Morgenavond kan ik mezelf schrap zetten voor een lastige taak: Het samenstellen van twee top tien-lijsten uit de hoeveelheid singles die ik in september 2023 aan mijn verzameling heb kunnen toevoegen. Tot die tijd nog maar een 'Singles round-up' met de laatste dertien van deze maand. Vanmiddag is een nieuwe Cannonball binnengekomen. De singles van Chris zijn gisteren gearriveerd nadat ik maandag de absurde invoerkosten heb betaald. Voorts heb ik nog de zes die ik woensdag heb gekocht in Tuk. Absurde invoerkosten? Ja, ten eerste kun je alleen nog online betalen en anders wordt het pakket teruggestuurd. De douanewaarde van het pakket is 1,17 euro. De invoerkosten zijn dan vijfentwintig cent. Daarbij komt dan nog de administratiekosten van zes euro. Ofwel... je betaalt 6,25 euro om de belasting van een kwartje te betalen. We hoeven geen medelijden met de douane te hebben. Ik ga beginnen met deze zes, vervolgens de Cannonball-single en tot slot de zes uit Tuk. Veiligheidsriemen vast en gaan!
* The Commodores- Keep On Dancing (UK, Atlantic, 1969)
Wikipedia is niet op de hoogte van deze plaat en roept meteen dat 'Machine Gun' de eerste single is. Eerlijk gezegd had ik ook zoiets verwacht maar met name 'Rise Up' is later heruitgebracht met foto's van de beroemde Commodores en dus denk ik dat het wel een en dezelfde band is? Het meest interessante aan de plaat is voor mij het gegeven dat het is geproduceerd door Jerry Williams Jr. ofwel mijn goede Facebook-vriend en één van mijn helden Swamp Dogg. 'Keep On Dancing' is een cover van Alvin Cash. 'Rise Up' is de meer interessante kant van de twee. Ook een funky instrumentaal nummer en ditmaal uit de pen van ome Swamp.
* Lesley Gore- A Girl In Love (UK, Mercury, 1965)
Niet de reden voor de bestelling van Chris maar evenwel de duurste uit zijn pakket. Het is de b-kant van 'My Town, My Guy And Me' en is een prachtige beat ballad. Die mag morgen al vroeg in de show!
* The Impressions- First Impressions (UK, Curtom, 1975)
De aanleiding voor de bestelling is een Motown-special. Ik verveel me op dat moment en kijk even wat Chris zoals in de aanbieding heeft. Dan valt mijn oog op één bepaalde plaat en, ja, die wil ik graag in de verzameling hebben. De tweede op Tamla Motown komt al uit de sectie van de Engelse persingen waarmee ik het pakket aanvul. 'First Impressions' komt uit dezelfde periode als 'Sooner Or Later'. Ed Townsend heeft hier de taken van Curtis Mayfield overgenomen en je mist Curtis' invloed, maar het maakt niet dat het veel minder is geworden. Zeer prettige Modern Soul Op de b-kant laat Ed horen dat hij ook overweg kan met een orkest. 'Old Before My Time' geeft echter niet het gewenste resultaat voor mij en ik hou het bij 'First Impressions'.
* Gladys Knight & The Pips- Everybody Needs Love (UK, Tamla Motown, 1967)
Van Gladys krijg ik nooit genoeg en deze ontbreekt nog in de collectie. Brian Holland en Lamont Dozier hebben de benen al genomen terwijl Eddie Holland de laatste kneepjes leert aan Norman Whitfield. Het resultaat is 'fingersnappin' in plaats van het gestamp van Holland-Dozier-Holland. Op 'Since I've Lost You' moet Norman het zonder Holland stellen en laat hij horen dat hij de kunst verstaat. Eigenlijk is deze kant net zo prettig als de a-kant. Ik heb het gevoel dat Gladys zichzelf beter kan uiten op de b-kant en het orkest maakt het af voor mij. Ik kies weer eens voor de b-kant.
* Bettye Lavette- Right In The Middle (US, Motown, 1982)
Bettye Lavette... Geschreven door Sam Dees... Bettye Lavette doet Sam Dees... Eigenlijk maakt het dan niet uit of het op Johnny Hoes' Telstar is. Dat kan maar één ding betekenen: Soul van de bovenste plank. Ik heb Bettye nooit geassocieerd met Motown en dus is dit de grote verrassing van de Motown-update. Het is inderdaad ook een indrukwekkende uitvoering van een prachtige song, dus dat klopt aan alle kanten. Dit is de 'white label promo' met hetzelfde nummer op beide kanten en ook beide keren in stereo. De AM-stations zijn in 1982 al flink op hun retour.
* The Mirettes- Ain't You Trying To Cross Over (UK, MCA, 1969)
The Mirettes kan geen kwaad doen bij mij en de titel hoort in de collectie met mijn interesse voor 'crossover soul'. Op de keerzijde staat de originele versie van 'Whirlpool' welke ik in de uitvoering van Maurice Williams heb. Dit heeft een fijne 'sister funk'-stijl. Een fraaie 'double-sider' maar ik denk dat ik morgenavond voor de a-kant ga. Voor de goede orde: In 'Do The 45' ga ik morgen verder met het alfabet van de platenlabels en hoop van Lujuna tot People te komen.
* Carolynn Porter- I Want You (UK, Cannonball, 196?, re: 2023)
De meest recente aanvulling van Cannonball. Ik plaats de platen nu als 'UK' hoewel de labeleigenaar uit Italië afkomstig is. De platen worden geperst en gedistribueerd vanuit Engeland. Carolynn Porter groeit op in Philadelphia met enkele leden uit de Nu'rons. Cannonball kondigt in juni een release aan van The Nu'rons, maar deze is gecanceld. Omdat ik deze al had besteld, heb ik nu de plaat van Carolynn ontvangen. Een 'unsung hero' uit de Phillysoul. Ze maakt een obscure single voor het Monica-label en werkt in de late jaren zestig met een jazzband. 'I Want You' is ruim vijftig jaar op de plank blijven liggen en dat laat horen dat ze zich thuis voelt in de jazz. Muzikaal zit het erg knap in elkaar met een fraai arrangement. Het is nu nog wachten op een ander pakket van Cannonball met de laatste aanwinst op het Stream-label.
De laatste zes singles ga ik 'even snel' behandelen. Ik verwacht weer dezelfde meuk bij de kringloopwinkel totdat mijn oog valt op een hoesje. Nee, dat zal wel niet! Wel??? Tja, dan moet die mee en zoek ik nog vijf andere singles uit. Het enige excuus is dat de singles vijftig cent per stuk zijn.
* Cafe Crème- Unlimited Citations (NL, EMI, 1977)
* Etta Cameron- Come Together All The People (België, Barclay, 1974)
* The Escape Club- Wild Wild West (US, Atlantic, 1988)
* Tino Rossi- L'Homme Qui Se Rappelle (Frankrijk, Columbia, 1971)
* Walter Scott- Listening To Mozart (NL, Omega International, 1971)
* Shake- Rien N'est Plus Beau Que L'Amour (Frankrijk, Orlando/Carrere, 1977)
Een groot gedeelte uit het aanbod is Franstalig en dat heeft doorgaans niet mijn interesse. Dan zie ik 'Melancholy Man' tussen haakjes op de hoes van Tino Rossi. Het zal toch niet? Euh... ja... het is dus wél een Franse hertaling van 'Melancholy Man' van The Moody Blues. Er wordt zelfs nog geprobeerd om de mellotron-solo na te doen met orgel en koor maar verder is het fors ingekort ten opzichte van het origineel. O ja, Tino Rossi is een betere zanger dan Mike Pinder maar dat is geen verrassing. Het is minder pijnlijk dan dat ik had verwacht. 'Maybe Tomorrow' van Etta Cameron is een paar maanden geleden met stip in de Blauwe Bak terecht gekomen. Hoewel Etta een lekkere rauwe stem heeft, gaat deze me weer een stapje te ver. Het is overmorgen de dag des oordeels en Etta roept samen met een kinderkoor op om vooral de hoofden bijeen te steken om deze globe te redden van de ondergang. Walter Scott heb ik al maar deze 'nieuwe' heeft een betere fotohoes. Over de rest wil ik het niet hebben. Nou vooruit... The Escape Club is een gokje en achteraf gezien ken ik het nummer van onze vorige mp3-jukebox op Wolfman Radio. Ik ben nooit enthousiast geworden van het nummer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten