Blauwe Bak Veteranen deel 13

Het is op de terugweg van de fietstocht van Pinkstermaandag dat ik het concept bedenk voor de 'Blauwe Bak Veteranen'. Die avond maakt het hier haar debuut. Ik weet dat nog steeds niet of dit zomaar één van de vele kort levende rubrieken zal zijn maar het begint nu met het dertiende deel op iets te lijken. Ik zet vrolijk koers richting 2006-2007 (waar we volgende week al mee bezig gaan), dat zijn de jaren dat ik geregeld achter de draaitafels sta in Zwolle. In dezelfde tijd onstaat als het ware ook de Blauwe Bak, ook al is dat in het begin nog een vergaarbak van allerhande singles die ik vaak draai bij optredens. In 2008 en 2009 wordt het nog een stapje serieuzer totdat eind 2011 besluit helemaal in te zetten op de soul. De serie bevalt me goed en ik ga dus gewoon verder. Vandaag bevinden we ons echter in de jaren 2003 en 2004. De tijd waarin ik weer mag wennen aan het hebben van een 'eigen stekkie' en de laatste naweeën van het 'zwerversbestaan'. En het brengt zelfs een oude bekende terug in de schijnwerpers: Niemand minder dan 'Sideburner'!

73. Why Girl-The Precisions (US, Drew, 1967)
Ik leer 'Why Girl' in eerste instantie kennen middels de 'Northern Soul Jukebox' en opeens staat het hoog op mijn verlanglijstje. Dat komt op zichzelf niet verkeerd uit want de plaat wordt vrij regelmatig aangeboden. Ik verlies echter veiling na veiling en de single gaat grif voor dertig dollar of meer de winkel uit. Al die tijd zit ik achter mijn laptop in de luie stoel en kijk ik uit op een bananendoos met singles die ik nog moet uitzoeken. Als ik dat op een zeker moment doe, krijg ik de schrik van mijn leven. In deze doos zit namelijk een zeer fijn exemplaar van deze van The Precisions en opeens weet ik ook weer hoe en wanneer ik hem heb gevonden. Het ijs tijdens het bezoekje op een vrijdagmorgen aan Leeuwarden dat ik eveneens Jerry Butler heb gekocht. Uit dezelfde winkel komt ook deze van The Precisions. 45cat geeft een waarde aan van 38 euro en daaruit mag blijken dat de dertig dollar van een paar jaar geleden niet zo verkeerd is geweest. Deze van The Precisions heeft me echter vijftig eurocent of een euro gekost en dat is nog mooier! Het is de enige single van vandaag die in de koffer staat. Inmiddels neig ik meer naar het atmosferische 'What I Want' op de keerzijde maar het blijft een fantastische 'double-sider' van de groep uit Detroit.

74. Funky Monkey Monkey-Billy Jones & The Stars (NL, Catfish, 1970)
Hij lijkt soms alsof ik in Leeuwarden woon maar niets is minder waar. In de vroege jaren negentig is de Friese hoofdstad het provinciale walhalla voor de platenverzamelaar. Leeuwarden heeft immers met Downstairs, De Melomaan, 'T Keldertje en King Kong een stel leuke winkels met 'duurdere' platen. Leeuwarden trekt ook veel handelaren aan in van alles en nog wat en dat maakt dat je in de jaren negentig eenvoudig een middag kan slijten in Leeuwarden. Ik heb van 2002 tot en met een paar jaar geleden een Voordeelurenabonnement voor de trein en gezien Steenwijk een intercitystation heeft, betekent dit dat je tweemaal per uur naar Leeuwarden kan. Vandaar dat ook vanuit Steenwijk een avondje 'shoppen' in Leeuwarden nog wel mogelijk is. Billy Jones koop ik echter op een vrijdag in november 2003. Ik ben een week eerder (opnieuw) over mijn enkel gegaan en ik moet de Jazz- en Blueskroegentocht in Steenwijk missen. In plaats daarvan trakteer ik mezelf op platen in Leeuwarden. Ik koop deze dag de eerste van It's A Beautiful Day en kom later op de middag terecht in dit 'antiekwinkeltje'. De man heeft de singles overgenomen van een een niet-realistische Hoewel? Billy Jones heeft als oude prijs 8 euro. Hij verkoopt de platen wel voor 'realistische' prijzen en dus kost me deze single slechts drie euro. Het is dezelfde dealer die 'It Ain't Me Babe' van Monkee Davy Jones probeert te slijten als zijnde David Bowie en waar ik de eerste single van The Soft Machine voor een prikje mag meenemen. Met Billy Jones heb ik goede sier gemaakt in Zwolle in de jaren 2006 en 2007 en ik heb deze afgelopen zaterdag nog gedraaid. Het blijft best een eigenaardig ding voor Nederlandse makelij!

75. What's Good About Goodbye My Love-The Flirtations (NL, Deram, 1969)
Eind 2003 word ik door de Sociale Dienst naar een bureau gestuurd voor arbeidsintegratie. Daar kan ik een boek over schrijven, maar er zijn leukere onderwerpen. Ik heb in 2003 mezelf verzoend met het feit dat een baan in de journalistiek een utopie is geworden. Mijn consulent in dit traject wil me het toch nog eens met eigen ogen laten zien en stuurt me naar Villa Media, een prikbord voor en door journalisten. Daar zie ik een oproep voor vrijwilligers voor een e-zine over garagerock. Ik meld mezelf aan en heb dan wel een originele naam nodig om te publiceren. Omdat ik dan enorme bakkebaarden heb wil ik 'fuzzy_sideburns' doen maar het systeem pakt geen 'underscore' en 'fuzzysideburns' staat niet goed. Ten einde raad maak ik er 'Sideburner' van. In soms zwaar onbeholpen Engels laat ik mijn licht schijnen over roemruchte oude releases (die soms niets met rock'n'roll van doen hebben) en bezoek concerten. Het is dankzij Diggin4Dirt (zoals het in 2004 gaat heten) dat ik kennis maak met het nieuwe 'Primitive!'-festival in Rotterdam. Drie dagen met garagerock en niet de minste namen op de poster. Ik ga zelf uiteindelijk slechts 24 uur. Op vrijdagavond zie ik bijvoorbeeld Billy Childish en zijn laatste project The Buff Medways. Ik pik een flyer op van een kledingboetiekje waar ik morgen wel even wil kijken voor de gein. Later die avond krijg ik een bekeuring voor wildplassen. Nou en? Het is de enige bekeuring die ik tot nu toe heb gehad terwijl ik niet altijd een lieverdje ben geweest. Op zaterdagmorgen vind ik deze single van The Flirtations in het bewuste winkeltje. Ik ken deze plaat niet, wel 'Someone Out There' en 'Nothing But A Heartache', maar iets vertelt me dat ik hier 'goud' in handen heb. Het zal blijken! Hoewel deze single van The Flirtations niet hoog staat aangeschreven in de Northern Soul zal het voor mij het toegangskaartje vormen tot deze muziekstroming.

76. The Whole World's Gone Funky-Al Downing (Italië, Chess, 1975)
De b-kant van 'Gimme Some Lovin'. Dit is een legendarisch weekend in augustus 2004 waarover ik vast nog wel eens heb geschreven? 'Alkmaar' komt in veel berichten voor en meestal refereer ik dan aan de pizzabakker uit deze plaats. In de serie 'Last van draaierigheid' lijk ik nog het meste te hebben geschreven over het weekend alsook 'Raddraaien' met Thee Headcoatees en ZZ & De Maskers. Op donderdag 12 augustus ga ik andermaal naar Leeuwarden. Nu staat 'Songs For The Deaf' van Queens Of The Stone Age hoog op het verlanglijstje. Bovendien koop ik een vracht singles en een portable platenspeler op batterijen uit de jaren zeventig. Die avond blijf ik te lang in de kroeg hangen en pak pas de eerste trein terug naar Steenwijk. Een wilde tijd! Met 'Gimme Some Lovin' heb ik nooit zoveel opgehad maar dit gospel-klinkende 'The Whole World's Gone Funky' is immer de favoriet gebleven. De single staat nog altijd in de reserve-Blauwe Bak maar komt sinds 'Bring Your Good Lovin' Home' nauwelijks meer aan bod.

77. Mickey's Monkey-The Miracles (NL, Motown, 1963)
Dan is het zondag 15 augustus 2004 en ben ik op het 'sixties-evenement' dat uiteindelijk een veredelde vlooienmarkt blijkt te zijn met optredens van onder andere ZZ & De Maskers. Als cultureel evenement een koude douche maar het levert leuke singles op en ik mag dj'en voor bier met mijn batterij-pickup. The Miracles is één van de grootste verrassingen. Het zit in dit niet-originele V&D-hoesje en hoeft niet meer te kosten dan vijftig cent of een euro. We hebben het dan over één van de allereerste singles op het Nederlandse Motown-label. Helaas zonder de fotohoes want anders zou de prijs vast anders zijn geweest? De single is ook flink gehavend maar de Motown-opname buldert daar overheen. Valt het wel mee met de waarde? Popsike geeft twee resultaten uit 2012 en 2013. De eerste keer is het, met fotohoes, verkocht voor 75 dollar en de tweede keer slechts 34 dollar. Enfin, je komt het niet iedere dag tegen! The Miracles staat inmiddels in de Ere-Blauwe Bak.

78. If You Hold My Hand-Donna Hightower (NL, Pink Elephant, 1972)
Ik haal altijd deze en 'Today This World Is A Mess' door elkaar. Ik meen dat ik 'If You Hold My Hand' in de zomer van 1994 in Utrecht heb gekocht als ik het in september 2003 op de radio hoor. Het blijkt dan echter toch te gaan om 'Today'. Ruim een jaar later word ik door een kennis uit De Buze getipt over 'De Gouden Kikker'. Dat heeft, naar zijn zeggen, een flinke stapel interessante elpees in de aanbieding. Als ik binnen stap, ben ik de elpees echter snel vergeten. Steenwijk heeft in de jaren zeventig en tachtig twee discotheken: 'Chez Jean' en 'La Barca'. De voormalige eigenaar van de eerste heeft besloten de platen uit de discotheek de deur uit te doen en 'De Gouden Kikker' heeft het werk op zich genomen. Hier ga ik de komende jaren een vaste klant worden! 'If You Hold My Hand' is één van de eerste platen die ik daar koop. Ik dank Sonny J. voor 'Handsfree' dat dit plaatje van Donna nogmaals in de hitparade brengt, maar verder is het meeste enthousiasme voor de single wel gedaald. Het staat evenwel nog in de reserve-Blauwe Bak.