Zandgebak

'Ik stuur je vanavond de foto's als ik het niet vergeet', zijn haar legendarische woorden op deze zaterdag. Ik kijk geregeld in mijn mailbox maar vind helemaal niets. Een paar weken later vertelt ze dat ze niet wist hoe het moest en dat ze hulp van iemand zou krijgen om de foto's van haar telefoon te halen en te versturen. Het leek me al erg omslachitg want als je een smartphone hebt, kun je gewoon bestanden sturen via de mail. Als ik nog eens vraag, blijft ze volhouden dat ze de foto's heeft verstuurd. Eentje zelfs twee keer! Toch blijft het stil in mijn mailbox als het aankomt op de beloofde foto's. Afgelopen juli word ik door een vriendin aangespoord om een Telegram-account te openen. 'Dat kan ook op de desktop', vertelt ze. Toch is Telegram niets anders dan een Whatsapp met minder controle van het moederbedrijf en het werkt gewoon niet op een computer. Ik vergeet Telegram terwijl ik onbewust iedere dag het icoontje zie op mijn beeldscherm. Vanmiddag wil ik toch nog wel eens kijken en zie daar...?

Ik begrijp het niet. Ik heb Telegram pas in juli 2020 geïnstalleerd en in de eerste dagen nog wel eens vaker gekeken. Mijn mailbox blijft, begrijpelijk, leeg. Het lijkt alsof W. de foto's via Whatsapp moet hebben verstuurd en dat ze bij Telegram zijn blijven hangen eer ik eens een account zou openen? Erg vreemd, maar goed... daar wil ik me verder niet druk over maken. Het belangrijkste is dat ik de foto's heb! Het is zaterdag 21 september 2019. Ik heb een seizoenskaartje gekocht voor de trein waarmee ik in de lente, zomer en herfst een dag onbeperkt kan reizen. Mijn zomerkaartje is geldig tot het weekend van 21 september en dus maak ik op de valreep hiervan gebruik. Het heeft niet mooier kunnen treffen want dit weekend is het uitzonderlijk weer. De wind is oostelijk maar het is nergens koud. Ik loop tot laat in de avond op korte mouwen. Het plan is om een lange strandwandeling te maken. Van Wassenaar naar Noordwijk of andersom. We komen maar moeizaam op gang en als we Katwijk hebben bereikt, is Wassenaar opeens een heel eind weg. We hebben spulletjes ingeslagen voor een picknick en besluiten dit ter plekke te gaan genieten op het strand. Daar zitten we te praten en intussen gruwelijk te verbranden. W. maakt een paar foto's van me. Bij de bovenstaande ben ik even gaan liggen, de ander toont me in kleermakerszit en genietend van een koek. We zitten hier wel een anderhalf uur en dan is het tijd om in actie te komen. Dat wil zeggen: Terug naar Katwijk en vanuit daar met de bus naar Leiden. Ik haal een pizza in de stad en op het station nemen we afscheid van elkaar. Ik schrijf de volgende dag een bericht (in twee delen, de misselijkheid wijt ik aan het verbranden in de zon) en beloof dat ik binnenkort de foto's zal plaatsen. Als ik ze binnen heb. Welnu, dat is nu dan het geval, meer dan een anderhalf jaar later. (Edit: De 'liggende' foto heb ik blijkbaar niet gedownload, deze heb ik dubbel in de map zitten)