Week Spot: The Dynamics

Het schrijven van een bericht bij de Week Spot begint alsmaar meer een 'uitdaging' te worden. Zeker nu we na ruim zeven jaar al heel veel 'mainstream' artiesten hebben gehad of mensen waarover op zijn minst al iets is geschreven. Ik heb vorige week al besloten wat deze week de Week Spot gaat zijn in verband met 'The Big One' van komend weekend. Dan doe ik geen 'Do The 45' en kies meestal een 'speciale' plaat in deze week temeer omdat ik zondag mijn zevende radioverjaardag vier. Het is dan zeven jaar sinds de eerste 'Do The 45' en jullie zullen dan begrijpen waarom de Week Spot zo belangrijk is in deze week. The Dynamics had al maanden eerder de Week Spot kunnen hebben, maar... bij het eerste beste stukje huiswerk knal ik tegen een muur op en besluit een andere single uit een recente partij te behandelen. Ruim een half jaar later moet dit toch de Week Spot worden, ook omdat het een beetje tegen de reggae aan schuurt en 'The Big One' vooral een reggae-aangelegenheid is. Tot vanmiddag weet ik niet waar ik de informatie moet vinden en dan...? Een alternatieve zoekopdracht en ik kom uit bij een interview met Wendy Alleyne. Ik heb even gecheckt en, ja, zij heeft in december 2013 al haar Week Spot gehad en dus kan ik dit bericht gebruiken om de Week Spot aan te kleden? Het gaat echter om 'Let's Pick Up From Where We Left Off' van The Dynamics met zanger Mike Grosvenor (1976).

Ik doe in maart en april 2013 enige tijd goede zaken met een dj uit de Suri-soul die zijn vinyl aan het opruimen is. Als ik het label zie van 'Midnight Blue' ben ik meteen geïnteresseerd en zoek de plaat op Youtube. Daar word ik betoverd door de stem van Wendy Alleyne en koop de plaat van hem. In de zomer van 2014 besluit radio-collega Nicole 'last minute' de stekker te trekken uit haar show op vrijdagavond en ik vang het op voor een week. Nicole draait in deze show voornamelijk reggae en mente, maar ik ben totaal niet bekend met het laatste en ook van reggae heb ik weinig kaas gegeten. Ik bied een 'alternatief' aan: Lekkere radiomuziek en om een beetje in de Jamaicaanse sfeer te blijven de muziek van het naburige eiland Barbados. Ik ben op Youtube gestuit op een kanaal van een verzamelaar van 'spouge', de Barbadiaanse popmuziek uit de jaren zeventig. Ik maak deze avond kennis met 'Just As Long As We Have Love' van Carolyn Leacock & The Outfit en het duurt een paar maanden eer ik de single in de koffers heb. Toch neem ik me in eerste instantie voor om me vanaf 2015 meer te richten op de gospel en zo verdwijnen de singles van Barbados een beetje uit het zicht.

Toch is er zo nu en dan een plaat welke mijn aandacht trekt en dat is het geval met 'Can't Let You Go' van Affetuosos Of St. Vincent. Als bij de gospel hetzelfde euvel optreedt als een paar jaar eerder met de Northern Soul, begint de Carib-soul sterker te worden in mijn interesse. Ook bij de gospel is het zo dat je flink in de buidel moet tasten om iets te bemachtigen dat boven het maaiveld uitsteekt. Gospel is 'mainstream' geworden in de soul met inmiddels een hele kudde mensen die op 'The Man Who' van The Rance Allen Group jagen. Ik heb de afgelopen dagen geleerd dat in de Carib ook flinke prijzen de ronde doen en toch valt hier nog zoveel te ontdekken voor relatief weinig. En dat brengt me bij de Week Spot van deze week. Ik heb gedurende een etmaal een andere single van Wendy Alleyne met The Dynamics op mijn verlanglijst staan, maar weet inmiddels de vraagprijs voor een exemplaar. Jammer maar helaas maar dit kleinood ligt voorlopig nog een eind buiten mijn budget.

Het verhaal van Wendy Alleyne begint in Venture, St. John op Barbados, dezelfde buurt waar superster Rihanna zal opgroeien. De beide dames hebben wellicht dezelfde droom gehad maar dan met twintig of dertig jaar verschil. Wendy kan uren dromen van een zangcarrière met een massa mensen voor het podium die haar naam scanderen. Vanaf haar meest prille jeugd weet ze dat ze wil zingen en gaat dit in eerste instantie doen bij een gospelkoor en een schoolkoor. Moeder luistert aandachtig als Wendy repeteert maar probeert ook haar dromen aan duigen te slaan. Vooral als Wendy steeds vaker probeert Aretha Franklin na te zingen in 'Spanish Harlem'. Hier zit een héle hoge noot in waar Wendy zich iedere keer schrap voor zet en dan nét mis grijpt. Een paar weken later zit moeder in de tuin als Wendy weer een poging doet tot 'Spanish Harlem'. Ze valt van haar stoel als ze hoort dat Wendy in één klap de hoge noot heeft te pakken. Dan raakt zij ook overtuigd van het zangtalent van haar dochter. Haar moeder vertrekt kort daarna naar Engeland maar Wendy blijft op Barbados. Ze gaat iedere zaterdagavond naar een radioshow om haar zangtalenten te botvieren en woont met haar grootmoeder. Deze ziet geen brood in een loopbaan als een zangeres. Een beroemde promotor op Barbados, Eddie Jones, luistert naar een show en hoort wel iets in Wendy. Hij stapt in de auto en rijdt de eerste maal naar Venture. Oma wil maar geen groen licht geven en Jones zal een aantal keren terug moeten. Op een gegeven moment is haar moeder over vanuit Engeland en zij geeft toestemming aan Jones om Wendy onder zijn hoede te nemen.

Alleyne's eerste optreden als solo-zangeres is met Smokey Burke & The Twilighters. Kort daarop gaat ze werken met een groep die Jones eveneens in zijn portfolio heeft. The Dynamics speelt dan al aantal jaren samen met leider, songschrijver en leadzanger Michael Grosvenor. In 1973 verschijnen de eerste singles van Wendy Alleyne. 'Please Think It Over' op het Trex-label is toegeschreven aan The Dynamics en laat ons kennis maken met de stem van Wendy. 'Hey Mr. Blues' is de volgende en heeft Wendy Alleyne & The Dynamics op het label staan. Deze plaat wordt eveneens in Amerika uitgebracht als gewoon Wendy Alleyne. Wendy en The Dynamics werken de daaropvolgende jaren intensief samen ook al verschilt de 'credit' op de platen. 'Can't Control My Emotions' is een andere klapper van Alleyne uit 1974 en momenteel staat deze in een zeer matige staat op Ebay. Het is echter wel een Keniaanse persing die nog niet op 45cat staat. Ik denk dat ik dit straks ga aanvullen. Als de single er over een paar maanden nog is, durf ik best de gok aan want het is een moordnummer. Het grootste succes voor Alleyne is echter 'Midnight Blue'. Het geeft in een notendop aan waar 'spouge' voor staat: Sfeerrijke covers van internationale hits of een vreemdsoortige variant op de reggae van Jamaica. 'We Got To Have An Understanding' is een voorbeeld van het laatste en 'Midnight Blue' geeft me nog altijd kippenvel. Wendy doet niet mee op 'Let's Pick Up From Where We Left Off', maar dichter bij The Dynamics gaan we niet komen op het wereldwijde web.

In 2013 heb ik het ook al zwaar als ik geen info kan vinden over Wendy Alleyne. Naar het schijnt heeft Alleyne met The Dynamics een reünietournee gedaan over Barbados in de zomer van 2016. Ik dank alle bovenstaande informatie aan een interview van het lifestyle-magazine 'Easy' van Nation News, een krant van Barbados. Een prachtig verhaal van een prachtige vrouw die weliswaar niet de eeuwige roem van Rihanna heeft weten te bereiken maar ook zeer tevreden is met de ervaring uit het verleden en de respons tijdens de recente tournee. Mocht journaliste Kimberley Cummins dit lezen: De volgende keer graag een interview met Michael Grosvenor over het ontstaan en het verloop van The Dynamics. Dat kunnen we wellicht weer eens gebruiken voor een andere single van Wendy en/of The Dynamics want hoe meer ik hoor, hoe meer hebberig ik word.