Het is eeuwig zonde, maar waar... Op deze zonovergoten dag ben ik grotendeels binnen geweest in afwachting van de postbode. Deze heeft zich niet laten zien in Uffelte en ik wacht tot morgen eer ik een signalement ga doorgeven aan de politie. Het zou uitgelezen weer zijn geweest voor een fietstochtje, maar helaas. Het schopt mijn planning ook een beetje in de war, ook al is dat niet een heel groot probleem op het moment. Normaal gesproken presenteer ik op dinsdagavond de Week Spot, maar ik heb nog niet eens nagedacht over een mogelijke kandidaat. Het schema ziet er nu als volgt uit: Morgen de eerste 'Singles round-up', dan de Week Spot en eventueel een tweede 'Singles round-up'. 'Het zilveren goud' bewaar ik voor donderdag en dan de volgende vier dagen wederom singles, singles en nog eens singles. Vanavond enkel een aflevering van 'Verzamelwoede' en met een bak jaren tachtig en negentig. Iets dat niet heel vaak voorkomt en iedere keer weer voor verrassingen zorgt. Vanavond de derde bak met alles van 1980 en later.
De jaren tachtig-bak is, geloof ik, nog het minst veranderd sinds de update. De laatste uit de bak van vanavond opent tegenwoordig de vierde jaren tachtig-bak, als ik de plaatjes goed heb verzet. Ik ga het straks checken met het officiële document om te zien of ik daar nog werk moet verrichten of niet. In september 2020 trapt de derde bak van de jaren tachtig af met 'Heaven Is A Place On Earth' van Belinda Carlisle en besluit met 'Dignity' van Deacon Blue. Het bovenstaande klopt. De singles zijn één plekje opgeschoven waardoor 'Lovefool' van The Cardigans (uit 1996) nu de eerste is en 'Prove Your Love' van Taylor Dayne de laatste. Artiesten en groepen met drie of meer singles: Catatonia (3), The Cats (3), Chas & Dave (4), Neneh Cherry (5), Chic (4), China Crisis (3), Christians (5), Clarks (3), The Clash (3), Phil Collins (6), Elvis Costello (3), Crowded House (3) en The Cure (4). Een top twaalf hieruit is altijd een momentopname en op dit ogenblik moest dit hem worden.
1. Words - The Christians (Duitsland, Island 112 847, 1989)
2. Into Temptation - Crowded House (EEG, Capitol 006 203260 7, 1988)
3. Mmm Mmm Mmm Mmm - Crash Test Dummies (UK, RCA 7431-20151-7, 1993)
4. Rattlesnakes - Lloyd Cole & The Commotions (NL, Polydor 881 458-7, 1984)
5. Christian - China Crisis (UK, Virgin VS 562, 1982)
6. No Money At All - Brendan Croker & The 5 O'Clock Shadows (Duitsland, Silvertone ZB 43093, 1989)
7. Road Rage - Catatonia (UK, Blanco Y Negro NEG 112, 1998)
8. She Sells Sanctuary - The Cult (Duitsland, Beggars Banquet 107 968, 1985)
9. Manchild - Neneh Cherry (Duitsland, Virgin 112 341, 1989)
10. I Wish I Could Write A Love Song - Chas & Dave (NL, Friends FRS 042, 1982)
11. Without Your Love - Roger Daltrey (NL, Polydor 2002 022, 1980)
12. Don't Shed A Tear - Paul Carrack (Duitsland, Chrysalis 109 383, 1987)
Bovenstaande jaartallen zijn letterlijk overgenomen van de labels, soms zijn ze in het daaropvolgende jaar pas een hit geworden. Voor het eerst in lange tijd heb ik maar liefst zestien singles voor de top twaalf. In geval van de overige vier kan ik alleen maar beloven dat ik later deze serie nog eens ga doen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Tot 2003 heb ik vooral een haatliefde met de jaren tachtig. Buiten een paar grote favorieten om laat ik bijna geen plaat binnen in mijn verzameling. Vanaf 2003 leer ik ook de meer 'cheesy' dingen waarderen en pas in 2015 heb ik de sluisdeuren wagenwijd opengezet. Paul Carrack staat dan reeds vier jaar in de bakken. Roger Daltrey nog een flink stuk langer. Ik koop mijn eerste exemplaar van 'Without Your Love' tijdens de 'midweek op eigen benen' (zie: Vrijdag 15 augustus 2014). Dan heb ik het over de zomer van 1994. Dit exemplaar met fotohoes heb ik nog niet zo heel erg lang. Er zijn verschillende dingen heel typisch Engels, maar Chas & Dave is zeker één van deze. Ik herinner Chas & Dave vooral uit 'Langs De Lijn' en 'Ain't No Pleasing You' mag in 1982 aan de hitparade ruiken. Ik denk dat de humor aan Nederland voorbij gaat. Charles Hodges en Dave Peacock zijn doorgewinterde muzikanten uit de Engelse rock-scene. In 1978 blijken ze beide de veramerikanisering van de Engelse popmuziek beu te zijn en voegen ze de daad bij het woord: Popmuziek in de moerstaal en dat is in geval van Hodges en Peacock het Cockney-accent. Muzikaal mag het nergens bij horen en dus heeft dat vaak geen 'smoel', waar de mannen met dezelfde moeite iets wonder schoons kunnen voortbrengen. Dat blijkt in 1982 met 'I Wish I Could Write A Love Song'.
Ik begin omstreeks 1989 met het verzamelen van singles en zit in het begin vooral in de jaren zestig en zeventig. Dankzij mijn oudere broer en school kan ik niet helemaal om de actuele muziek van 1989 heen hoewel ik niet veel op heb met de nieuwe hits. Dat is anno 2021 flink veranderd want 1989 blijkt een gouden muziekjaar te zijn geweest. Als je niet gruwelijk uit de maat wil vallen met je verzameling stokoude singles moet je in 1989 niet gaan toegeven dat je Neneh Cherry eigenlijk ontzettend leuk vindt. Toch doe ik het stiekem en laat 'Manchild' in 1997 de collectie binnen, gevolgd door het merendeel van haar singles. Nu ik dit schrijf zou ik 'Woman' nog wel eens op vinyl willen hebben. Zou dat een jukebox-persing hebben gehad in Engeland? Ja, de goedkoopste exemplaren gaan voor tien pond op Discogs. Dat vind ik dan weer een beetje gortig. The Cult is een plaatje dat overal en altijd lekker smaakt en dat ik bij live-optredens altijd wilde bewaren tot het allerlaatst. In april 1998 kom ik in Mossley wonen en daar staat de radio continu op Key 103, een regionale popzender voor Manchester en omgeving. Als ik af ga op Key dan is 'The Rockefella Skank' van Fatboy Slim de nummer 1. Een plaat waarvan ik lang heb gedacht dat het overal een joekel van een hit was geweest. Het blijkt dat het in Nederland nauwelijks een deuk in pakje boter heeft geslagen. 'Road Rage' van Catatonia is een andere plaat die helemaal stuk wordt gedraaid op Key 103. En dat is leuk, want ik ken Catatonia! De geschiedenis van de band heeft het niet tot nauwelijks over hun opnames in het Welsh, maar in 1995 is het aanleiding genoeg om de band uit te nodigen voor Úteinrock in Sneek, een festival van minderheidstalen. Catatonia is één van de bands die het Welsh vertegenwoordigd. Ik kan me echter niets meer herinneren van het concert zélf en vraag me nog altijd af of de band half-Welsh en half-Engels moet hebben gedaan? Nadat ik legerkistjes heb gekocht bij een dump in Oldham Street koop ik dit plaatje op geel vinyl bij Piccadilly Records in dezelfde straat. Dat gaat niet heel bewust, het is gewoon de eerste de beste nieuwe plaat die ik ken. Ik heb het ding letterlijk helemaal grijs gedraaid, hoewel het nog overtuigend geel is.
Een concert dat ik me nog altijd wel weet te herinneren is het optreden van Brendan Croker in Het Bolwerk. Dat is een rustige vrijdagavond in mei 1993. Ik heb beide singles uit 1989 al sinds 1990 in de bakken staan. Het zijn grote hits bij de KRO op zondag, maar de platen sluizen meteen door naar de uitverkoop. 'No Money At All' staat dus al sinds oktober 1990 bij mij in de collectie en is een plaat waar ik nooit genoeg van krijg. Brendan Croker krijgt hulp van Mark Knopfler, zijn collega-bandlid uit The Notting Hillbillies (hit met 'Your Own Sweet Way'). Het concert heb ik nog eens behandeld in 'Recenzeuren'. Ik zal even voor jullie kijken: Zaterdag 5 januari 2013. China Crisis heb ik zowel in de Engelse als de Nederlandse uitdossing. De Engelse heb ik sinds begin 1999. Het komt in een partijtje het magazijn van de Emmaus in Mossley binnen en de plaat zal via mijn kamer en de koffer naar Nederland gaan. Toch heeft de plaat een Nederlandse associatie voor mij. Het staat op een cassettebandje vol Engelse singles welke ik beluister tijdens mijn vakantie in Nederland in de zomer van 1999. Daar valt ook het kwartje voor deze plaat van China Crisis. Tot 2003 kan ik veel uit de jaren tachtig niet uitstaan of... ik bega een moord voor een plaat uit het decennium. ''Rattlesnakes' van Lloyd Cole & The Commotions is één van de platen uit de laatste categorie en ik heb de plaat al sinds 2000 in de bakken staan.
Er is wel wat veranderd ten opzichte van 1989. Vooral sinds ik in 1992 ben gaan schrijven voor de lokale krant moet ik wel op de hoogte blijven van de actuele popmuziek. Zo komt in 1994 het heerlijke 'Mmm Mmm Mmm Mmm' van de eigenwijze Crash Test Dummies voorbij op de radio. Ik mag het nummer meteen! In de zomer van 1995 koop ik de cd-single als deze al maanden uit de hitparade is verdwenen. Bij Neneh Cherry komt het al even ter sprake: De Engelse jukebox-persingen. Een beetje een hippe snookerzaal heeft in de jaren negentig een vinyl-jukebox in de hoek staan. Maar... het is natuurlijk van belang dat de jeugd wel op de hoogte blijft van de actuele muziek en dus produceren de platenmaatschappijen vinylsingles voor alleen de jukeboxen. Vaak met onleesbare labels (zwarte tekst in labels van zwart vinyl gedrukt), maar niet altijd. Van Crash Test Dummies is wel een 'black label' op de markt gekomen, maar mijn exemplaar is de reguliere single met een groot rond middengat. Wellicht zelf geboord? De plaat komt uit een partij ex-jukebox-singles. Vervolgens de 34e single uit mijn verzameling. In mei 1989 verhuist mijn zus met haar man van Sneek naar IJlst en ik hoor 'Into Temptation' bij de NCRV terwijl ik mee help in de verhuizing. Mijn broer heeft eerste keuze op woensdagmiddag van de ex-Top 40-hits bij de lokale platenboer en dan vooral ten behoeve van mijn broer in Denemarken. Die stuurt iedere week een lijstje door met singles die hij graag wil hebben voor weinig. Crowded House staat niet op zijn lijstje, maar de platenzaak houdt daarvan nog wel een exemplaar over. De plaat had bijna op nummer 1 gestaan vanavond, maar op het laatst kan ik het niet over mijn hart halen. Nummer twee is het hoogst haalbare voor Crowded House.
Ik mag 'Words' van The Christians meteen in 1990 al graag horen, hoewel ik dan nog niets af weet van folk en de tune waarop het is gebaseerd. De single komt in 1997 mijn collectie binnen. De grote impact dat het tot de nummer 1 maakt, is dan nog ruim tien jaar verwijderd. Het is Paasmaandag 2008. Net zoals bijvoorbeeld A Silver Mt. Zion in 2010 ben ik op Paasmaandag 2008 ook even ondersteboven van de muziek die ik de voorgaande avond heb gehoord. Ik ga het mens niet meer bij de naam noemen, maar met name in de eerste twee jaar van Soul-xotica is ze hier geregeld voorbij gekomen. Een Amerikaanse singer-songwriter die ik eind 2005 heb leren kennen en die me aan de hand meeneemt uit de avant garde en terug naar de melodieuze folk. Op Eerste Paasdag 2008 zie ik haar voor het eerst in levende lijve tijdens een concert in Haarlem. De volgende dag ga ik naar Amsterdam. Ik ben op zoek naar Waterlooplein maar zal het niet vinden. In een café doe ik iets met 'hair of the dog' en bereik daar andermaal een hoogtepunt in mijn alcoholisme. Of een dieptepunt. Als ik buiten kom, gaat het opeens erg snel. Als ik besef dat ik nu wel echt in de problemen kom, zet ik het op een lopen. Het is de eerste en laatste keer in mijn leven dat ik crack heb gerookt en, man, dat is toch een lekker spul? Het 'high' zijn is kort en zeer intens. Ik stap in de trein terug naar Steenwijk en moet onverhoopt van trein wisselen in Amersfoort. Voordat ik het in de gaten heb, rijd de trein voor mijn neus weg. Shit. Mijn tas met gesigneerde elpee en mijn favoriete broek. Beide zijn nooit meer teruggevonden, de elpee heb ik later nóg eens gekocht. Het spijt me vooral van de 'vintage' broek. In het eerder genoemde café in Amsterdam draaien ze dvd's met videoclips uit de eind jaren tachtig. 'Pamela' van Toto is een plaat die zeer vaak voorbij komt, maar ook dit 'Words'. En iedere keer dat ik het hoor, wordt het mooier en mooier en mooier. Na de vierde keer kan ik de tranen niet meer onderdrukken en schuil in de wc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten