Honderd achteruit: Yes

Momenteel zit de vaart er flink in met de 'Honderd achteruit' en dat is ook wel nodig. Ik wil immers niet over een jaar nog schrijven over een Top 100 van 2022 terwijl in tussentijd twee nieuwe Top 100-lijsten zijn gemaakt. Er staan verderop in de lijst ook nog een aantal platen die ik al eens in een dubbelaflevering heb behandeld en het publiceren van deze rubriek hangt ook grotendeels af van de frequentie van de 'Singles round-up' en eventuele fietsavonturen. Ik hoop dat ik eerder klaar kan zijn maar het ligt wel in de planning om 2022 klaar te hebben voordat ik de Gele Bak Top 100 van 2024 ga publiceren. Ik denk dat het wel gaat lukken. Met het oog op de Gele Bak Top 100 van 2023: Net buiten de top tien van deze lijst vinden we een oudje uit 1970 van Yes. In 2022 vinden we op nummer 59 'Owner Of A Lonely Heart'. Ik zou gemakkelijk een telefoonboek vol kunnen schrijven over Yes maar voor deze gelegenheid sla ik de voorgeschiedenis even over en start het verhaal in 1983 en kijk vervolgens naar de ontwikkeling van de band in de laatste 40 jaar. Aanleiding is de grootste Nederlandse hit van Yes: 'Owner Of A Lonely Heart' uit 1983.

Jon Anderson en Rick Wakeman hebben eind 1980 de benen genomen maar het management weet dat een lange tijd geheim te houden. Brian Lane, sinds 1970 de manager van Yes, neemt in 1980 The Buggles onder contract. Omdat Yes weer aan het werk moet voor een volgend album wordt gesuggereerd om de leden van The Buggles, Geoff Downes en Trevor Horn, tot officiële leden te maken. Zij zijn verantwoordelijk voor 'Drama'. Volgens de muziekencyclopedie van Oor een zeer toepasselijke titel. Het album is meer heavy dan de werken met Jon Anderson. Na de tournee ter ere van 'Drama' brokkelt de groep razendsnel af. Lane en Horn zijn de eerste die vertrekken. Chris Squire en Alan White zijn de volgende in de parade. Dan zijn alleen Geoff Downes en Steve Howe over en die besluiten in december 1980 om zich te richten op solowerk. In maart 1981 komt het bericht van het management dat Yes uiteen is gevallen. Toch blijven de muzikanten elkaar tegenkomen. Downes en Howe formeren Asia samen met John Wetton (ex-King Crimson) en Carl Palmer (van Emerson, Lake & Palmer). Squire en White hebben plannen om een groep op te zetten met Jimmy Page waarvoor ook Robert Plant wordt gevraagd. Het komt echter niet verder dan demo-tapes.

De heren Squire en White worden begin 1982 voorgesteld aan Trevor Rabin, voorheen leider van de Zuid Afrikaanse band Rabbitt. De mannen vormen een band genaamd Cinema waarbij ook ex-Yes-toetsenist Tony Kaye van de partij is en Trevor Horn. Rabin speelt echter de meeste toetsenpartijen bij de band en Kaye verlaat de band een paar maanden later. Vervolgens belt Squire aan bij Jon Anderson. Deze heeft twee solo-albums gemaakt sinds zijn afscheid en een succesvolle samenwerking met Vangelis achter de rug. In juni 1983 wordt de naam van Cinema definitief omgedoopt tot Yes. '90125' is feitelijk een Cinema-album met zang van Anderson. Het zoekt meer de poprock op als tegenhanger van de eerdere progressieve sound. Terwijl generatiegenoten uit het genre steeds verder weg zakken, is Yes opeens helemaal terug van weggeweest. 'Owner Of A Lonely Heart' wordt de meest succesvolle single van de band.

Rabin heeft het nummer grotendeels in 1979 geschreven. Onsmakelijk detail maar het nummer is geschreven tijdens een wc-bezoek. Rabin neemt het op als een demo en geeft het meteen een volledige productie. Vervolgens loopt hij te leuren langs de platenmaatschappijen. Clive Davis van Arista wijst hem de deur 'omdat het nooit een hit zal worden'. Hij adviseert Rabin om songs te schrijven zoals Foreigner of om gewoon weg te blijven. Geffen wil Rabin wel onder contract hebben en stuurt erop aan om hem lid te krijgen van Asia. In 1982 is RCA de eerste die de potentie ziet van het nummer en het biedt Rabin zelfs een volledig album aan. Hij weigert en gaat vervolgens verder met Cinema dat even later Yes wordt. De overige muzikanten leveren elk nog hun aandeel aan het nummer maar de ruwe schets van Rabin blijft intact. De single is een vette nummer 1-hit in Amerika. In Engeland doet het slechts nummer 28. In Nederland piekt het op nummer 2. Het is Rock Steady Crew dat het in Nederland van de eerste plek houdt.

De band gaat onverdroten verder met de nodige personeelswisselingen en gaat ook weer een tijdje uiteen. Tussen 2004 en 2008 gaat de boel voor een tweede maal op slot. Op dit moment bestaat Yes uit oudgedienden Howe en Downes samen met bassist Billy Sherwood, zanger Jon Davison en drummer Jay Schellen. Chris Squire is ons in 2015 ontvallen en Alan White in 2022. Beide zijn op dat moment dan nog actief met Yes. White is zelfs nog te horen op 'Mirror To The Sky', het 23e studio-album dat op 19 mei van dit jaar is verschenen. De hoes is van de hand van Roger Dean en past naadloos tussen de releases van de groep uit de vroege jaren zeventig.