Rusteloos. Zo voel ik me vooral. Nou ja, buiten de wolk om. Bij Kees doe ik een dutje, douche me en doe boodschappen. Best te begrijpen, maar Kees ziet het niet zitten om me tussen drie en vier 's nachts uit te laten. Zes uur is dan het compromis, maar iets staat me tegen. Om elf uur krabbel ik uit bed en een uur later fiets ik Spijkenisse uit. De duister in.
Ik heb wel even georiënteerd op een autokaart voor de route tot Utrecht. Nu dus niet richting Rotterdam, maar naar Zwijndrecht en Heerjansdam. 'Nachtfietsen' heeft iets speciaals. Niet alleen een zonderlinge hobby, maar door het duister wordt je niet afgeleid en vliegen de kilometers onder de banden door. Eigenlijk zou ik deze vrijdag in een alinea kunnen vatten. Ik ben gaar van het onderweg zijn. Deze etappe is een plichtpleging. Hoe eerder ik thuis ben, hoe beter...
In Schoonhoven heb ik mazzel. De pont was niet ingetekend op de kaart. Wat nu als deze pas om zeven uur in de vaart gaat? Omfietsen via Gorinchem is geen optie meer. Gelukkig is het niet nodig. Het is vijf uur en maakt zijn eerste rit. Ik ben een passagier. In de buurt van Lopik wordt het licht. Aanvankelijk een winters zonnetje, maar na natte sneeuw in Laren blijft het grijs.
In Utrecht word ik opnieuw in de tang genomen door grapjurken die wijzers hebben omgedraaid. In een bos bij Hilversum, deels afgezet met roodwitte linten, stop ik smerige t-shirts in mijn broek. Mijn fietsbroek is overleden en voor het eerst sinds Muggebeet heb ik last van zadelpijn. In Laren schuil ik voor de natte sneeuw in een tankstation. Een uur later de Stichtsebrug over en de polder in. Ik ga onderweg door de gladheid nog eens onderuit. Kan er ook nog bij. Ik ben het zat!
Ik had op de heenweg in een tankstation bij Biddinghuizen beloofd nog even aan te gaan, dan via Dronten naar Kampen. Even voor Ens bereid ik me voor op koffie en eten. Dan doemt een zwaan op, midden op het fietspad. Geen ontwijken aan! Ik keer om en fiets om, waardoor ik Ens mis. Na Kraggenburg is Vollenhove de eerste koffie-mogelijkheid. Dan Blokzijl en Steenwijk en om half negen ben ik in Tuk. Bijna vier uur winst ten opzichte van de heenreis!
Ik kan tevreden terug kijken en mag ook best trots op mezelf zijn! Het 'zweven' is ook nog een tijd gebleven, maar werd ruw verstoord door huiselijke problemen in Tuk. De ambitie om gedurende de zomer dwars door Europa te fietsen, ging van de baan. Wel hing ik Swiebertje uit in West-Brabant en maakte in september nog een tocht vol rampspoed naar Maastricht en terug.
Morgen, in 2011, ga ik definitief afkicken met een Schijf van 5 met de soundtrack van de monstertocht. De dood wordt nog even uitgesteld...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten