Singles round-up: november 4

Na een korte pauze waarin ik mezelf op de hoogte heb gebracht van het nieuws ben ik nu klaar voor het derde deel van de 64 singles van de platenbeurs van gisteren. De hernieuwde interesse voor Southern Soul, deep soul en Carib maakt dat veel mag en zeker voor vijftig cent. Daarnaast graai ik iedere single welke een beetje interessant lijkt en bestudeer soms geen labels waardoor deze 'Singles round-up' zelfs een paar dubbele titels tot gevolg heeft. Ik ga dus snel verder met de volgende zestien van gisteren.

* Jimmy Hughes- Neighbour Neighbor (US, Atlantic Oldies Series, 1966, re: 1977?)
Van deze Jimmy Hughes heb ik reeds 'I'm A Man Of Action' in de Blauwe Bak staan en lust vooral sinds de laatste paar jaren wel pap van de Fame-opnames uit de studio van Rick Hall. 'Neighbor' is een gedegen stamper, 'Why Not Tonight' op de b-kant is uiterst geschikt voor de Carib dankzij de prominente gitaar en het orgel. Deze gaat dus eveneens de koffer in.

* Millie Jackson- Kiss You All Over (UK, Important, 1979, re: 1985)
Ik moet even 45cat raadplagen omdat ik op hetzelfde label 'Wicky Wacky' heb van Fatback Band. Ook dat blijkt een ouder nummer te zijn in combinatie met een vrij recent nummer van Fatback. Hier is het al niet anders gesteld. Ook een single met dubbele a-kant maar 45cat is zo vriendelijk om geen woorden vuil te maken aan de ballad 'It's Gonna Take Some Time This Time'. De klapper is toch echt Jackson's sexy uitvoering van Exile's 'Kiss You All Over'. Waar de band het nogal emotieloos en koeltjes vertolkt, daar kan Millie helemaal los in de passie die ze zo goed kan vertolken. Helaas is het vinyl een beetje verrot maar daar wil ik nog gerust eens een paar euro aan uitgeven. Het komt naast de voorganger, 'Never Change Lovers In The Middle Of The Night', in de Blauwe Bak-koffer te staan.

* Jojo- Lovin' And Hurtin' (NL, Polydor, 1971)
De eerste single die ik uit de bak haal van vijftig cent en meteen een schot in de roos. Ik heb de single al jaren in mijn verzameling maar niet de fotohoes. Ik ben dus niet echt geïnteresseerd in de conditie van de schijf en ga uitsluitend voor het hoesje. Voor wie het niet weet: Jojo is het pseudoniem van George Kooymans op een moment dat ook Barry Hay een solo-album uitbrengt.

* The Joneses- Hey Babe (US, Mercury, 1974)
* The Joenses- Hey Babe (UK, mercury, 1974)
Ik besef thuis pas dat het dezelfde single is maar dan in verschillende persingen. De Engelse komt in de Blauwe Bak en ik stop de Amerikaanse in de jaren zeventig. 'Hey Babe' is overigens erg prettige soulvolle disco uit 1974.

* Ben E. King- I Swear To The Stars Above (Jamaica, Atlantic, 1966)
Met Ben E. King kun je nooit mis grijpen. 'I Swear' is een fantastische 'big city'-ballad van de Koning. 'Get In A Hurry' is meer uptempo. Typische Jamaicaanse persing met de hoge fluit welke hoorbaar is bij het opstarten van de plaat. Maar wel in de mooiste staat die je kan wensen en voor vijf euro weer een mooie aanwinst voor in de koffer. Overigens wel voor de deepie 'I Swear'.

* Jackie Lee- Everybody Needs A Little Loving (UK, Pye, 1970)
Ja, ik ben op de hoogte van de verschillende artiesten met de naam Jackie Lee. In Amerika zijn er alleen al twee waaronder Earl Nelson van Bob & Earl. Dat is de Jackie Lee die tweemaal in de Blauwe Bak staat. Er is ook nog een Engelse zangeres met deze naam en daarvan is deze single afkomstig. Het is pure Engelse pop zonder dat het heel erg interessant wordt en gaat dus ongezien in de jaren zeventig-bak.

* Manfred Mann- Fox On The Run (Duitsland, Fontana, 1969)
De eerste single die ik koop op de platenbeurs is meteen wel vijf euro. Het is dan ook een plaatje dat ik al twintig jaar onbewust zoek en het herinnert me aan de andere op de zoeklijst: 'Ragamuffin Man'. Voor vijf euro koop je wel een gave, goed schoongemaakte, Duitse persing in een dito fotohoes, ook al blijkt de plaat verderop wel sporen van gebruik te hebben. Mij hoor je niet klagen! Wel is dit mijn bezwaar van platenbeurzen. Je komt té vaak opgepoetste platen tegen die in werkelijkheid een stuk minder klinken. Dat is dan wel na forse betaling.

* The McCoys- Come On Let's Go (Duitsland, Atlantic, 1967)
* The McCoys- Come On Let's Go (Duitsland, Atlantic, 1967)
Ik vind deze single binnen twintig platen van elkaar af. Ik wil nog even het beste exemplaar uitzoeken maar als ik merk dat de handelaar me de partij voor een leuke prijs gaat gunnen, ga ik geen moeite doen om de singles op te zoeken. Deze heb ik dus meteen dubbel! Het is een matige cover van 'Come On Let's Go' van Ritchie Valens dat we ook kennen van Los Lobos. Gewoon voor in de jaren zestig-bak en de andere voor een liefhebber. Een ruil tegen 'Hang On Sloopy' is altijd mogelijk!

* Gwen McCrae- Love Insurance (UK, President, 1975)
Eentje voor in de koffers en... ik ga deze plaat morgen presenteren als Week Spot!

* McKinley Mitchell- The End Of The Rainbow (US, Chimneyville, 1977)
Ik heb gisteren de andere kant gedraaid, 'You Know We've Tried', maar ik wil 'The End Of The Rainbow' laten groeien want die klinkt nu opeens wel interessant. Twee klassieke Malaco-kanten van McKinley Mitchell en dat leunt tegen de blues aan, maar ik wil 'Rainbow' wel een kans geven in de Blauwe Bak.

* Clyde McPhatter- Lover Please (US, Mercury, 1962, re: 1979?)
De plaat klinkt opvallend goed maar het styreen klinkt alsof het van glas is gemaakt. Deze bewuste persing staat niet op 45cat met een jaartal en bovendien is het label van de b-kant zoek. Het is overigens een rechtstreekse re-issue want het is het gezellige heupwiegende 'Let's Forget About The Past'. Een beetje té antiek voor de koffers naar mijn mening en komt in de reserve-Blauwe Bak te staan.

* Mel & Tim- Starting All Over Again (Duitsland, Stax, 1970)
Ik heb het duo leren kennen in het cd-tijdperk dankzij 'Backfield In Motion'. Dat heb ik sinds een paar jaar op single dankzij een bootleg van Brian Hyland's 'The Joker Went Wild'. Het is met name Mark die geregeld aandacht vraagt voor de overige Mel & Tim-singles uit de jaren zeventig en voor drie euro wil ik wel een gokje wagen. De a-kant is van de hand van Prince Phillip Mitchell en dat moet dus wel goed gaan? Na een vreemd gesproken intro gaat het nummer los en dat is precies datgene dat ik gewend ben van Mitchell. Ook de b-kant is niet te versmaden! Blauwe Bak-koffer.

* Giorgio- Looky Looky (Frankrijk, AZ, 1970)
Wat doet Giorgio na Mel & Tim? Welnu, ik heb de singles van Giorgio onder de 'M' van Moroder staan, ook al kan ik overwegen om dat eens te veranderen. Ik heb nu immers drie singles van Moroder onder alleen zijn voornaam. 'Looky Looky' is je reinste 'bubblegum' en is alleen leuk als novelty.

* Jimmy Osmond- My Little Darling (Japan, Denon, 1970)
Ik geef de schuld aan Mayuma Nagisa waarvan ik ooit een plaatje heb gekocht. Sindsdien ben ik gewoon nieuwsgierig als ik een single zie met zowel 'gewone' letters als Japans schrift. Door de aanwezigheid van de titels en de platenmaatschappij is het een leuke puzzel om te vinden wie we horen op dit plaatje? Het is snel opgelost! Het blijkt Jimmy Osmond te zijn, het jongste broertje uit de Osmond-familie maakt een aantal Japanse plaatjes in de vroege jaren zeventig en 'My Little Darling' is de eerste daarvan. Jawel... ook in het Japans gezongen! Het heeft in Japan zelfs nog een fraai fotohoesje gekregen, maar deze moet het met een blanco hoesje doen. Blauwe Bak? Nee, natuurlijk niet! Gewoon naast 'Long Haired Lover From Liverpool' en 'Tweedle Dee' in de jaren zeventig. Morgen ga ik verder met de laatste zestien!