Zomaar opeens heb ik de juiste inspiratie te pakken en vind alle informatie over een 'mysterieuze' plek tussen Mossley en Stalybridge. Ik heb zelfs de foto klaar gezet voor 'Het zilveren geheugen' als ik zie dat ik een aflevering van 'Het zilveren goud' mag doen. Het is aanvankelijk het idee om één aflevering per maand te doen, maar ik wil het liefste de singles van 1998 binnen 2023 houden en dus doe ik twee afleveringen in november en december. Qua singles zit ik nog in oktober 1998. Of toch niet? Ik heb in Mossley de gewoonte om de datum te schrijven op de hoesjes en zo lees ik de datum van 7 november 1998 op een hoesje. Een ander vermeldt geen dag maar geeft eveneens november 1998 aan. Ik heb twee achtereenvolgende donderdagen bij hetzelfde winkeltje in Ashton singles gekocht. Ik heb aanvankelijk ook nog een andere single in de lijst voor oktober 1998 maar deze heb ik pas in 2006 gekocht. Qua verhaaltje gaan we vanavond uit wandelen. Niet alleen want Sadie mag tegen wil en dank mee. Trek de loopschoenen maar aan want het wordt een stevig bochtje. Als zelfs Sadie moe is dan moet het een heel eind zijn geweest?
De eerste weken van de depressie krijg ik vrijaf maar na verloop van tijd wordt van me verwacht dat ik wat hand- en spandiensten ga verrichten. Natuurlijk met de nodige rust erbij want ik ben aan de Prozac begonnen. Voor wie niet bekend is met het middel: De eerste maand merk je nog weinig van de effecten van Prozac in positieve zin. Het is de eerste week vooral uitputtend. Na een paar uurtjes zolder leegmaken, kun je me opvegen en moet ik eerst weer even rust pakken. Ik heb iets gelezen in het plaatselijke sufferdje over een 'fancy fair' in een nabijgelegen dorp tussen Mossley en Manchester. Dat is wel een leuke wandeling en dus trek ik warme kleren aan en ga naar buiten. Uiteraard mag Sadie ook mee en deze is danig teleurgesteld als we niet naar het veld gaan waar ze als een bezetene haar energie eruit kan rennen. Nee, ze blijft keurig aan de riem. Ik denk dat ik deze dag voor het eerst mijn nieuwe winterjas aan heb. We doen met de Emmaus ook aan boedelruimingen en vaak is het niet veel soeps. Er is recent iemand zeer plotseling overleden die vrij jong is en nog midden in het leven staat. Zijn cd-collectie bevat enkele albums die net een paar maanden geleden zijn uitgebracht. Natuurlijk is het ook een voetballiefhebber en zo heeft hij een jas gekocht voor de winter: Een zogenaamde trainers-jas van het sportmerk Umbro. Het is een iets langer model en heerlijk warm. Ik mag hem proberen en hij past prima. De kaartjes hangen er nog in.
Ik weet niet meer precies het dorp te herinneren. Eerder vanavond heb ik een kaartje gezien waaruit blijkt dat mijn geografische kennis wederom te wensen overlaat. Ik zou kunnen zeggen dat het iets ten noorden van Stalybridge ligt, maar dat kan ook net zo goed iets ten zuiden of iets ten westen zijn. Ik word al dronken als ik naar de plattegrond kijk. Het is een fikse wandeling maar vooruit... het is op zichzelf geen slecht weer voor november. Sadie moet even buiten wachten bij de 'fancy fair' en, gelukkig voor haar, is het niet een markt zoals ik die in Nederland ken. Niks geen tweedehands 'rommel'. Ik heb wel iets gekocht maar kan niet meer herinneren wat het is geweest. Nu naar huis? Nee, natuurlijk niet! Ik ben in de buurt van The Pennines en natuurlijk wil ik iets de hoogte in. Toch valt dat nog niet mee. Ik heb pas de weg omhoog gevonden als het iets begint te schemeren. Ik krui het pad omhoog en ik kan Sadie horen protesteren. En dan opeens... we zijn er bijna... gaat Sadie zitten en laat zich niet vooruit branden. 'Kom op nou Sadie, nog een klein stukje'. Sadie weigert in alle talen. Ik probeer het nog eens. Een stukje terugwandelen en dan opeens omdraaien. Nee, dan zit ze alweer. 'We gaan nu naar huis, Gerrit', zeggen haar ogen.
Ietwat teleurgesteld loop ik de heuvel af. We passeren halverwege een off-licence waar ik een fles wijn koop en koekjes. De terugweg is moeizaam. Een fles wijn is misschien teveel van het goede? Het draagt niet lekker mee en het is iedere keer een gehannes met de kurk. Hij moet leeg voordat we bij de Longlands Mill zijn want alcohol op het terrein is uit den boze. Halverwege Micklehurst neem ik de laatste teugen en ben dan wel goed teut. Sadie krijgt dan een koekje en de acceptatie ervan wordt alsmaar stroever. Haar ogen staan zwart. Ze is niet blij. Dat is ze wel als we na uren en vele kilometers terug komen op Longlands Mill. Ik geloof dat ze die zondag er niet uit is geweest. Of het moet haar haastigste toiletbehoefte zijn geweest in haar hondenleven.
In 1999 bezoek ik nog eens solistisch de plek. Niet veel verderop is een afgrond. Dank je wel, Sadie!
3147 Reveille Rock - Johnny & The Hurricanes (UK, London, 1959)
3148 Jet Airliner - The Steve Miller Band (UK, Mercury, 1977)
3149 Together - P.J. Proby (UK, Decca, 1964)
3150 Hey Little Girl - Del Shannon (UK, London, 1962)
3151 Girl Don't Come - Sandie Shaw (UK, Pye, 1964)
3152 Each And Every Day - Thee (UK, Decca, 1965)
Sandie Shaw heb ik achteraf gezien in december 1998 gekocht. Het is dan de tweede keer want mijn eerste exemplaar koop ik in augustus 1994 in Maastricht, maar laat deze (met een aantal andere singles) liggen in een café. Bij Del Shannon twijfel ik ook een beetje, maar vooruit maar. Thee zie ik in eerste instantie aan voor Them. 'Each And Every Day' is echter een nummer van Jagger en Richards dat exclusief voor de groep is geschreven. De plaat wordt desondanks geen hit en is in de jaren negentig al een gezocht item. Het staat dan voor 25 pond in de catalogus. Op Discogs is ooit 23 euro betaald voor een verrot exemplaar en is ruim 80 euro tegenwoordig het maximum. De mijne is verre van nieuwstaat en is uiteraard ook helemaal niet te koop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten