De tijd vliegt! Als ik de foto plaats voor de 'Singles round-up' zie ik dat ik een maand eerder het 'Enkeltje retour' heb gepubliceerd. Het enkeltje heeft me twee weken lopen plagen. Voornamelijk op de achtergrond. Als ik dit schrijf heb ik voor het eerst in een maand weer mijn lage sportschoenen aan en dat is vooral omdat de kisten staan te drogen na de regenval van vanmiddag. Het is voor het eerst in een maand dat ik het weer aandurf. De afgelopen weken heeft de Week Spot steeds in het teken gestaan van iets en nu mag ik weer zelf een keuze maken. Dat valt niet mee! Omdat ik afgelopen week een jaren zestig-plaatje heb gehad, sla ik de favoriet uit 1969 even over en ga weer voor iets uit de legendarische zomer van 2023. Dat komt vooral doordat ik de recente platen bekijk in de lijst en ook de vier van Juno die nog onderweg zijn. Daar zit een plaatje bij dat is Morten Martens heeft geremixt. Ik ga vanavond echter voor de prachtige single van afgelopen juli van zijn kersverse album 'Reverie'. 'Falling Away' van Les Imprimés mag deze week de Week Spot zijn.
Morten Martens is een muzikant en producent uit het Noorse Kristiansand. Hij is al vanaf 2005 bezig in de muziek maar heeft desondanks afgelopen zomer zijn debuutalbum uitgebracht. 'Réverie' is onder de naam Les Imprimés en hij wordt door bevriende muzikanten uit de brand geholpen. Zo is op 'Falling Away' de stem te horen van Charlotte Amalie Andersen. Morten is een multi-instrumentalist. Even een lijstje met instrumenten die hij gebruikt op het album? Komt die dan: Zang, drums, percussie, basgitaar, elektrische gitaar, akoestische gitaar, elektrische sitar, orgel, piano, elektrische Rhodes-piano, clavinet, mellotron, klokkenspel, vibrafoon, synthesizer en fluit. Op 'Falling Away' maakt hij gebruik van drummer Gunnar Saefer. Album en single zijn uitgebracht bij het Amerikaanse Big Crown dat sinds jaar en dag hoogstaande nieuwe soul en funk op de markt brengt. Ik ken het label dankzij Lady Wray en de eerder genoemde Les Imprimés-remix is dan ook van deze Lady Wray.
'Falling Away' zit in dezelfde hoek als Kelly Finnegan en zijn Monophonics. Hoewel het album op Discogs 'indie rock' wordt genoemd, is het in feite psychedelische soul. Denk dan aan de Eugene Record-producties uit de vroege jaren zeventig. 'Falling Away' blijft echter geheel verschoond van de technische foefjes in de studio en is gewoon een heerlijk sweet soul-achtig nummer met dezelfde jaren zeventig-roots. Het is één van de singles die mijn zomer heeft gemaakt, ook al moet ik erbij zeggen dat mijn zomer pas in september is begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten