maandag 27 november 2023

Honderd achteruit: The Smiths


De laatste 'Singles round-up' van de maand? Ja, het is officieel geworden. Ik koop teveel platen. Ik krijg deze ochtend een sms-bericht van UPS dat ze vandaag aan mijn deur komen met een bestelling. Ik lijk opeens te zijn vergeten dat ik vorige week nog een bestelling bij Juno heb geplaatst en deze is vanavond binnen gekomen. Straks dus nog maar een 'Singles round-up' doen? Dan zit ik qua berichten ook weer op schema. Eerst verder met de 'Honderd achteruit' en vanavond de nummer 66 uit de Gele Bak Top 100 van vorig jaar. Een band die me ook meteen terug neemt naar de tijd van vijfentwintig jaar geleden, hoewel de muziek dan al ruim een decennium oud is. Het onderwerp in de 'Honderd achteruit' is vanavond de single 'Bigmouth Strikes Again' van The Smiths uit 1986.

Met ingang van 1992 gaat Radio 3 horizontaal programmeren. Voor die tijd heeft iedere omroep haar eigen dag. De Avro op maandag, Vara op dinsdag, EO en VPRO op woensdag, Tros op donderdag, Veronica op vrijdag, NCRV op zaterdag en KRO op zondag. Buiten de VPRO om zijn de Vara-dinsdag en de KRO-zondag de dagen voor de ietwat alternatieve muziek. VPRO is net een stapje té extreem en op die dag schakelen wij vaak over naar Veronica op Radio 2. De dinsdag is altijd een volle schooldag voor mij geweest. Er zijn woensdagen, donderdagen en vrijdagen die ik me kan herinneren dat we vroeg thuis zijn uit school. Op de dag van de Vara hoor ik alleen de ontbijtshow, een klein stukje 'Steen En Beenshow' tussen de middag en dan pas weer de show tegen de avond. Dan heb ik het over mijn tijd op het voortgezet onderwijs. In 1986 zit ik nog in de vijfde klas van de lagere school. The Smiths is typisch zo'n band die je geregeld hoort bij de Vara maar desondanks duurt het een paar jaar voordat ik de muziek écht leer kennen. Ik weet niet of mijn broer direct al 'fan' is van The Smiths of dat dit is gekomen dankzij Morrissey's eerste solo-album 'Viva Hate'. Tot zover het tot een hele grote liefde zal komen, is voor mij Mossley de volgende stap. In Manchester stap ik uit op het verkeerde station (Piccadilly) en moet dan omreizen via Strangeways. Als in 'Strangeways Here We Come'.

Het is mijn vriend Mike die na een paar weken in Mossley mij zijn albumcollectie schenkt en dat bevat ook het merendeel van de elpees van The Smiths. Ik draai 'Viva Hate' van Morrissey naar het hiernamaals en koop later nog eens een beter exemplaar. Van The Smiths maakt vooral het album 'Meat Is Murder' indruk. Ook heeft hij nog een single van Morrissey, 'Piccadilly Palare', maar deze ben ik kwijt geraakt. Als ik het hoesje zoek op 45cat zie ik dat dit een Mint-waarde heeft gekregen van dertig euro. Het lijkt me ietsje overdreven, maar dan opnieuw: Ik kom doorgaans geen singles tegen van The Smiths en weet dus echt niet wat ze waard zijn.

De band wordt in 1982 geformeerd in Manchester en bestaat de volgende vijf jaar uit het vaste kwartet: Morrissey, Johnny Marr, Andy Rourke en Mike Joyce. Hoewel er niet sprake is van een voorgekookt hitgroepje is de output van de groep vrij constant en de platen verkopen erg goed in Engeland. Bovendien hangt voortdurend een zweem van controverse rond de groep. Soms omdat een journalist meent een lofzang op pedofilie te ontdekken in een nummer, later in de loopbaan door de politieke opvattingen van Morrissey. Ook zijn er de nodige drugsperikelen. Andy Rourke is verslaafd aan heroïne en wordt kort na de release van 'The Queen Is Dead' ontslagen. Toch is hij na een paar weken alweer terug op het nest. The Smiths treedt dan bijna voortdurend op en dat heeft ervoor gezorgd dat de band niet lang heeft bestaan. In 1987 klapt de boel en een jaar later verschijnt 'Viva Hate' van Morrissey.

Er zijn een paar mooie documentaires online te vinden over de groep en ik zou ook gerust een telefoonboek vol kunnen schrijven, maar... ik wil ook nog de 'Singles round-up' doen. Ik hou het vanavond dus even kort. Opvallend is dat 'Bigmouth' in zowel Engeland als Nederland piekt op een 26e plek. Het staat uiteraard wel op nummer 1 in de Engelse indie. In Ierland piekt het nummer op 40.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten