Nee, het was geen voorbereiding op het fietsen. Dit rondje om Steenwijk diende om het verhaal uit te denken. Eenmaal thuis in Tuk krijgt huisbaas Harrie een waterval van woorden over zich heen. Ik bel vriend Kees in Spijkenisse om de eerste overnachting te regelen. Ik geloof écht dat ik om zes uur wel aan de piepers zit bij Kees! Ik herhaal nog maar eens de laatste woorden van zaterdag: Ik wist niet waaraan ik begon! De aangeschafte fietstassen blijken ondingen en het verbaast me na tien jaar nog steeds hoe weinig ik bij me had.
Door de adrenaline kan ik niet slapen en vertrek om drie uur 's ochtends. Ik ken 'Tommy' van The Who pas een paar weken, nu is het de eerste plaat die ik van minidisc draai. Ter hoogte van Muggenbeet heb ik even last van zadelpijn, dit verdwijnt alweer snel. Via Blokzijl, Vollenhove, Kraggenburg en Ens naar Kampen. Het is winters koud, ook al begroet een prille zon mij tussen Kampen en Dronten. Op de rondweg van Dronten eet ik een boterham. Het is pas licht en ik heb er nu al honderd op zitten?
Tussen Dronten en Biddinghuizen ben ik even muziekloos. Dom! Ik kom niet vooruit... Na een toiletstop bij een tankstation, zet ik Arrow Classic Rock aan. Het is prachtig fietsweer. Kouwe wind in de rug, maar zon houdt me warm. Tien kilometer voor de Stichtse Brug is er paniek. Ach nee toch? Mijn rechterknie. Na een val in 1998 speelt deze ieder jaar in januari op. Een week geleden zat ik nog aan de antibiotica... De velours legging onder de legerbroek blijkt de boosdoener. De rechterpijp is opgekropen en een prop bij mijn knie veroorzaakt de pijn. Opgelucht haal ik adem...
Ten overvloede misschien, maar in zowel Nederland als Engeland fiets ik zonder kaart! Natuurlijk ontwijk je Utrecht voor het grootste deel door via De Bilt en Rhijnauwen naar Houten te fietsen. Maar ik ben eigenwijs tot mijn eigen ergernis. Via Hilversum, Maartensdijk en Groenekan naar de Domstad en daar bordjes volgen die door grapjurken zijn omgedraaid. Dikke pret! Het is tegen zessen als ik de Lekbrug bij Vianen overga. Een uur later eet ik patat in Meerkerk en bel Kees. Voor twaalven ben ik er wel!
Kees weet wel beter. Hij was zelf eens van Groningen naar Spijkenisse gefietst. In Gorinchem valt het duister in en oriënteer op een plattegrond naar de kortste route naar de snelweg. Dat gaan we nog eens doen! Ik word bijna onthoofd door een neergaande slagboom van een bewaakt industrieterrein, rij praktisch over een autokerkhof en kan ternauwernood een betonpaaltje ontwijken. Dan ligt de snelweg voor me uitgerold. Bij Hardinxveld-Giessendam moet ik het fietspad verlaten en ga door de bebouwde kom. Ik meen ergens een afslag Dordrecht te hebben gezien. Daar had ik heen gemoeten! Ik fiets stug door... naar Rotterdam!
Waarom? Tja, als ik Kees opzocht, ging ik met de metrotrein van Rotterdam Centraal naar Spijkenisse. Daarom! Klokslag twaalf uur fiets ik de Erasmusbrug over. Bij het station hoop ik meer info te kunnen vinden. Nul op het rekest. Ik spreek een zwerver met fiets aan. We kruien weer over de Erasmusbrug en hij fietst een stukje met me op. Hij biedt me slaapplek bij een vriend. Hoewel ik geen kwaad in hem kan bespeuren en compleet gaar ben, sla ik het af. ,,Je bent er nog lang niet". Weinig opbeurend, maar wel de waarheid! Ik volg zijn advies om de Brielse Maas aan te houden.
Ik kan weer ademen! Rotterdam ligt achter mij. En dan... Rhoon! Hee, dat ken ik. Rechtsaf is Poortugaal, Hoogvliet is links. Rotterdam en Spijkenisse ontbreken op de borden. Hoe zat het ook alweer met die volgorde? Kwam na Rotterdam eerst Rhoon of toch Poortugaal? Voor het eerst gebeurt iets wat ik niet ken en vaker zal gebeuren: Ik ga kapot. Geestelijk trek ik het niet langer. Ik moet nu meteen slapen! In een baldadige bui wil ik inbreken in het metrostation. Dan ziet mijn oog een door groen overwoekerd bord: Spijkenisse 6.
De laatste loodjes en ik ben om kwart over drie bij Kees, een dag en een kwartier na vertrek uit Tuk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten