Het laatste woord is er nog niet over gesproken! Daags na thuiskomst heb ik vast een 'soundtrack' samengesteld, maar niet bewaard. Ik denk dat er bovenal veel sixties heeft opgestaan. In december kocht ik een portable minidisc-recorder. Een deel van de totale collectie stond al in Tuk en ik nam van iedere artiest uit de jaren zestig een single op. In mono en de geluidskwaliteit van een slechte mp3, maar die muziek heeft zeker bijgedragen om de tocht tot een succes te maken!
Allereerst: Waarom geen dood? Peter (singlehoesjes) heeft tientallen suggesties gedaan. Dat leverde al op dat ik thema in drieën wilde splitsen. Een schijf moord- en doodslag, eentje zelfmoord en tenslotte ongeluk en ziekte. Nogmaals, Peter kwam met heel veel liedjes, waarvoor dank, maar om tot een afgewogen Schijf te komen, heb ik nog 2 weken nodig. Aansluitend op een week monstertocht, nu een beknopte soundtrack.
Op vijf zet ik The Who. Ik had in december 'Tommy' op cd gekocht en speciaal voor de monstertocht gekopieerd naar minidisc. Eigenwijs als ik ben, kies ik niet een hit uit, maar ga dan voor 'The Hawker (Eyesight To The Blind)' van dit klassieke album uit 1969.
Op vier vinden we de cd 'The Best Of M People'. In juli, vlak voor de vakantie, in 'Uberpositiviteitsfietsmuziek' al in de schijnwerpers gezet. Ik kocht deze cd voor weinig in januari 2001 en de positieve inspiratie doet tijdens de monstertocht voor het eerst van zich spreken. In maart komt 'Itchycoo Park' nog aan bod, ik kies vandaag voor 'One Night In Heaven' (1993).
Led Zeppelin kwam de laatste week meer dan eens voorbij. Voortreffelijke fietsmuziek! Het is moeilijk een keuze te maken, 'Stairway To Heaven' of 'Whole Lotta Love' zijn té afgezaagd. Omdat ik ook de vierde van Led Zep uit 1971 op cassette bij me had, moest die maar van dat album komen en dus doe ik 'The Battle Of Evermore'.
Het was een rare hutspot, die minidiscs met jaren zestig. Niet heel af en toe volslagen onbekende liedjes. Het moment weet ik nog goed, halverwege Ledham en Leeds loos ik de frisdrank die ik in de pub heb gedronken. Intussen hoor ik een liedje dat ik niet ken, maar me wel ontroerd. Het is 'Traces' van The Classics IV uit 1969. Hun 'Spooky' was een jaar ervoor een grote Amerikaanse hit geweest. Een zeldzame schoonheid!
Bij Lenny geldt hetzelfde als bij M People en The Who, kort ervoor op cd gekocht en dus als minidisc mee naar Engeland. Maar voor hem geldt dat hij me na die tijd nimmer meer zo heeft kunnen bekoren als tijdens de rit. Ik kies voor 'Fly Away' (1998) als ultieme soundtrack van de monstertocht!
Over vijf weken, zondag 3 april, is het wéér feest. Ik ben dan twee jaar en een dag alcoholvrij! Daar moet op gedronken worden... Jullie mogen mij trakteren op vijf drankjes! Natuurlijk verschillende drankjes om me katsbezopen te krijgen. Wordt het 'Rum And Coca Cola'? Wellicht 'Red Red Wine'? Als jullie 'Whisky In The Jar' hebben, ben ik blij, want ik ben een 'man who is Lovin' Whiskey' en kan ik na afloop de 'Gin House Blues' zingen. Of wordt het 'Bier Bier Bier', 'One Scotch One Bourbon One Appelsap' of een 'Pikketanussie', want die gaat er altijd in? Jullie betalen de rondjes voor die Schijf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten