alleen voor dj's en dit gebeurt in een strikt gelimiteerde oplage van 300 elk. De singles zijn met de hand genummerd en de mijne is nummer 75 uit de 300. Ik denk dat die nu al is uitverkocht? CRAC is een Amerikaanse band welke in 1980 een elpee aflevert. Het album is een paar maal opnieuw uitgebracht maar een origineel is zijn gewicht in goud waard. Mukatsuku heeft echter toestemming gekregen om twee nummers van de langspeler samen te voegen op een single. 'You're Everything To Me' is het prijsnummer. Het is jazzy funk met een aanstekelijke groove en melodielijn. Kortom: Het heeft alles in zich om in 1980 een hele grote hit te worden maar dat zit er niet in. Des te meer plezier kunnen we er nu van hebben. 'Desert Wind' is het slotstuk op de elpee en hier op de b-kant. Het intro is bijna een-op-een belijk aan 'You're Everything' maar daarna wordt het complexer. Dit is duidelijk de jazzy kant van de jazzfunk en ik hou het maar bij 'You're Everything To Me'.

* Florence Miller- I'm Just A Lonely Girl (US, P&P, 1977, re: 2023)
Ook deze is zeer gelimiteerd en een plaatje dat erg gewild is in de meer progressieve hoek van de soul. 'Disco' staat op het hoesje, maar dit is eerder 'deep soul' en zou eenvoudig uit 1973 kunnen stammen. Het resultaat is een prachtige ballad met een sterk zingende Florence en zoete violen en harmonieën. De b-kant heet 'The Groove I'm In' en ook dat klinkt méér als 1972 dan 1977. Het heeft een gospel-achtige band op de achtergrond en hoewel het meer uptempo is dan 'Lonely Girl' is dit heel erg antiek voor disco-dansvloer. Als vroege jaren zeventig-crossover zou het voor mij kunnen werken maar ik geef de voorkeur aan 'Lonely Girl'.

* Monophonics- Warpaint (US, Colemine, 2023)
In geval van Monophonics hoef ik niet eens meer vooraf te luisteren. Als een single beschikbaar komt als 'pre-order' ben ik de eerste die het bestelt. Je kan niet mis grijpen met Monophonics, hoewel ik moet bekennen dat ik vaker voor de b-kant ga. Neem nu 'Warpaint', de a-kant van de hagelnieuwe single. Monophonics omschrijft haar stijl als 'psychedelic soul' en zowel a- als b-kant hebben de nodige synthesizer-effecten ten behoeve van de psychedelica. 'Warpaint' is geen slecht nummer, maar het is me iets teveel 'rock' voor 'Do The 45'. De b-kant heet 'Crash & Burn' en is weer een ballade met de schitterende harmonieën van de heren Monophonics. En dat is nu eenmaal het geluid dat ik het liefste hoor.

* Lady Wray- Come On In 'Les Imprimés Remix' - Lady Wray (US, Big Crown, 2023)
In 2016 ben ik nog voornamelijk op zoek naar platen uit een lang verleden en vind ik het lastig om een hagelnieuw nummer te accepteren. Toch raak ik in de zomer van 2016 verslingerd aan 'Do It Again' van Lady Wray. Precies zeven jaar geleden heb ik de single besteld zodat die nog mee kan voor de Blauwe Bak Top 100 van dat jaar. Ik weet niet zeker of 'Come On In' dit gaat bereiken want het is een 'full house' dit jaar. Ik kan niet echt vinden wat Les Imprimés heeft bijgedragen aan 'Come On In', maar het past en dat is het belangrijkste. Het is geen tweede 'Do It Again' maar desondanks een zeer prettige sound om ook in 2023 van te genieten.