Ik heb eens nagedacht over de Koningsdagen. De eerste Koningsdag valt op een zondag en dan ga ik naar het concert van Electric Eel Shock in Steenwijk. In 2016 benut ik deze dag om met vrienden het internet aan te leggen en andere klusjes te doen in het nieuwe huisje. 's Avonds slaap ik daar mijn eerste nacht. Voor de rest? Voor de rest doe ik helemaal niets op Koningsdag. De laatste Koninginnedag die ik heb gevierd is in 2012. Ik ben tweemaal in dezelfde plaats geweest als de koninklijke familie. De eerste keer is bij het bezoek aan Sneek in 1993 en dan zie ik ze dubbel als de familie op de boot voorbij komt. Het is strikt verboden om alcohol te nuttigen op straat, maar een kennis woont aan de kade en heeft zijn vrienden ingelicht over de voorraad in het hok. In 2002 ben ik in Meppel als de Oranjes net de plaats verlaten. Ik ben dan onderweg om Da Skoda's te zien optreden. Ik ben niet dermate koningsgezind dat de dag een speciale plek inneemt en vooral de laatste jaren is het een 'luie' dag. Zo lui dat ik nu pas ga beginnen en eigenlijk moet ik twee berichten schrijven. We zullen zien! Ik begin maar bij de tweede jaren zeventig-bak.
Voor de foto heb ik een beetje gesmokkeld. Ik heb al vaker uitgelegd dat sinds september nieuwe singles in de bakken terecht zijn gekomen waardoor de bezetting anders is. Voor de serie ga ik uit van de bakken van september om te voorkomen dat ik platen 'dubbel' ga behandelen. Omdat ook de eerste jaren zeventig-bak nieuwe aanwinsten heeft gekregen, staat ook de originele persing van 'Something' van Shirley Bassey in de tweede jaren zeventig-bak. In september is dat nog de laatste in de eerste jaren zeventig-bak en trapt de tweede af met een Amerikaanse heruitgave van de plaat. Op de foto oogt de originele met fotohoes beter en het bespaart me ook de zoektocht naar de datum van de Silver Spotlight-uitgave. In september is 'I'm Born Again' van Boney M de laatste in de bak. Op 27 april 2021 is 'Take To The Mountains' van Richard Barnes de eerste single en 'Rivers Of Babylon' van Boney M de laatste. Bij de groepen en artiesten met meer dan drie singles geldt bij Boney M dat de laatste zes inmiddels in de derde bak staan, maar daar hebben we bij de top twaalf niets mee nodig. Drie of meer gaat op voor: Shirley Bassey (5), Bay City Rollers (3), Beach Boys (4), Beatles (3), Bee Gees (23), Bellamy Brothers (3), Oscar Benton (3, waarvan 2 met Monica), Jane Birkin & Serge Gainsbourg (3), Black Sabbath (4), Blondie (6), Blue Mink (4), Colin Blunstone (5), Bolland & Bolland (4) en Boney M (11). De top twaalf ziet er als volgt uit:
1. Caroline Goodbye - Colin Blunstone (NL, Epic EPC 7948, 1972)
2. Side Show - Barry Biggs (NL, Pink Elephant PE 22.205, 1976)
3. I'm Going Man I'm Going - Blue Planet (NL, Philips 6075 105, 1970)
4. Tears In The Morning - The Beach Boys (NL, Stateside 5C 006-91984, 1970)
5. Hold On To What You've Got - Bill & Buster (NL, A&M 14862 AT, 1971)
6. Something - Shirley Bassey (NL, United Artists 5C 006-91617 M, 1970)
7. I.O. I.O. - The Bee Gees (NL, Polydor 2058 009, 1970)
8. Pied Piper - Bob & Marcia (NL, Trojan 10277 AT, 1971)
9. Lady Of The Dawn - Mike Batt (NL, Epic EPC 7962, 1979)
10. Come To The Sabbat - Black Widow (UK, Earmark 41053-2, 1970, re: 2006)
11. Fooled Around And Fell In Love - Elvin Bishop (NL, Capricorn 2089 022, 1976)
12. Let Your Love Flow - Bellamy Brothers (Duitsland, Warner Bros. WB 16690, 1976)
Ik kan met gemak dertig platen selecteren voor een top twaalf. Ik moet ook enkele concessies doen en dan is de aanwezigheid van een fotohoes meestal doorslaggevend. Dat gaat dus niet op voor onze hekkensluiter. Een jaar geleden heb ik deze single nog niet. Ik koop hem pas in mei 2020 bij de kringloop in Ruinerwold nadat de plaat toch wel twintig jaar min of meer op mijn verlanglijstje heeft gestaan. Ik ben hem gewoon een hele tijd niet tegengekomen voor een leuke prijs en ook nooit gezocht op Marktplaats of iets dergelijks. Er zijn legio singles die ik nog steeds zoek en die me opeens te binnen schieten. Enkele heb ik binnen een paar minuten besteld en betaald. Elvin Bishop is al iets langer aanwezig in mijn collectie. Dit specifieke plaatje neemt me weer mee terug naar de donderdag in de Belgische vakantie van 2005. Een dag die ik vaker memoreer in 'Verzamelwoede'. Na een paar heerlijke dagen in Gent ga ik naar Sint-Niklaas voor méér 'bar hangen' en vervolgens door naar Hasselt voor het tweede festival. De minidisc voedt me met muziek en bij Elvin Bishop voel ik het winterse zonnetje op mijn neus als ik vanaf het station naar de stamkroeg in Sint Niklaas loop. Eind 2011 ben ik bijna helemaal klaar om diep de Northern Soul in te duiken als ik de single van Black Widow koop bij Minstrel. De plaat heeft zelfs nog in de Blauwe Bak gestaan en vooral omdat het een 'nieuw gekochte' single is en ik deze niet wil 'verliezen' tussen de tweedehands platen. Black Widow gaat immers ook mee naar de meeste optredens. Duivelser dan Black Sabbath wordt het niet? Mis! Black Sabbath heeft een lijstje met bands waar het nóóit mee wil worden geprogrammeerd en Black Widow staat bovenaan. Dit is de echte duivelse 'shit'. Na het onheilspellende intro wordt de sfeer eerder folky dan hardrock. Earmark brengt in 2006 een box uit waarvan Black Widow onderdeel is, maar de single blijkt eveneens los te zijn verkocht.
Van de duivelse klanken van Black Widow is het een grote stap naar de hemelse klanken van Mike Batt, maar we zijn wel iets gewend. In 2000 maak ik kennis met de elpee die Mike Batt omstreeks 1980 moet hebben afgeleverd en dat is echt iets heel anders dan 'Bright Eyes', 'Lady Of The Dawn' en The Wombles! Als ik de eerste keer 'homebase' ga doen voor The Big One heb ik nog niet veel kaas gegeten van de reggae. Niet dat ik me nu een kenner noem, maar ik heb wel bijgeleerd sinds 2014. In het eerste jaar zoek ik op Google en Youtube en kom zo op de opvolger van 'Young, Gifted And Black' van Bob & Marcia uit. Het nummer groeit binnen een weekend uit tot een geheide favoriet en sinds 2016 staat de single in mijn verzameling. De tweede jaren zeventig-bak wordt vooral gedomineerd door The Bee Gees. Samen met The Moody Blues en Creedence Clearwater Revival (en in veel mindere mate The Sweet) zijn dit aanvankelijk de fundamenten waarop ik mijn collectie bouw. Ik mis van de gebroeders Gibb eigenlijk alleen nog een paar plaatjes uit de midden jaren zeventig. ('Saw A New Morning' en 'Mr. Natural') en verder behoef ik een compleet exemplaar van 'Spirits Having Flown' (waarvan ik nog steeds de fotohoes heb). Het is bijna niet te doen om een favoriet uit de 23 singles te moeten kiezen. Even twijfel ik nog bij 'How Can You Mend A Broken Heart' vanwege de herinnering aan 1989, maar kies dan toch voor 'I.O. I.O.'. Hier krijg ik dertig jaar later nog altijd een goede bui van.
The Beatles ontbreekt in deze top drie. Hoe komt dat? Ik heb alleen 'Let It Be', 'The Long And Winding Road' en 'She Loves You' in de jaren zeventig-bak. De laatste is dan de heruitgave met de groene hoes. De plaat zou normaliter in de jaren zestig moeten, maar daar heb ik al de originele Nederlandse persing en opeens is '1978' belangrijk voor mij. In 1978 brengt EMI de groene box-set uit waar 'She Loves You' uit afkomstig is. Toch is de groep uit Liverpool een beetje vertegenwoordigd dankzij de nummer zes. Als Frank Sinatra wordt gevraagd naar zijn favoriete Lennon/McCartney-compositie hoeft Ol' Blue Eyes niet lang na te denken: 'Something'. Uiteraard geschreven door George Harrison... Als ik een favoriete 'Something'-cover moet uitzoeken, staat Shirley Bassey hoog bovenaan. Een radio-collega heeft het overigens altijd over Burley Chassis. 'Ik vind het een uitdaging om de verhalen achter de platen bloot te leggen'. Zoiets schrijf ik in 'over mij' of heb dit ooit gebruikt voor dat verhaaltje. Ik heb Bill & Buster al een fiks aantal jaren in de bakken staan als ik me eens ga verdiepen in het duo. Daar zit een prachtig verhaal achter! Misschien moest ik dit soort platen eens noteren en weer eens wat verhaaltjes over platen en groepen gaan doen? Voorlopig blijf ik even in de series. 'Tears In The Morning' ligt bij de ziekenomroep als ik mijn eerste shows die voor dat station. Shows met weinig luisteraars omdat het personeel wel iets anders aan hun hoofd heeft dan de radio's afstemmen op ons kanaal. Hierdoor zitten we, als vrijwilligers, voor de kat zijn viool programma's te maken. De single is al jaren een favoriet om radioshows af te sluiten. Een laatste voordat de nacht invalt...
'Don't Fear The Reaper' van Blue Oyster Cult staat ook in de eerste schets van de top twaalf. Ik heb deze single echter als een Old Gold uit de jaren tachtig en bovendien heeft het geen fotohoes. Er moet natuurlijk ook iets Nederlands in de top twaalf en dus wissel ik de plaat in voor Blue Planet. Deze mag dan meteen op nummer drie. Hoeveel ik ook hou van Blue Oyster Cult maar verder dan nummer 8 zou deze niet zijn gekomen. Vier weinig gezellig ogende jongemannen met enorme bossen haar. Dat is de foto zoals ik die in 1988 voor het eerst zie in de Nederpop-encyclopedie en natuurlijk spreekt dat tot de verbeelding. Ik wil zelf ooit ook zulk haar hebben! Hoewel de plaat in de vaderlandse top twintig heeft gestaan, hoor je dit nóóit meer op de radio en is de plaat in 1992 'nieuw' voor mij als ik het op single koop. Toch kan ik wel begrijpen hoe dit zo hoog heeft kunnen eindigen, want 'I'm Going Man I'm Going' is een uitstekende rockplaat. Dan spring ik een kwart eeuw vooruit en arriveren we in de zomer van 2017. Het jaar dat ik de Pioneer thuis laat en de fiets van de camping in Sleen huur. Voordat ik de volgende dag voor een tweede maal naar het Cuby-museum in Grolloo ga, moest ik eerst maar eens wennen aan de fiets. Een rondje om Coevorden is het gevolg. Onderweg naar Sleen heb ik plots de moed om over Emmen te gaan en ga langs bij Mijn Kraam voor singles. Barry Biggs is één van de aanwinsten. Hoewel ik de plaat niet digitaal heb of een platenspeler in de tas heb zitten, 'speelt' dit nummer de bewuste vakantie in mijn hoofd.
De nummer 1 heb ik meteen al ingevuld. Dat kan niet anders! Het is omstreeks 1990 dat ik kennis neem van de single. Het is de tijd dat ik zonder internet en Youtube verneem dat Colin Blunstone een cover heeft van 'Say You Don't Mind', de debuutsingle van Denny Laine. Laine is dan de voormalige zanger van The Moody Blues (de 'Go Now'-periode) en zal na omzwervingen onderdeel worden van Paul McCartney's Wings. De Colin Blunstone-plaat staat in 1990 al hoog op mijn verlanglijst als ik in 1991 mijn eerste exemplaar koop. Ik weet niet precies wanneer ik 'Caroline Goodbye' heb ontdekt, maar feit is dat dit een bominslag heeft veroorzaakt. Het is voor mij onmogelijk om direct een volgende plaat te draaien nadat ik 'Caroline Goodbye' heb gedraaid. Vandaar dat het vanavond ook op nummer 1 mag want in deze 'Verzamelwoede' volgt geen andere plaat meer. Een perfecte popsnng in mijn beleving!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten