,,Het moet ergens deze week zijn", schrijf ik zondag. Ik had eerlijk gezegd wel een herinnering verwacht van Facebook, maar helaas... Vanmiddag heb ik het opgezocht en... het is vandaag 10 jaar geleden dat ik 'de wereld' laat weten dat ik eten kook en naar een radioprogramma luister. Het eerste bericht dat ik heb gedeeld op Facebook. Dan nog met zes vrienden en met slechts een 'like' van mezelf. Zondag ben ik in zevenmijlslaarzen door de eerste twee jaar gegaan en de nadruk gelegd op enkele voordelen van Facebook. Toch beginnen de nadelen zich vanaf 2011 op te stapelen. De leegloop van Hyves zorgt ervoor dat op eens het halve dorp op Facebook zit en dat heb ik zelf nooit als een verrijking van het medium gezien. Met de volksverhuizing komt ook de negativiteit op gang. Notoire zeurkousen, religieuze of politieke fanatici en een hele hoop kolder waar ik prima zonder kan leven. Het positieve is dat je jezelf kan verbinden met lotgenoten wereldwijd en dat laatste maakt dat ik nog altijd op Facebook ben te vinden. De omschakeling vindt voor mij in 2012 plaats.
Je wil je vrienden en belangstellenden graag laten weten wat je zoal doet en waar je interesses liggen. Zo doe ik in de tijd van 'De Video Draait' op Soul-xotica een aantal korte recensies van films. Ik vind het niet nodig om televisieprogramma's of boeken te 'liken', wel probeer ik de muziek goed uit te balanceren. Je kan ook 'lege' pagina's 'liken' zodat deze in je interesses verschijnen. Zo heeft iemand de 'activiteit' Northern Soul aangemaakt en ik voeg deze in 2011 toe aan mijn hobby's. Dan is het eind juni 2012 en begint deze pagina opeens te 'leven'. Iemand plaatst in een paar dagen tijd tientallen Youtube-video's van Northern Soul-hits. Op zichzelf een mooi initiatief, alleen legt de moderator de focus teveel op de Engelse scooter-scene. Hoewel Northern Soul in zekere zin een onderdeel vormen binnen de scooter-scene, ben ik niet de enige die zich niet echt comfortabel voelt bij deze associatie. Dan lees ik een bericht van een nieuwe Northern Soul-groep waar het duidelijk om de muziek en de dansers moet gaan. Ik meld me meteen aan bij deze groep en ben meteen erg actief. Alleen... veel van mijn Northern-verzoekjes staan niet op Youtube. Het is de tijd van de SOul-x-rated en de wekelijkse podcast die ik maak voor een muziekforum en ik besluit beide dingen te combineren: Ik zal een Engelstalige podcast opnemen waarin ik de Northern draai die ik in de groep wil delen. Het kost bloed, zweet en tranen om de podcast naar wens te krijgen en ik ben maar half tevreden. De reacties uit Engeland zijn echter laaiend enthousiast en dit doet me besluiten de Soul-x-rated in het Engels te houden.
Een van mijn vrienden in de betreffende Northern Soul-groep is Lee Madge. Ik weet dat hij een radioshow doet op maandagavond en besluit zomaar eens te gaan luisteren. Zo kom ik Wolfman Radio binnen en om een lang verhaal kort te maken, ben ik eigenlijk nooit weer weggegaan. Met andere woorden: Zonder het wonder van Facebook zou ik nu geen radioshows maken voor Wolfman Radio. Sinds ik Engelstalige radioshows heb te promoten, is Facebook een onmisbaar stuk gereedschap. Je hebt goedkoop (gratis) een enorm bereik en dat gaat de wereld rond. Ik ben een dag na de publicatie van de podcast uit de eerder genoemde groep geknikkerd maar heb dan reeds het concept van mijn eigen groep gemaakt: 'Upbeat, Rare And Northern Soul Music'. Hier heb ik een paar jaar geleden de stekker uit getrokken. Ik ben nauwelijks meer actief in soul-groepen. Wel dank ik menig 'Singles round-up' aan Facebook. Mark doet alleen maar handel via Facebook en dus niet via Discogs, Ebay of mailinglijsten. Mark en de radiopromotie houdt me dus op Facebook. Niets ten nadele van goede vrienden met een goede smaak en een verfijnde humor, maar voor de rest zou ik uitstekend zonder Facebook kunnen leven en zou ik me zelfs rijker voelen zonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten