'Listen Carefully' ligt momenteel even stil in 'Tuesday Night Music Club' hoewel ik vanavond inspiratie heb opgedaan voor een volgende titel. Het is te hopen dat ik dit in januari weet te onthouden. Wellicht kan ik hem meteen al toevoegen aan de lijst zodat ik het niet vergeet? De titel komt pas over een jaar aan bod in de 'Eretitel' want zoveel speling heb ik nog met de rubriek. Met de 'Eretitel' is het pas het begin van de zomer van 2018 en de volgende afleveringen zijn geïnspireerd door de 'Summer Spirit Of'-shows die ik in de zomermaanden van 2018 heb gedaan. Vanavond weer eens een volledige lange titel en dat komt niet iedere dag voor. Toch is de boodschap simpel, niemand wil zijn of hart gebroken hebben en dus mag 'Don't Go Breaking My Heart' vandaag in de 'Eretitel'.
3. Backstreet Boys (2018)
Ach kijk... ik vroeg me al af hoe ik bij deze titel was gekomen. Dit 'Don't Go Breaking My Heart' staat op de comeback-plaat van de Backstreet Boys. Ik hoef het nummer niet eens op te zetten om te bepalen dat het op nummer drie komt te staan. Meer eer ga ik deze oude jongemannen niet geven.
2. Elton John & Kiki Dee (1976)
Wat te denken van de nummer twee? Ik ben persoonlijk nooit echt een fan geweest van Elton John. Het is vergelijkbaar wat er tegenwoordig aan de hand is met bijvoorbeeld Ed Sheeran. Je kan van beide mannen niet zeggen dat ze geen goede songs kunnen schrijven en niet kunnen zingen, alleen wordt het zo doodsaai gebracht dat het niet binnen komt bij mij. Muzikaal behang voor in de supermarkt, daar associeer ik Elton John ook mee. Voor Kiki Dee heb ik wel een zwak en zij maakt dat dit plaatje interessant wordt hoewel het natuurlijk pure 'cheese' is. Het succesvolle duet van Elton John en Kiki Dee mag van mij op nummer twee.
1. Aretha Franklin (1974)
Moet een artiest eerst zijn overleden voordat ik hem of haar ga ontdekken. Nee, meestal niet. Eigenlijk schaam ik me ook voor zoiets maar bij Aretha Franklin is dit wel op zijn plaats. Ik heb nooit veel op gehad met het 'klassieke' jaren zestig-werk van Aretha. Hooguit 'Natural Woman' en 'Baby I Love You', hoewel 'Chain Of Fools' zelfs nog een tijdje heeft mee gedaan in de Blauwe Bak. Sinds haar overlijden ben ik haar werk van na 1971 gaan ontdekken. Nog steeds die uithalen waar ik niet zo goed tegen kan, maar dan opnieuw ook een klasse die vaak is geïmiteerd maar nooit is geëvenaard. Luister bijvoorbeeld naar het steengoede 'Don't Go Breaking My Heart' op het bovenstaande, totaal genegeerde, album uit 1974. Het mag duidelijk zijn dat ze met kop en schouders uitsteekt boven de rest. Tegenwoordig doe ik mijn best om haar Arista-werk uit de jaren tachtig te waarderen maar dat gaat moeizaam.
Volgende week ga ik een 'Eretitel' aan jullie voorschotelen terwijl ik hoog in de lucht op een wolkje zweef. Hopelijk niet alleen want dat zou betekenen dat ik de verkeerde wolk heb gepakt. Volgende week dus driemaal de negende wolk in de zevende hemel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten