'De leste mooie dag van 't joar misschien'. Of krijgen we dit weekend toch nog een heel klein vervolg. Morgen zal de wind uit alle mogelijke richtingen komen en zal het iets koeler zijn dan vanmiddag maar wellicht dat ik de fiets nog wel uit de schuur ga halen voor een ritje. Vanmiddag begin ik heel ambitieus als ik zie dat de post meevalt. Het eerste plan moet ik echter al snel laten varen want het is pas tegen vier uur als ik klaar ben. Ik doe wat boodschapjes op het gebied van kleding bij een winkel op het industrieterrein en ben daarna van plan om over de Woldberg te fietsen. Dat zal ik uiteindelijk ook doen maar besluit eerst even een kijkje te nemen bij de kringloopwinkel in Tuk. De singles lijken aanvankelijk de gebruikelijke rommel te worden totdat mijn oog op een titel valt op een Franstalige single. Dat resulteert erin dat ik zes singles afreken en die ga ik binnenkort nog wel eens delen. Met het schaamrood op de kaken, dat wel! Daarna fiets ik over de Woldberg en de Eese naar Wilhelminaoord. Vanuit daar binnendoor naar Vledder. Ik ben even heel ambitieus en wil de weg volgen over Wapse en Diever en boodschappen halen in Dwingeloo. Dat doe ik niet. Ik haal de boodschappen in Vledder en fiets daarna toeristisch naar Uffelte. Vergeet ik bijna te vermelden dat ik vanmiddag weer eens de korte broek heb aan gehad. Dat had dinsdag ook wel gekund. Nu ga ik dan nog eenmaal terug naar september 1998, ook al weet ik niet zo goed waar dit verhaal begint en zal eindigen.
Ik heb de foto wel bij eerdere zoekopdrachten gezien maar het kwartje valt nu pas. The Britannia Inn is goed beschouwd de dichtstbijzijnde pub voor de Longlands Mill. Ongeveer honderd meter achter de rode auto loopt Queen Street recht naar beneden naar het niveau van Micklehurst dat jullie op de achtergrond zien. De foto is waarschijnlijk genomen met een telelens vanaf Stamford Road. Op de hoek zit in 1999 een cafetaria maar dat is niet zichtbaar op de foto en bovendien geeft de plattegrond hier ook geen melding van. Ze schenken zéér exclusief Douwe Egberts en hoewel ik het me eigenlijk niet kan permitteren, ga ik eens in de zoveel weken op een zondag een bakkie leut halen bij de buren. The Britannia is de pub waar Duitser Hans zijn liedje 'over de bewoners van Mossley' zingt hetgeen een liedje blijkt over ons als companions met naam en toenaam. In de directe omgeving van de Emmaus heerst dan nog altijd een haatdragende mentaliteit en wordt er geklaagd over injectienaalden en ander drugsafval. Er is echter binnen de Emmaus niemand die drugs gebruikt, dus het is niet van ons. Overigens hebben de buren ook geen keihard bewijs maar de leugens doen ons genoeg schade. Ik ben slechts een paar maal in The Britannia geweest en krijg het aan de stok met de 'landlady'. Op een gegeven moment worden companions sowieso bij de deur teruggestuurd. Met andere woorden... een ballentent. Laten we hopen dat het nu nieuwe uitbaters heeft en dat de companions welkom zijn voor een drankje.
Als ik aan september 1998 denk, komt ook de sponsorloop naar boven. Maar... is dat wel in september geweest en niet eerder? Ik raak betrokken bij de sponsorloop bij mijn eerste bezoek aan de Methodist Church in Mossley. Na afloop van de dienst word ik uitgenodigd door een echtpaar voor een lunch. De sponsorloop is echter weken later. Het is eind mei of begin juni als ik het helemaal heb gehad met de Methodist in Mossley en zou daarna ook snel de sponsorloop zijn vergeten. Hoe dan ook... het is een 'lange wandeling' in plaats van hardlopen. Ik heb het idee opgevat om Sadie mee te nemen en de mensen uit te nodigen om háár te sponsoren. Hoewel ik me er lange tijd voor heb geschaamd, meen ik dat het geld nooit bij het goede doel is gekomen. Het was ook maar iets van een tientje ofzo. Sadie heeft de middag van haar leven want ze is dol op wandelen en wordt deze middag overstelpt met aandacht en aaien over de bol. Het avontuur van het bergbeklimmen heb ik dit jaar maar eens overgeslagen. Daar heb ik een paar jaar geleden alles over geschreven dat ik me nog kan herinneren en wordt nog altijd zwetend wakker als ik terug denk aan het moment. Het is vermoedelijk de laatste keer geweest dat ik op de Raleigh uit fietsen ben geweest. Het is inmiddels in 1999 als ik in het winkeltje zit op de hoek van Queen Street en Manchester Road. Ik zie een vrachtwagen met container Queen Street in draaien. Een half uur later komt die terug en ik kan zien dat de container propvol zit. Bob brengt ons het nieuws tijdens de lunch. Een handelaar in oud ijzer heeft voor een fraai bedrag alle fietsen uit de loods opgekocht. 'Hoe zit het met mijn fiets?'. Had ik een fiets dan? Ja! Mijn Raleigh! Helaas, alle fietsen zijn in één keer weggegaan. Enfin, Mossley is zwaar ongeschikt om te fietsen en het ding stond al een half jaar te roesten in de loods.
Er is nog iets ontzettend september 1998 en ook van toepassing op de daaropvolgende weken. Met Geezer John en Philip heb ik afgesproken dat we om de beurt op zondag de Sunday Sports halen. De andere twee zullen de krant schoon houden en de koper mag als laatste doen met de krant waar die maar zin in heeft. De Sunday Sports is aan de buitenkant een krant over voetbal met vaak een interview met een sterspeler als 'cover story'. Je hebt de voorkant, vervolgens het beloofde interview en ook op de achterkant van de krant staan voetbalverhalen. En voor de rest? Schaars geklede dames. De dames brengen een beetje plezier in een voor de rest toch wel lastige tijd. Ik hik in september namelijk tegen een depressie aan en dat zal de komende afleveringen regelmatig ter sprake komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten