Zevensprong

Nadat ik mezelf politiek weer een beetje op de hoogte heb gebracht, speel ik nog steeds met een tweede bericht. Ach, vandaag hoef ik ook niet super vroeg te beginnen met de radio en bovendien verwacht ik niet dat dit een heel lang bericht gaat worden. Hoewel het bericht nog wordt geplaatst op zaterdag 9 november zijn we inmiddels aanbeland in de vroege uren van zondag 10 november. 10-11-19. Nee, dat ziet er niet zo speciaal uit maar wat te denken van 10-11-12? Toevallig ook nog het einde van week 45? In 2012 ben ik nog meer met cijfers bezig dan anno 2019 en dus moet ik op deze dag mijn eerste 'Do The 45' doen. Daarvoor moet ik nog wel even de turbo aanzetten maar het is gelukt. Dit betekent dat ik vandaag mijn zevende Wolfman Radio-verjaardag vier. Zeven jaar is geen lustrum maar zeven is wel een cijfer om een bepaald tijdperk af te sluiten en een frisse start te maken. Dat laatste lijkt het thema te zijn van deze zevende verjaardag.

Ik ontmoet mijn huidige radio-collega Lee in een Facebook-groep in de zomer van 2012. Ik ga regelmatig naar zijn Northern Soul-show op de maandagavond luisteren. Sterker nog: Het is een vast ritueel geworden op maandag en incidenteel, zoals komende maandag, mag ik zelfs de show waarnemen. Ik ben intussen bezig met de 'Soul-x-rated', de wekelijkse podcast, en ben reeds overgeschakeld naar het Engels. Het klinkt gek maar ik heb de concentratie voor de 'andere' taal nodig om ervoor te zorgen dat een programma interessant wordt om naar te luisteren. Ik heb eventueel nog een Nederlandse 'Soul-x-rated' liggen voor wie nog niet is overtuigd. Ik kan er zelf al niet eens meer naar luisteren, maar dat geldt eveneens voor de andere podcasts. Het is een Engelse volger, ook in dezelfde groep leren kennen, die erop aan stuurt om me bij Wolfman Radio aan de slag te krijgen. De Wolfman Radio-mensen behoeven geen overtuiging. Ik ben met name het probleem. Ik vind het station veel te professioneel voor een 'rommelaar' als mij. Uiteindelijk vind ik toch mijn plekje op Wolfman Radio en ik weet dat ik best een goede show in elkaar kan zetten, maar krijg evenveel ruimte om maar wat aan te rotzooien. Voor de goede orde: Collega's vinden het dan nog altijd 'professioneel', maar voor mij is het 'uit de losse hand'.

Het duurt eerst een hele tijd voordat ik durf om 'live' te gaan. Ik neem nog iedere vrijdag een podcast op van een uur en stuur deze naar de radiobaas die het vervolgens afspeelt. Het wordt steeds meer een probleem om iemand te vinden die mijn show kan afspelen en ik vind het eigenlijk best eng om 'live ' te gaan op een Engels station. In mei 2013 moet het dan toch gebeuren en... dan is het hek van de dam. Ik breid de shows meteen uit en 'Do The 45' gaat naar twee uren (en is tegenwoordig drie uren). De 'frisse start' uit de inleiding heeft echter geen invloed op mijn shows hoewel ik zoekende ben naar een tijdstip voor een vijfde show. Er is nog 'iets' dat ik graag wil doen. De zevende verjaardag wordt namelijk gekenmerkt door een verandering in de organisatie van het station. De luisteraar gaat er waarschijnlijk (en hopelijk) niks van merken, maar voor de betrokken presentatoren is dat wel het geval.

Onze Wolfman is het station in september 2010 begonnen als 'gratis' alternatief voor een lokaal radiostation dat geld wilde zien van de luisteraars. Hij wil alles legaal doen en dus betaalt hij vanaf het eerste moment een fors bedrag om te doen wat hij wil doen. Het station groeit de eerste twee jaar mondjesmaat. Aanvankelijk met één computer in de slaapkamer en lokale mensen over de vloer om programma's te maken. Daarna gaat hij duplicaten verstrekken van het computerprogramma zodat de presentator het vanuit zijn eigen huis kan doen. Dan komen ook de eerste internationale presentatoren in zicht. Canadezen, Amerikanen, Duitsers, een Nederlander plus een Brit die woonachtig is op Macau, allemaal hebben ze op een bepaald moment twee uren of meer bij Wolfman Radio. Het station groeit en zit in 2013-14 aan haar top. Een volledig programma met exclusieve presentatoren. Hoewel we nooit inzicht hebben gekregen in de exacte luisteraars weten we dat toen de dichtheid het grootste is geweest. De chatroom zit ook bomvol in deze jaren. Anno 2019 is de interesse voor 'live'-internetradio danig gekrompen. Het publiek wil 'on demand' zelf bepalen wanneer ze naar een station luisteren. Wolfman is één van de eerste internetradiostations dat een eigen app heeft. Inmiddels is het gereedschap en een stuk beter betaalbaar dan in 2015.

Toch hebben we nooit inzage in de kosten want Wolfman wil totaal onafhankelijk zijn. We hebben geen sponsoren. De eerste maanden van het nieuwe jaar is hij platzak nadat hij de licenties heeft verlengd en niet zelden verkoopt hij een deel uit een verzameling om voor het station te betalen. Een jaar geleden zei hij op de radio dat 'als Specialized niet zo'n ding was' hij al jaren geleden was gestopt met het station. Begin dit jaar heeft hij aangegeven graag een externe sponsor te willen hebben. Zijn dagelijkse werk gaat steeds meer tijd kosten en ook zijn gezondheid wordt er niet beter op. Het is dan ook geen schok als hij ons, het management, op 31 augustus laat weten dat hij na 10 november stopt met het station. We hebben meteen de koppen bij elkaar gestoken want het station moet door! Uiteindelijk zijn we tot het compromis gekomen om de zaak met acht personen over te nemen. Ik ga niet in details maar op jaarbasis is het nog altijd goedkoper dan een paar voetbalschoenen, laat staan de contributie voor de voetbalvereniging. Voor dat geld kunnen we weer een jaar lang mooie programma's maken en dat heb ik er graag voor over!

De licentie voor de radio-uitzendingen, de Engelse Buma, de huur van de website en de app... de hele rataplan zit bij de prijs inbegrepen. Het is vooral mijn wens om niet al teveel te veranderen vanaf maandag en hopelijk kan ik de overige... zeven... daarvan overtuigen. Feit is dus wel dat ik vanaf maandag mede-eigenaar ben van het station zonder dat ik iets heb met titels in die trant. Zeven dagen maakt een week en deze zeven jaar vormen ook een tijdperk voor mij. Alleen ga ik er nu nog eens zeven jaren aan vastplakken.