zondag 20 februari 2011

Schijf van 5: Jezus


,,Why should the devil own all the good music?", zei één van de Five Blind Boys Of Alabama in 1996 in een interview. Hij doelde daarmee op de blues, honderd jaar geleden beschouwd als de muziek van de duivel. Maar ook Jezus Christus heeft geen reden tot klagen als het tot oorstrelende aubades komt. De keuze voor een Schijf werd me niet eenvoudig gemaakt!

Zijn Naam wordt vaak verkeerd gebruikt, ook in de muziek. Hij heeft nogal wat tegenstanders. In deze Schijf geen 'Jesus Is Dead' van Altar. Mijn relatie tot Jezus is complex. Ik ontken hem niet, maar aanbid hem evenmin. Volgens de verhalen was het een hippie met een goed gevoel voor humor. Nét niet gehaald, maar 'Jesus Is Just Allright' van The Doobie Brothers somt het wel aardig op.

Op vijf zet ik 'Jesus' van The Velvet Underground uit 1969. Niks geen blasfemie, maar de combinatie Lou Reed en Jezus voelt omstreden aan. Maar, nogmaals, het is een keurig lief liedje, ook al zingt Reed het vanuit de derde persoon.

Op vier een andere album-track, ditmaal van Barclay James Harvest. Die maakten in 1975 bijna een hymne van hun 'Sweet Jesus'. Had ik al eens verteld dat ik heb zitten zuipen met Wooly Woolstenholme van BJH? Een andere keer misschien...

Mijn beeld van Jezus is dat hij genoeg humor bezat om Robert Long te waarderen. Hij kan het immers ook niet helpen dat zijn volgelingen zo'n figuur slaan? Op drie staat 'Jezus Redt' van de Utrechtse krullebol. Zijn overweldigende succes van het omstreden 'Vroeger Of Later' liet zien dat er in 1974 meer mensen kritisch stonden tegenover godsdienst.

Nee, dan was Judee Sill in 1972 gedurfder bezig! 'Jesus Was A Cross-Maker' was haar enige hit. Een opmerkelijk talent, gespecialiseerd in oorstrelende folk, maar helaas ook zwaar ondergewaardeerd. Genoemde single werd geproduceerd door Graham Nash.

Dan Tom Waits. Hij had in de jaren tachtig in ons land een paar redelijk verkopende elpees gehad, maar Top 40? Nee, dat duurde tot december 1993 en toen was het dubbel raak. Hij zong mee op 'Adios Lounge' van Thelonious Monster en 'Jesus' Blood Never Failed Me Yet' met Gavin Bryars. Laatstgenoemde is in mijn optiek de mooiste popplaat over Jezus.

Bryars kreeg in 1971 een tape waarop een zwerver een stuk van een religieus lied zong. De arrangeur/componist werkte het in 1975 uit tot een stuk. In 1993 nam Waits contact op met Bryars. Hij was de plaat, zijn favoriet, kwijt geraakt en vroeg Bryars of die nog een exemplaar had. Zo ontstond de samenwerking. Hoewel het lied vrij universeel is, wordt deze hooguit met kerst gedraaid...

Volgende week: Tot de dood erop volgt! Vijf liedjes waar tussen eerste en laatste noot een dooie valt. Ziekte, (zelf)moord of een vechtpartij... Alles mag, als er maar dooien vallen! Kom maar op met de suggesties...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten