Na een dag welverdiende rust, krijg ik nog eentje op de koop toe omdat P&O op donderdagavond geen plek heeft. Meteen ter verklaring van het hoesje: Dat bekende 'hey-ho' was jaren een zoekplaatje. Dinsdag in de buurt van Ridderkerk ontdekte ik dat het om 'Mrs. Vandebilt' ging. Gelukkig had Kees 'Band On The Run' op elpee en ik ruimte op een MD-schijfje. De echte ontdekking bleef echter 'Alone Again Or...' van The Love! Maar goed, mijn gastheer brengt me deze vrijdagmiddag op een punt, waarna ik Europoort niet meer kan missen. Voor Nederland lijkt de winter voorbij, het is vandaag zacht, grijs en met een enkel buitje. Het tochtje naar de boot is een peuleschil!
Zoals vaak blijkt van Rotterdam naar Hull, heb ik geen zeebenen. Ook nu is het slapen een drama! De volgende ochtend 'rats' ik uit pure baldadigheid het dunne blauwe dekentje, dat gaat nog van pas komen, en loop een blauwtje. Ik vraag een aardig meisje naar de tijd. Wat zeg ik vervolgens? 'Senkjoe'! P&O verdient geen stuiver aan mij. Vanaf de boot mijd ik Hull en fiets naar Beverley voor ontbijt. ,,Are you known here?", vraag ik een voorbijganger. Hij lacht. Er zijn genoeg die hem kennen! Hij stuurt me naar een 'greasy spoon'. Je kan de nering van verre ruiken en zelfs de witte reus in eigen persoon kan niets betekenen voor het schort van de eigenaresse...
Ik bestel het volledige arsenaal, maar ruil de gekookte tomaat in voor wat extra bonen. We zijn in Engeland en dus een 'oversized' mok 'milky tea'. Dan weer fietsen! Qua weer is het gelijk aan dinsdag. Winters koud, maar de zon maakt veel goed. Tot Market Weighton zit ik op een secundaire weg, daarna op Hull Road. Ik mag het rustig aan doen, York is immers veertig kilometer. En dat wordt mijn eerste stop. Op de middag arriveer ik aldaar. Ik fiets rechtstreeks naar de jeugdherberg in Clifton. Wat? Vol? Ik probeer een nieuwe op Micklegate. Ook al vol!
Nu de Ouse sinds enige weken weer zijn oude traject heeft opgezocht, is York overspoeld door bezoekers voor het Vikingfestival. Bishophill Senior sla ik gemakshalve over. Ik zit 20 kilometer van Leeds en het is nu half vier. Ik ga Knavesmire door en zoek de voormalige spoorlijn van York naar Selby op. Opgespoten met schelpen is het nu wandel- en fietsgebied. Met de spoorbruggen intact! Rond zessen eet ik chips uit een krant in Selby. Naar Ledham gebeurt er iets vreemds. Over een lengte van vijf kilometer drie handwijzers. Sowieso een unicum, maar Leeds is op alledrie acht mijlen... In de pub van Ledham drink ik een emmer sinas, toiletteer uitgebreid en vraag nog even over lokale slaapgelegenheden. 'No way'! Ik fiets niet drie kilometer terug! Als ik het van tevoren had geweten...
Leeds is net als Rotterdam. Als je bij het eerste bord denkt dat je er al bent, kom je bedrogen uit. Het kost me welgeteld twee uren om in het centrum te komen. Omdat ik gefixeerd ben op herbergen, zie ik een handwijzer naar Huddersfield over het hoofd. In een winkelpromenade neem ik plaats op een bankje. Het is elf uur geweest, té laat voor de pub. Ik voel me smerig en ben compleet gaar. Tranen biggelen over mijn koude wangen...
Is dit een 'cliffhanger' of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten