Hoewel de Week Spot van vorige week al maanden vast heeft gestaan, heeft de plaat nogal wat voeten in de aarde gehad voor wat betreft deze afgelopen week. De kans bestaat dat ik vorige week reeds het verhaal voor de Week Spot van deze week heb geschreven en daar zal ik straks een besluit over moeten nemen. Een dag na publicatie leer ik opeens van alles kennen over The Dynamics. Welnu, ik vind een album op Ebay met op de achterkant van de hoes de foto's en de namen van The Dynamics. De speurtocht gaat verder en zo vind ik op Marktplaats twee zeer zonnig geprijsde singles van The Dynamics, Wendy Alleyne en nog een andere single op het Wirl-label. Die zijn vanmiddag per post gearriveerd. Ik heb gisteravond een mazzeltje gehad want ik heb geschreven dat ik dwars door mijn dampvloeistof heen zat. Goed zoeken en uiteindelijk komt een half flesje 'aardbei' van 18 milligram tevoorschijn. Ik heb het eens uit nood gekocht maar schakel de volgende dag weer over op de USA-mix. Dat flesje is nu een eind richting bodem gegaan. Ik heb van de baas een extra vrije dag gekregen waardoor de vloeistof uit Diever moet komen. Als ik daar nu eens een bezoekje aan de kringloopwinkel van Dwingeloo aan vast plak? Het resultaat is de eerste 'Singles round-up' van deze maand met maar liefst negen singles.
* Wendy Alleyne- I Can't Control My Emotions (Barbados, Spouge Beat, 1975)
Ja vooruit! De Week Spot van deze week wordt een Jantje-van-Leiden voor wat betreft het verhaal. Ik heb vorige week immers de geschiedenis van Alleyne uit de doeken gedaan en dit schijfje kippenvel kan echt niet langer wachten. Dit ga ik straks voorstellen als de nieuwe Week Spot.
* Cilla Black- Conversations (NL, Philips, 1969)
De kringloop van Dwingeloo heeft een naam: 'De Siepel'. Dat is niet alleen in Friesland maar ook in Drenthe een ui en refereert ui-teraard aan de 'siepel' op de toren van Dwingeloo. Het heeft meer van een antiek- en snuisterijen-sneupzaak en vandaag vallen me de verschillende scooters op die door het pand staan. Ouderwetse motorscooters uit de jaren vijftig en zestig in verregaande staat en sommige hebben zelfs een taak als meubilair gekregen. Het zal ongetwijfeld inventaris zijn maar de tafelkast met geïntegreerde Oost-Europese scooter is een plaatje om te zien. Qua singles heb ik nooit echt kunnen slagen bij deze winkel maar nu is het meteen bij de eerste single raak! Een klein partijtje uit de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. Individueel geprijsd en dat is niet altijd realistisch. Waarom een Ohio Express-single in Buddah-hoesje nu opeens drie euro moet kosten? Cilla Black ligt hier mooi te zijn voor anderhalve euro. In Nederland is ze enkel bekend vanwege 'You're My World' maar in Engeland is Black altijd een fenomeen gebleven. Haar eigenzinnige stem wordt aldaar vergeleken met Marmite: Of je smult ervan of je gaat over je nek. Cilla Black is de laatste decennia vooral een tv-persoonlijkheid en ze is een paar jaar geleden overleden. In de eerste maanden van 1969 is de Tipparade nog 'speelgoed' van de Veronica-deejays maar 'Surround Yourself With Sorrow' heeft tweemaal een notering gehad in de lijst. 'Conversations' is de opvolger en in Engeland uiteraard goed voor de top tien. Een liedje van Greenaway en Cook met ene Lordan (Jerry?). De productie is in handen van George Martin. Het is erg in de stijl van 'Angel Of The Morning' en P.P. Arnold maar dan met Black's opvallende stem. Een leuke aanwinst is het zeker!
* Country Joe & The Fish- Rock And Soul Music (Duitsland, Vanguard, 1970)
Deze heeft geen hoesje en dus geen prijs. ,,Dan krijg je die er gratis bij". Zo kan het ook, Meppel! Deze single bevat de opnames van het Woodstock-festival welke ook beide op de driedubbelaar staan. In Duitsland wordt echter gekozen om 'Rock And Soul Music' tot a-kant te bombarderen. De b-kant is uiteraard ook door Country Joe McDonald solo, de hilarische 'Fish Cheer' en 'I-Feel-Like-I'm-Fixin'-To-Die-Rag'. Ik zou deze single ook in de Franse uitgave moeten hebben met (gescheurde) fotohoes maar die heb ik al een hele tijd niet meer gezien. 'Rock And Soul Music' is meer intro dan plaat maar dat geeft niets. En het heeft ook nog een 'fade' waardoor we de 'Ma-ri-hu-ana' aan het eind moeten missen. Een gekke single want de andere kant mist de 'Fish Cheer' en barst meteen los met de 'Rag'. Bij mijn weten is de Franse persing wel volledig.
* Rita Forrester & The Four Friends- Set My Heart At Ease (Barbados, Wirl, 1976)
Dit is het 'kassakoopje' bij Wendy Alleyne hoewel deze van Rita een euro duurder is en een pure gok. Dat is goed bevallen! Ik ken de b-kant, 'Mash Man', inmiddels al wel en dat is niet echt mijn kop thee.Als je de typische 'sound' van de Wirl-opnames weglaat, klinkt 'Set My Heart At Ease' nog het meest als een mierzoete ballade uit de vroege jaren zestig van, laat maar iemand noemen, Linda Scott of misschien zelfs Brenda Lee. Het zit heel dicht tegen de zogenaamde 'low rider' aan. Het verschil is dat het 1976 is, dit een trompet heeft en dat het van Barbados komt. Het is dus onvervalste spouge en dat geldt ook zeker voor de b-kant. Dat is de 'gekke' reggae zoals dat op Barbados wordt voortgebracht. Ik hou het dus bij de a-kant en, o ja, de singles uit Barbados komen vooralsnog in de Blauwe Bak-koffers maar ik overweeg een aparte koffer te creëren.
* Friends- Piccolo Man (NL, Deram, 1968)
Dit is de eerste single die ik tegenkom in Dwingeloo. Het water loopt me in de mond. Wat ga ik nog meer tegenkomen? De Nederlandse persing met fotohoes in een prachtige staat. Volgens de 'expert' van 'De Siepel' een euro. Dank je wel! Friends is een project van John Carter en Ken Lewis, de mannen die eerder hebben gewerkt met The Ivy League en The Flowerpot Men. Friends schijnt een voortzetting te zijn van The Flowerpot Men. Of een 'spin-off' want volgens mij hebben de 'bloempotmannen' het langer uitgehouden dan alleen 1967 en 1968. De aandacht gaat meteen uit naar de b-kant. 'Piccolo Man' is een erg flauwe stamper en had van The Tremeloes kunnen zijn. 'Mythological Sunday' staat op de b-kant. Dat begint meteen al dreigend en licht-psychedelisch. Volgens mij heb ik deze al eens in 'Afterglow' gedraaid. Het staat als The Flowerpot Men op een verzamelalbum zie ik. Het wordt nergens echt heel interessant maar desondanks een aardige vondst. Zal toch wel iets meer waard zijn dan een euro? Aan de hand van Discogs beoordeel ik mijn single tussen de tien en vijftien euro.
* Mike Grosvenor & The Dynamics- Tell Me (Barbados, Wirl, 1977)
Michael Grosvenor is de leider van The Dynamics en schrijft ook een aantal nummers voor Wendy Alleyne. Het is pas na verloop van tijd dat eerst Wendy haar credit krijgt op de labels en onze Week Spot van afgelopen week mag ook de naam van Grosvenor op het etiket van de platen. De eigenlijke a-kant is 'Independent Man' en dat komt heel dicht in de buurt van de Jamaicaanse reggae. Het gaat mij echter om het slijpen als ik het over spouge of Suri-soul heb. De Wirl-synthesizer is weer aanwezig. En nog altijd zijn het vrijwel lange noten om 'sfeer' te geven aan de plaat. Jammer dat de wah wah-gitaar zo op de achtergrond is gemixt. Niet zo sterk als de andere Dynamics-single maar ik laat hem stiekem groeien!
* Passport- Looking Thru (Duitsland, Atlantic, 1974)
'Afterglow' is al ter sprake gekomen en morgen rond dezelfde tijd ben ik de show aan het voorbereiden. Voor het intro van 'Afterglow' maak ik gebruik van een stuk van Passport, de band van de Duitse componist Klaus Doldinger. Ik ken Klaus in eerste instantie van de 'Popshopping 2'-compilatie van Duitse reclame-muziek. Ik gebruik overigens 'Nostalgia' van Passport. Het intro is fraai en daarna wordt het heel erg fusion. Hoe zal het klinken op single? Instrumentaal zoals verwacht en 'Looking Thru' is fijne jazzy funk met een hoofdrol voor de synthesizer. 'Take Off' begint met een opstijgend vliegtuig en bevalt meteen goed. Het zou zomaar in een film passen, maar ook uiterst geschikt om nog eens te gebruiken voor de radio. 'Nostalgia' is overigens het tweede stuk van Doldinger dat ik voor mijn shows heb gebruik en dus mag hij de huiscomponist heten.
* Suzi Quatro- Daytona Demon (NL, Columbia, 1973)
Afgelopen zondag is het thema van Specialized van 2020 bekend gemaakt en dat is: Glamrock. Het maakt dat ik vanmiddag deze single van Suzi meeneem en ik heb eerder vanavond ontdekt dat ik reeds de Duitse Rak in de bakken heb staan. Deze mag er naast.
* Donna Summer- Love's Unkind (UK, GTO, 1977)
Ook die single heb ik reeds in de Nederlandse uitdossing met fotohoes maar ik blijf een zwak houden voor Engelse persingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten