Met dit bericht ben ik helemaal op schema met Soul-xotica. Morgen een 'Singles round-up' met drie singles en vrijdag de 'Eindstreep'. Ik ga de Rarenorthernsoul-platen hoe dan ook tot mei rekenen. Verder hoop ik dat de pond zo laag blijft als die nu is want dan heb ik de bestelling bij Mark ook redelijk voordelig te pakken. Nu ga ik een maand 'Het zilveren goud' tot besluit brengen. Ik heb even zitten rekenen maar het op Koninginnenacht zijn geweest. Ik kom uit het werk en heb eigenlijk verder geen plannen. Dan opeens een telefoontje van een kameraad. Een Engelse bluesmuzikant, die ik inmiddels al ken, heeft die avond een optreden in Makkum en zoekt nog iemand die als rechterhand wil fungeren. Omdat de kameraad is verhinderd en hij weet dat Al en ik goede maatjes zijn, vraagt hij mij. Natuurlijk wil ik dat doen! Zo rij ik deze avond met Al Dickinson voor een optreden in Makkum. Een bijzondere herinnering aan een bijzondere muzikant.
Het zal in augustus 1995 moeten zijn geweest dat ik Al voor de eerste keer ontmoet. Hij wordt dan begeleid door een bassist uit Sneek en iemand die ik meerdere malen per week tref. Hij werkt in de plaatselijke bioscoop en de bar in de foyer wordt op een zeker moment een alternatieve kroeg voor mij. Vooral op zondagavond zit ik hier vaak. Hij moet dan een paar keer per avond naar boven om de film te stoppen voor de pauze en weer op te starten. Verder kunnen we oeverloos ouwehoeren aan de bar en als de film is afgelopen, gaat hij ook mee drinken. Hij heeft een boekingsbureau opgezet dat zich specialiseert in Engelse artiesten, veelal uit de blueswereld. Al Dickinson is één van de eerste muzikanten die hij naar Sneek haalt. Ik heb geprobeerd de man op het wereldwijde web te vinden. Er zijn heel veel mensen met deze naam, maar niemand correspondeert met de sympathieke blueszanger uit Newcastle. Hij treedt op een zondagavond op in een café waar ik anders nooit kom. Het café is zeer populair bij de watertoeristen doordat het vlak bij de aanlegsteigers ligt. Hier staat Al op een zondagavond voor een handjevol niet geïnteresseerde gasten te spelen. Ik weet niet waarom, maar ik arriveer vrij laat op de avond en geniet nog mee van een setje. Na afloop maak ik kennis met Al. Zijn Sneker kompaan heeft dan al voorgesteld om samen te werken aan een cd waardoor het zeker is dat hij binnenkort weer terug is.
Dat is het geval in november. De kameraad kan een flatwoning lenen van iemand die langere tijd afwezig is. Al wordt de komende weken de resident van het huisje aan de Bourbonstraat. De 'Bourbon Street', zoals wij het op ons meest 'bluesy' zeggen. Ik weet niet precies meer hoe het zit, maar de opnames gaan niet helemaal naar wens en de cd is nog maar half opgenomen als Al weer terug naar huis moet. Ik heb hem in de tussentijd heel vaak bezocht in de Bourbonstraat. Dan is het de dag na mijn 21e verjaardag en de avond voor de verjaardag van Juliana als ik opeens hoor dat Al weer terug in het land is. Het valt voor mij, achteraf gezien, in een zeer bijzondere week. Ik ga op die donderdagavond naar The Gathering in Leeuwarden en zal daar worden 'verlost' van het kruisje in mijn oor. Daar heb ik vijf jaar geleden nog over geschreven en komt wellicht ook in de volgende aflevering van 'Het zilveren goud' nog eens aan bod. Tijdens de Bevrijdingsdag in Sneek treedt ook Al Dickinson op en het is de tweede keer in een week dat ik hem zie en hoor. Toch lijkt die week wel een jaar te zijn.
Van het optreden weet ik niet zoveel meer te herinneren. De sfeer zit er goed in bij het café in Makkum en de biertjes smaken ook hier als vanouds. Ik denk dat ik als taak heb om in de pauze cassettes te verkopen, maar daar hebben de cafébezoekers geen boodschap aan. Ik herinner wel een emotioneel eerbetoon aan Alan Hull, de zanger van Lindisfarne die enkele maanden eerder is overleden. Beide mannen komen uit Newcastle en dus maakt het plotselinge overlijden indruk in de lokale muziekscene. Ik denk niet dat ik Al na die tijd nog eens heb gesproken. Hij heeft omstreeks 2005 nog een website waarbij de recensie van het eerste optreden in Sneek als bio-materiaal is toegevoegd. Ik geloof dat hij in 2011 nog een paar optredens in Nederland heeft gedaan en sindsdien? Hij lijkt helemaal van de aardbodem te zijn verdwenen.
2472 I Won't Hold You Back-Toto (NL, CBS, 1982)
2473 Listen To Me-The Vips (NL, CNR, 1965)
2474 Joost Spinning Around By Way Of Ekseption Rituele Vuurdans-Ekseption (NL, Velours Doree, 1971)
2475 Batje Vier-Het Cocktail Trio (NL, Omega, 1961)
2476 Het Moet Van Intermeubel Zijn-Cocktail Trio (NL, Bovema Special Products, 1968)
2477 Ramblin' Rose-Nat King Cole (NL, Capitol, 1962)
Ik denk dat ik Toto in 1996 heb gekocht. The Vips moet nog van de fancy fair van 1995 zijn. Ekseption heb ik eens op Koninginnedag gekocht, maar twijfel nu of dit 1996 is geweest. De overige drie zijn weer singles die ik vóór 1996 moet hebben gekocht. Deze lopen als een rode draad door 'Het zilveren goud' in 1996. Zowel Ekseption als Cocktail Trio zijn beschikbaar voor bedrijven en reclamebureaus om de 'kampanje' als kleur te doen klinken. Die laatste tekst is van het hoesje van Ekseption. Dat maakt in 1971 drie singles voor verschillende bedrijven. Aan de plaat voor het textielmerk Velour Doree heeft het niet veel werk. Het plaatje bevat 'De Rituele Vuurdans' en 'De Vijfde' en de groep heeft beide nummers al in 1969 op de plaat gezet. Cocktail Trio is ook niet vies van een reclame meer of minder en na chips probeert het hier meubilair aan de man en vrouw te brengen. The Vips is de eerste single voor Jimmy Once en dat is alleen leuk op papier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten