Nogmaals: Als het aan het begin van de maand was geweest en ik niet de samenstelling van de Blauwe Bak Top 100 in het vooruitzicht had, dan waren we nu tot het zestiende deel gekomen van de 'Singles round-up'. Er is dus enige haast geboden en vandaar dat ik jullie vandaag, twee dagen na de gebeurtenis, het vierde en laatste bericht mag aanbieden van de platenbeurs van zondag. Ik had al keuze uit 170 singles voor de Blauwe Bak Top 100, het lijkt erop alsof we nu over de 200 gaan. De Top 100 moet dinsdag een feit zijn want dan hoor ik een Week Spot te kiezen uit de nummers 100 tot en met 81. De berichten en foto's van de Top 100 gebruik ik weer voor de weekeinden en de beide kerstdagen. Later vanavond nog de nieuwe Week Spot welke ik gisteren al bekend heb gemaakt, maar nu eerst de laatste zestien van de platenbeurs.
* P.J. Proby- Niki Hoeky (NL, Liberty, 1967)
Sinds 'I Don't Want To Hear It Anymore' moest ik eigenlijk ook verplicht de b-kanten draaien van Proby maar ik geloof direct dat dit nummer een uitschieter is. En het heeft natuurlijk nog een extra bonus omdat het een compositie is van de totaal onbekende Randy Newman en dat het waarschijnlijk de eerste cover is geweest van een Newman-compositie. Op 'Niki Hoeky' maken we kennis met de broers Pat en Lolly Vegas. Zij staan in de vroege jaren zeventig in de schijnwerpers middels hun band Redbone. 'Niki Hoeky' is een gezellige stamper maar niet anders gekocht dan voor de jaren zestig-bak.
* Arthur Prysock- All I Need Is You Tonight (US, Old Town, 1976)
Ik laat Jackye Gerard liggen maar neem wel deze van Prysock mee uit de vijftig cent-aanbiedingen. Ik heb de single reeds een paar jaar in de koffer en het is Week Spot geweest. Wat ga ik doen met deze extra single? Verkopen? De waarde van de Amerikaanse Old Town is minimaal en dus is het aantrekkelijk om de plaat in de jaren zeventig-bak te zetten, gewoon omdat die ook best fijn is om eens op een zondagavond te draaien.
* Diana Ross- I'm Still Waiting (UK, Tamla Motown, 1970)
Ik heb deze single jaren geleden eens in de Nederlandse uitdossing gekocht maar die ben ik al een tijdje 'kwijt'. Deze Engelse is erg aantrekkelijk voor vijftig cent en dus haal ik de hand over het hart en neem het mee. Het lijkt erop alsof ik afgelopen zomer 'Ain't No Mountain High Enough' in de jaren zeventig-bak heb gegooid en dus wacht deze single hetzelfde lot.
* Jimmy Ruffin- I'll Say Forever My Love (UK, Tamla Motown, 1967, re: 1970)
Terwijl de zaken voor Motown steeds minder worden in Amerika, barst in Engeland een ware Motown-koorts uit. Aangestuurd door onder andere BBC Radio-dj Tony Blackburn draait de Engelse divisie van Tamla Motown overuren om de heruitgaven te drukken van 'vergeten' platen die middels de radiozenders worden opgepikt. 'I'll Say Forever My Love' heeft in 1967 ook al een Engelse release gehad in het Verenigd Koninkrijk maar het zal nimmer de grote hit worden zoals 'What Becomes Of The Broken Hearted'. Totdat de Engelse Motown in 1970 deze single drukt. Het brengt Ruffin drie jaar later alsnog in de top tien. Ik zet deze in de reserve-Blauwe Bak want eigenlijk draai ik liever 'Gonna Give Her All The Love I've Got' als ik de keuze heb.
* The San Remo Strings- Festival Time (NL, Tamla Motown, 1966, re: 1971)
Het is niet de eerste keer dat ik deze single tegenkom. Lift Nederland even mee op de Engelse rage? The San Remo Strings heet eigenlijk The San Remo Golden Strings en neemt dit 'Festival Time' in 1966 op voor het Ric Tic-label in Detroit. Kort daarop koopt Motown zowel Ric Tic als het concurrerende Golden World-label. De Golden World-studio wordt nog jaren gebruikt als dependance en de San Remo Strings mogen nog een aantal arrangementen op Motown verzorgen. Ook brengt Motown eigenhandig de Ric Tic-elpee uit in 1967 en vormt 'Festival Time' in 1971 al een vast onderdeel van de Motown-karavaan, hoewel het dus feitelijk voor de concurrent is opgenomen. 'I'm Satisfied' staat eveneens in de reserve-Blauwe Bak en daar komt 'Festival Time' naast te staan.
* Peggy Scott & Jo Jo Benson- Pickin' Wild Mountain Berries (UK, Polydor, 1968)
* Peggy Scott & Jo Jo Benson- Soul Shake (Duitsland, Columbia, 1969)
Ik heb 'Soul Shake' al een paar jaar in de reserve-Blauwe Bak in de Amerikaanse persing. Toch heb ik nooit goed begrepen wat ik met de plaat aan moet. Het is een fijne stamper maar het leunt naar mijn mening méér tegen hillbilly-country aan dan soul en toch zijn Scott en Benson gewaardeerde namen in de rhythm & blues. 'Pickin' Wild Mountain Berries' is het beste te pruimen van de twee en die mag in ieder geval in de Blauwe Bak. Misschien de b-kanten nog eens uit proberen? Voor wat betreft 'Soul Shake' is de Amerikaanse in een betere staat en stop ik de Duitse in de jaren zestig-bak.
* The Shoes- Standing And Staring (NL, Polydor, 1966)
Ik kan me vergissen maar volgens mij ben ik deze single 'kwijt'. Anders heb ik een reserve-exemplaar.
* Joe Simon- The Chokin' Kind (US, Sound Stage 7, 1968)
Vooruit! Gooi er ook nog maar een Joe Simon tegenaan. Hij is de ultieme 'winnaar' in de Blauwe Bak-collectie van 2019. De b-kant heeft een lekker Hi-geluid en ook de a-kant is best te pruimen. Toch moet ik erkennen dat ik liever de Joe Simon hoor uit de jaren zeventig en bovendien is dit styreen flink gehavend. De reserve-Blauwe Bak is het hoogst haalbare.
* The Sylvers- High School Dance (België, Capitol, 1976)
Deze ondergewaardeerde groep schitterde hier een jaar geleden met 'Diamonds Are Rare' als de Week Spot. Ik schakel meteen over naar de b-kant want de a-kant is met schoolbel meteen al te poppy. De b-kant is melodieus zoals het overige werk van The Sylvers dat ik graag mag horen en toch is deze me opeens té zoet. Reserve-Blauwe Bak.
* The Vanilla Fudge- You Keep Me Hanging On (UK, Atlantic, 1967)
Ik hoef, geloof ik, niet meer uit te leggen dat ik niet genoeg kan krijgen van deze Vanilla Fudge-plaat. De Engelse persing had ik nog niet en die mag dus in de jaren zestig. 'Fun fact': Ik heb de single in 2008 in de Blauwe Bak zitten en draai 'Take Me For A Little While' op de keerzijde met een bepaald percentage 'pitch control'. Ja, het is nog altijd jammer dat ik het overzicht van die vroegste Blauwe Bak ben kwijt geraakt. Dan was het lachen geblazen!
* Ronnie Walker- Magic's In The Air (UK, Polydor, 1975)
De naam valt heel vaak in de afgelopen jaren en de beste man heeft ons afgelopen jaar verlaten. Het is sindsdien dat ik stukje bij beetje het repertoire van Walker ga ontdekken. Ik heb al 'Didn't We' als Fletcher Walker III in de koffers staan, dat is Ronnie onder een andere naam. 'Music's In The Air' is meteen bij het intro gezellige disco en met de kenmerkende stem van Walker is ook weinig mis. 'You Just Can't Say Hello' op de keerzijde is een pondje suiker in de stijl van The Stylistics. Ik wil Ronnie alsnog een kans geven om een plek te veroveren in de Blauwe Bak en zet deze single in de koffer.
* Houston Wells & The Marksmen- Only The Heartaches (UK, Parlophone, 1963)
'Meektastic'. Een grote Engelse hit uit de koker van producent Joe Meek. Dat zit altijd goed, ook al is deze uiteraard voor de jaren zestig-bak.
* Louisa Jane White- Um Um Um Um Um Um (UK, MCA, 1973)
Niet te verwarren met de folkzangeres Emily Jane White die ik hier vast wel eens te gast heb gehad? 'Um' heb ik zondag gedraaid en ik weet niet goed wat ik daarmee aan moet. Het is een poppy uitvoering van Curtis Mayfield's lied dat Major Lance een decennium eerder tot een wereldhit heeft gemaakt. De b-kant maar eens even proberen: 'Deep Down In The Heart'. Nee, ik heb het goed gehoord afgelopen zondag. Dit is helaas pure pop en dus in de jaren zeventig.
* The Who- Pictures Of Lily (UK, Track, 1967)
Engelse persingen 'winnen' altijd bij mij. Misschien zou ik voor 4,50 euro ook een Duitse met fotohoes kunnen vinden, maar niets gaat boven een stevige Engelse Track-persing van The Who. Hier ga ik nog jaren plezier van hebben en het is één van de singles van The Who welke ik nog steeds niet had gevonden op single.
* Stevie Wonder- I Ain't Gonna Stand For It (Frankrijk, Motown, 1980)
Het is twee weken geleden als ik de Northern Soul-show waarneem voor Lee als ik deze van Stevie Wonder draai in een vaste rubriek. Als ik de plaat heb gedraaid, zie ik opeens dat 'Knocks Me Off My Feet' op de keerzijde staat en dat nummer is bij mij gaan groeien in het laatste jaar. Helaas blijkt die kant helemaal 'uit het lood' en kan ik op zoek naar een 'upgrade'. Deze is ook licht 'off-centre', maar ik kan er prima mee leven. Het gaat voor 'Knocks Me Off My Feet' in de koffer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten