Stilte na de storm? Nee, ik heb het even niet over het weer maar meer over de 'Singles round-ups' na twee drukke maanden. Ja, het lijkt een rustige maand te worden. Ik heb besloten pas volgende maand weer een deel af te rekenen bij Mark en die platen hoeven dus niet mee voor de Blauwe Bak Top 100. Verder wacht ik met smart op een aantal pakketten die buitensporig lang onderweg zijn. Eentje komt uit Spanje en het lijkt erop alsof Sinterklaas hem zelf komt bezorgen. Dat pakketje is al bijna twee weken onderweg. Verder heb ik maar een nieuwe Trambeat besteld want de andere lijkt niet meer te komen. In deze aflevering vinden we één single die jullie zouden moeten kennen van de 'Eindstreep'. De overige vier zijn afgelopen zaterdag binnengekomen en ik heb het kwartet in 'Do The 45' gedraaid. Ik verwacht dan nog vier uit Spanje, vier van Juno en nog wat losse titels. Vanavond eentje op Izipho Soul en vier op Epsilon. Hoewel het splinternieuwe platen zijn, gaan we muzikaal naar de jaren zeventig.
* Alvarez- I Can't Make It (UK, Izipho Soul, 1977, re: 2023)
Ja, ik hou hetzelfde concept aan maar zowel Alvarez als een aantal andere titels zijn nooit eerder uitgebracht. Jesus Alvarez is de naam. Hoewel niemand de naam kent, kent wel iedereen zijn stem. Hij heeft in ons land bijvoorbeeld een vette nummer 1-hit gehad in 1975. Jesus Alvarez is namelijk de mannelijke stem op 'Shame Shame Shame' van Shirley & Company. In 1977 mag Alvarez een elpee opnemen maar helaas blijft het bij één proefpersing. De huidige eigenaar van dit unicum verleent echter zijn medewerking aan de totstandkoming van deze single. Het is de vraag waarom deze op de plank is blijven liggen want afgaande op 'I Can't Make It' is dit gewoon hitmateriaal in 1977. Het is aan beide kanten lekkere vlotte disco waarbij de a-kant in de verte doet denken aan The Trammps en 'I Can't Stop Loving You' een zangstijl heeft die iets weg heeft van Stevie Wonder. Op beide kanten een winnaar!
* Mantis- Love Was Born For Me (UK, Epsilon, 1976, re: 2023)
Ik moet het Yann nog altijd vragen. Wat is er gebeurd met EPS 025 en EPS 026? Als hij 027 en 028 aanbiedt, ontdek ik dat ik een bundel achterop schema ben. De vorige twee zijn EPS 023 en 024. Die andere twee lijken te missen in de catalogus? Ik zeg uit mijn hoofd dat de andere Mantis in mijn collectie ook op Epsilon is en dat is een nieuwe opname van 2021. Hier is dan een single met twee niet eerder uitgebrachte opnames van dezelfde band. 'Love Was Born For Me' heeft een prettige herinnering van zaterdagavond en dus kijk ik er naar uit om de plaat nog eens te draaien. Er zit een flinke ruis over het nummer en samen met het mono-geluid en de futuristische synthesizer geeft dit dezelfde atmosfeer als The Other Brothers. Yann heeft bij de restauratie van de tapes in het bijzonder de zang eruit gelicht en op verschillende sporen gezet. Muzikaal en qua groove klinkt het een beetje zwakjes. Maar dan heb ik het over de techniek, het nummer is om de vingers bij af te likken. Op de flip staat 'Do We Have A Love' dat eveneens nooit eerder het vinyl heeft gezien. Het is een prachtige ballade en voordat de drums invallen klinkt deze kant minder gruizig. Het geeft dit nummer juist meer atmosfeer. Het is appels met peren, maar ook deze kant zet me in lichterlaaie. Ik reken het tot de 'double-siders'.
* Rhythm Machine- Put A Smile On Time (UK, Epsilon, 1976, re: 2023)
De Epsilon-singles zijn in volgorde van catalogusnummers. EPS 024 biedt twee opnames van een groep uit Indianapolis. Deze single is in 1977 uitgegeven op het lokale Lulu-label met een andere b-kant. In de refreintjes zit een Earth Wind & Fire-vibe. Niet voor te stellen dat ik deze twee singles bijna had gemist. Ze zijn volgens mij in juni uitgebracht. 'Can't Do Without You' is in ieder geval, zoals het lijkt, niet als single uitgebracht. Intussen heb ik nog wel even geluisterd naar 'The Kick', de 'grootste hit' van Rhythm Machine. 'The Kick' is heel erg funky en op deze single overheerst de soul. Minder Earth Wind & Fire hier maar wel zeer prettige soul gemaakt met hoofd, handen en de ziel.
* The Essence Of Life- You're An Angel (UK, Epsilon, 1973, re: 2023)
Deze groep uit Charlotte in North Carolina maakt één single voor het Sir Ran Rap-label in 1973. Naar verluid heet het label oorspronkelijk Saran Wrap en is de nieuwe naam een creatie van de externe gast die het label heeft ontworpen. Opeens duikelen we van de funky disco in de sweet soul van de vroege jaren zeventig. Of wellicht is het meer 'lowrider' dan sweet soul. Het is in ieder geval mierzoet en klinkt zoals het is: Een zeer obscure single. De b-kant is dezelfde als in 1973 en heet 'Walking In My Shadow'. Dat is meer upbeat maar klinkt erg beroerd. Het is duidelijk dat de originele single hier nogal wat 'groove wear' heeft opgelopen. Ik hou het dan maar bij het schitterende 'You're An Angel'. Ik heb omstreeks 2018 en 2019 me nog wel eens laten verleiden tot 'low rider'-materiaal maar ga uiteindelijk toch voor de Carib.
* Ray Williams & The Majortones- Girl (UK, Epsilon, 198?, re: 2023)
Ray Williams & The Majortones hebben al eerder een single gehad bij Epsilon (EPS 009) maar voor de opname van 'Girl' vraagt Yann aan Ray om terug de studio in te gaan om de zang opnieuw op te nemen. Ray doet het met alle liefde. Grappig... in de show noem ik hem per ongeluk Major Williams en dat komt me wel bekend voor. Naar het schijnt noemt Ray zich ook Major Williams in de vroege jaren tachtig. Hij heeft in 1982 een single gemaakt en dus schat ik jaren tachtig, maar qua productie zou het ook uit 1977 kunnen zijn. Op de b-kant staat de instrumentale versie en dat is dus niet heel interessant. Ik kijk nu al stiekem uit naar de volgende twee releases van Epsilon. Yann heeft nog een duo beloofd voor het einde van het jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten