Na twee vrij intensieve radio-avonden heb ik enerzijds niet heel veel zin meer om te schrijven, maar aan de andere kant: Hoe meer ik achterop schema raak, hoe meer ik volgende week moet schrijven. Bovendien moet ik de adrenaline van de 'Trick Of The Laid Back Night' nog even zien kwijt te raken en hoe beter kan dat met een paar verse singles? 'Trick' is bijna een traditie aan het worden met de Bananarama-week. Ik heb in 2019 de show voor het eerst gedaan, geheel volgens het principe van de 'Laid(back) Night Show'. Door duidelijke of juist vage connecties tussen bands en artiesten springen in de muziekgeschiedenis en uiteindelijk weer uitkomen bij de oorspronkelijke artiest. Het concept van vanavond heb ik nu drie keer gedaan, iedere keer met andere nummers (waar mogelijk). De show (drie uren) komt morgen of zondag op onze Mixcloud te staan! Nu ga ik eerst verder met de volgende zeven singles uit de bestelling van René. Morgen of zondag dan de laatste zes. Ik wacht overigens ook nog altijd op het pakketje van Rarenorthernsoul en het zou mooi zijn als dat morgen arriveert.
* Earth & Fire- Thanks For The Love (NL, Polydor, 1975)
Een zéér zeldzaam en gewild exemplaar van deze Earth & Fire-single. Misschien kunnen we zelfs van 'uniek' spreken? Bij Polydor loopt iemand even niet op te letten en plakt niet de sticker op de a-kant. Beter dat dan de oelewapper die 'Back On The Chain Gang' van The Pretenders gedeeltelijk over het vinyl heeft geplakt. En wat te denken van de grote teleurstelling die ik in 1990 krijg te verwerken. Ik ben zo in mijn nopjes als ik 'Every Good Boy Deserves Favour' van The Moody Blues hagelnieuw vind in Denemarken. Thuis bij mijn broer haal ik de plaat uit de hoes en dan blijkt het label over de groef te zijn geplakt. Die kan dus weer retour en geruild worden tegen de, eveneens nieuwe, 'Seventh Sojourn'-elpee met het label wél op de juiste plek. Enfin, terug naar Earth & Fire. Het is één van de weinige nog ontbrekende jaren zeventig-singles van de groep. Met de plaat is verder helemaal niets mis. Een interessante tijd voor Earth & Fire. Enerzijds wil het doorgaan op de oude symfonische voet, maar de muziekwereld staat niet stil en verwacht dat ook Jerney en haar kornuiten een beetje funky uit de hoek komen. Ik heb wel minder geslaagde pogingen gehoord, maar dan uiteraard niet van Earth & Fire. Deze band staat nog altijd hoog in aanzien bij mij.
* Art Garfunkel- Bright Eyes (UK, CBS, 1978)
Het nuttige met het aangename. De Nederlandse persing in mijn collectie is tot op de draad versleten en behoeft een upgrade. Dan vind ik hem ook nog eens in de Engelse persing en is het helemaal goed! Wat kan ik zeggen over 'Bright Eyes'? Heel veel! Ik ben vier jaar oud als 'Watership Down' in de bioscoop draait. Ik heb een poster op mijn kamer hangen en ik weet niet of dit verband houdt met de film of dat het is geïnspireerd door het verhaal. De videoclip kan ik niet zien. Zelfs in 2021 barst ik in snikken uit als de roofvogel het konijntje grijpt. In 1979 is het een tranendal als de kleine Gerrit de clip ziet in Toppop. Jaren later ga ik luisteren naar de tekst en moet ik concluderen dat dit wellicht één van de mooiste songs is. Ook nu zit ik met een traantje in de ooghoek, maar het zal de vermoeidheid aan de ogen zijn. Sterk spul, dat Fisherman's Friend.
* The Herd- I Don't Want Our Loving To Die (NL, Fontana, 1968)
Onlangs heb ik nog zitten twijfelen. Ik draai momenteel alle Engelse persingen uit de gele bakken in 'The Vinyl Countdown' en twijfel bij twee Old Gold-singles. De ene is 'Brontosaurus' met 'Blackberry Way' van The Move op de andere zijde. Die hou ik toch maar in de bakken voor 'Brontosaurus' omdat ik 'Blackberry Way' al in de Engelse Regal Zonophone heb. Een andere single heeft dit nummer van The Herd op één kant en 'Neanderthal Man' van The Hotlegs op de andere kant. Nu ik de originele Nederlandse te pakken heb, is ook dat besluit gevallen: The Hotlegs zal één van de komende weken zijn te horen. The Herd komt na augustus weer aan bod in de 'New additions' in de volgende serie van 'The Vinyl Countdown'. Na de redelijk zwaarmoedige hits 'From The Underworld' en 'Paradise Lost' komt The Herd met een nummer dat ook door Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich zou kunnen zijn uitgebracht. Misschien hebben die het wel geweigerd want het nummer is afkomstig van Howard Blakeley. Het is een plaatje waar ik nimmer genoeg van krijg en mooi om deze eens met de Nederlandse fotohoes in de bakken te hebben.
* Herman's Hermits- Sunshine Girl (UK, Columbia, 1968)
Oh, dit nummer? Ik moet bekennen dat de titel me niet veel zegt, maar het vooruitzicht van een Engelse persing van Herman's Hermits trekt me over de streep. Ik weet niet direct waarvan ik het moet herkennen, maar feit is dat ik het wel eerder heb gehoord. Wellicht in Engeland waar het een grote hit is geweest. Lekkere niks-aan-de-hand popmuziek van Peter Noone en zijn Hermits. Daar lust ik wel pap van.
* The Ivy League- Tossing And Turning (UK, Piccadilly, 1965)
Ik weet niet meer precies waarom ik de aankoop niet door zet. Ik kan me namelijk wel herinneren dat ik de single al eerder in de handel van René heb gezien, maar heb hem in maart niet besteld. Beetje vreemd omdat de single al een fiks aantal jaren op mijn verlanglijstje staat en hoeveel mooier is het nu het een Engelse persing is. Hij klinkt ook paasbest en de prijs was niet verkeerd. Nogmaals, ik kan me niet herinneren waarom ik deze in maart al niet heb besteld. Hoe dan ook: Ik ben zeer in mijn nopjes met deze single en ook deze kan ik binnenkort kwijt in 'The Vinyl Countdown'.
* Harry J. All Stars- Liquidator (UK, Harry J., 1969)
Over Old Gold-singles gesproken: Deze heb ik op de Old Gold met 'Love Of The Common People' van Nicky Thomas als keerzijde. De laatste vanwege de, dan recente, cover-versie van Paul Young. Nu dan de originele Engelse. Hoewel? Ik besluit even huiswerk te doen en, jawel, het mag origineel heten, maar niet de eerste persing. Mijn single heeft een rond middengat en een zwarte plastic 'spider'. Naar verluid laat Trojan plaatjes persen bij Philips als zij de druk niet aan kunnen en dit zou een Philips-persing moeten zijn. Ook over de b-kant kun je een telefoonboek schrijven. 'La La Always Stay' van Glen & Dave is de keerzijde. Van Glen is niet duidelijk of het Glen Adams of Glen Brown is, Dave is Dave Barker van Dave & Ansil Collins van een paar jaar later. Misschien zit er ooit nog wel eens een verhaal in voor deze b-kant, maar dat ga ik vanavond in ieder geval niet doen.
* Jefferson Airplane- She Has Funny Cars (Duitsland, RCA Victor, 1970)
Okay, wat doen we? Wachten op een exemplaar met fotohoes en het risico dat deze tientjes moet gaan kosten? Of deze in neutrale hoes meenemen voor een vriendelijke prijs? Dat is de overweging die ik moet maken bij deze Jefferson Airplane-single. Ik ben eigenlijk al niet bereid om het over tientjes te hebben bij Jefferson Airplane, maar dat is een ander verhaal. Voor vijf euro's heb ik nu een redelijk exemplaar te maken en de harde opname maakt alles goed. Eigenlijk is dit al een oud album-nummer en dient de plaat als opvolger van 'White Rabbit/Somebody To Love' dat in Nederland in de top drie komt dankzij het optreden van de Airplane op het Holland Pop Festival in het Kralingse Bos. Een positie die de groep pas op het laatst heeft ingenomen. Aanvankelijk staat Jimi Hendrix met zijn Experience geboekt, maar als blijkt dat Jimi de groep heeft ontbonden en muzikaal opeens niet meer zo 'hot' is als een paar jaar eerder, ziet de organisatie af van het optreden. Jefferson Airplane is een passende vervanger en maakt grote indruk. Op de keerzijde staat een andere klassieker uit den ouden doosch: 'Plastic Fantastic Lover'. 'She Has Funny Cars' is echter mijn favoriet van de twee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten