Volgend jaar maart viert Soul-xotica het tienjarig jubileum. Soms zou ik wensen dat ik eerder met het blog was begonnen maar aan de andere kant...? Het beslaat nu immers mooi het tweede decennium van de nieuwe eeuw en bovendien denk ik dat ik in 2009 teveel zou hebben verteld. Jullie mogen immers veel van me weten, maar niet alles. In 2010 sta ik weer met beide benen op de grond. Ik roep het aanvankelijk in het leven om de singles uit mijn dj-bakken stuk voor stuk te behandelen en toch laat ik tussen de zinnen door iets anders horen dan alleen maar vinyl. In de zomer van 2011 schrijf ik 'Erin gemuisd'. Een bericht dat de 'grote finale' kan worden genoemd van een lastige periode in de eerste maanden van 2011. Arbeidsintegratie, UWV en sociale dienst die met elkaar overhoop liggen en ik ben daar per saldo het slachtoffer van. In juli en augustus 2011 komt het echter tot de slotsom dat ik nog een flink bedrag tegoed heb van de instanties. Dan begint de werkelijke 'vakantie'. Van het UWV 'mag' ik dan weer aan het werk, maar strikt gezien kan niemand me wat maken als ik thuis blijf. De middelvinger gaat omhoog en ik verleng de vakantie met twee maanden. In november 2011 ga ik weer aan het werk hoewel dat niet lang gaat duren. Ditmaal ligt de schuld echter niet bij de instanties of mezelf, maar speelt er iets anders.
In de zomer van 2011 ben ik niet met vakantie geweest. Aan de ene kant speelt de financiële situatie mij parten. Ook heb ik geen betrouwbare fiets tot mijn beschikking en is het weer in juli en augustus 2011 niet om over naar huis te schrijven. Zelfs al heb ik een fiets dan ga ik nog niet vakantie vieren met dit weer. Eind augustus komt dan het lang verwachte geld en kan ik eerst een fiets uitzoeken. De platenkoffer wordt ook even flink gevuld met als hoogtepunt het tweede weekend van september. Op woensdag naar Meppel, donderdag naar Leeuwarden en vrijdag naar Utrecht. Hoewel niet alles meer in de Blauwe Bak staat, koop ik wel voornamelijk soul en funk tijdens deze uitstapjes. Via Facebook heb ik vernomen van soul-feesten in Keulen. Eind september ga ik de eerste maal naar Keulen maar dan zorgt een ingeslikte pinpas dat ik zaterdagavond weer in Steenwijk ben. Een maand later gaat het wel goed met het pinnen en heb ik een legendarische zaterdag en zondag in Keulen. De dag voor mijn eerste vertrek in Keulen gaat op donderdagmiddag de deurbel. De man van de GGD staat voor de deur. Hij is al een paar jaar een contactpersoon tussen mij en de woningstichting en hij breekt het grote nieuws: Onze huizen worden dan toch eindelijk eens gesloopt en we hebben recht op verhuisvergoeding!
Nog even 'droom' ik van een 'nieuw leven' in Duitsland of Engeland maar kom alweer snel bij mijn positieven. Bij Actium heb ik inmiddels al ruim twee jaar punten gespaard en dus moet me dat wel een fraaie woning opleveren? Pas na de tweede keer Keulen ga ik meer en meer op zoek naar een woning. De Nokia N95 overlijdt in deze tijd en dus neem ik een mobiel internet-abonnement met een stick voor de laptop die ik tot dan toe heb gebruikt als tekstverwerker en vanwege de dvd-speler. De bezoekjes aan de website van de wonignstichting gaat immers ook beter met een laptop en al snel zie ik dat Actium woningen in Nijeveen heeft. Een aantal staat op de nominatie om gesloopt te worden en zijn dus spotgoedkoop qua huur. Ik reageer pas als ik de woning in Julianastraat zie staan. Twee weken later krijg ik de uitnodiging om de woning te bezichtigen en de rest is geschiedenis.
Ik ben in november 2011 weer in de post begonnen. Het team in Steenwijk is inmiddels fors uitgebreid en ook doen we op dat moment Zuidveen, Onna en Tuk erbij. Het heeft voor mij niet meer de 'charme' van het kleine clubje van een jaar geleden, maar zo gaan die dingen. Ik ben een beetje een 'vliegende keep' en op een zekere dinsdag werk ik in de stromende regen op de industrieterreinen en een paar adressen in Tuk en eentje kilometers buiten het dorp 'in the middle of nowhere'. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik mezelf per minuut ziek ga voelen in mijn doorweekte kleding en met de snijdende koude wind. Een soepje en koffie bij De Karre kunnen dat niet verhelpen. Ik ga voor een ruime week de lappenmand in en als ik klaar ben om weer aan de slag te gaan, krijg ik het bericht van Actium dat het huis in Nijeveen me is toegewezen. De 'comeback' in de post in Steenwijk is dus van korte duur geweest. Nijeveen is immers niet alleen een andere gemeente (Meppel) maar ook een andere provincie (Drenthe). Ik kan dus niet in Steenwijk blijven bij de post en eigenlijk ben ik daar niet rouwig om. Het bedrijf heeft me in 2011 met teveel zorgen opgescheept en het voelt goed om dit achter me te laten. Een frisse start in Nijeveen!
Dat ik zes jaar later opnieuw in Steenwijk de post zal bezorgen, is iets dat dan nog niemand weet. Het is nu weer zo'n klein clubje als in de begintijd van mijn post bezorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten