Vandaag tien jaar geleden besloot ik vrij hals-over-de-kop om aan de monstertocht te beginnen. Ik zou natuurlijk meteen kunnen losbranden met de eerste etappe, maar... Hoe krijgt iemand het in zijn hoofd om naar Engeland te fietsen? Hartje winter! De monstertocht heeft een opmaat, maar of ik dat in één bericht van gebruikelijke lengte kan proppen? Ik zie wel hoever ik kom...
In ticvandemolen.blogspot (december) schreef ik dat ik rond 1990 menig fietstocht door de provincie maakte. In 1994 werd ik gemotoriseerd en was de fiets enkel van belang als de machine het niet deed. Achtereenvolgens was dat een Solex, een Kreidler uit 1965, een Vespa damesbrommer en 'last but not least' de Vespa PK 50 S uit 1983. Qua model identiek aan de klassieke Italiaanse scooter uit 1961, maar dan 75cc lichter.
Tijdens mijn verblijf in Engeland had deze bij oom Jelte in de schuur gewoond. Er was 'iets' mee. Bleek aan de bougie te liggen. Toen ik in De Bilt woonde, begon het te kriebelen. Ik haalde de Wesp naar De Bilt, maar de twee jaar rust had hem niet goed gedaan! Inderdaad, rust ROEST. Bovendien was hij verre van betrouwbaar, maar gelukkig woonde Woodstock- en eclips-vriend Desmon in de buurt. Ook voor Hemelvaart 2000 zijn we nog druk in het spier om de Vespa lopende te krijgen.
Ik wil namelijk op Hemelvaartsdag met de scooter naar Jutrijp, bezoekje aan Tuk brengen en dan weer terug. Die ochtend laat de Vespa me op de hoek al in de steek. Terug in de Emmaus ben ik wanhopig.
,,Arie", vraag ik een collega. ,,Zou ik je fiets een paar dagen kunnen lenen".
,,Tuurlijk Gerrit, jij altijd!". Even later koers ik de fiets richting de polder. Het gaat heerlijk! Wind in de rug! Fijne cassettes met ondermeer bovenstaand album. Ik vergeet één ding... Rusten...
Na Swifterbant zit ik er helemaal doorheen! Ik ontdek dan dat rusten het belangrijkste deel van fietsen is. Pas een week later ga ik terug naar De Bilt. De vriendschap met Berend en Sonja (van de eclips-ploeg) verspeeld, maar mét georganiseerde woonruimte in Tuk! Daar wil ik 'sabbatical' houden. Met een uitkering boeken schrijven en zo. Toch kan ik wel een extra centje gebruiken en neem een baantje in de overslag van kunstmestkorrels op afroep. In oktober 2000 werk ik een week, vul keurig mijn inkomsten in op het uitkeringsformulier en dan...? Ik verwacht wel een deel te mogen houden, maar ontvang geen uitkering omdat ik teveel heb verdiend.
Niet alleen een zware maand in Tuk, ook had ik een reisje naar Mossley in gedachten. In plaats daarvan word ik derde bij het barkrukzitten in De Karre en drink Tweede Kerstdag mijn voorlopige laatste biertje. De volgende ga ik nuttigen in de Tollemache Arms in Mossley. In januari ontspruit het idee om deze zomer naar Mossley te fietsen. Nog een anderhalve week in de kunstmest en ditmaal verzwegen voor de soos (werd in 2004 achterhaald) en van de opbrengst een fiets gekocht.
Een Marathon Tyros. Binnenkort een foto. Een zeer eigenzinnig stuur, 21 versnellingen en twee jaar oud. Kostda? Zeshonderd gulden. Het 'trainen' is in volle gang! Vijfenzestig kilometer naar mijn ouders is de 'max'. Van de alcohol blijf compleet verschoond! Ik ga het afmaken...
Op zondagavond 11 februari krijg ik woorden met de hoofdbewoner en vlucht naar De Karre. Op het laatst zit ik nog met de bardame en motorrijder Luc. De laatste verhaalt beeldend over zijn motorvakantie in Engeland. Zij zijn de eerste die van mijn stoute plannen horen. Wanneer ik vertrek? Dankzij de anekdotes van Luc beslis ik dan om dinsdag te vertrekken.
Ik wist niet waaraan ik begon...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten