De 'klap' komt altijd een dag later en ik heb vandaag andermaal deze klap moeten opvangen. Hoewel 'The Big One' de laatste jaren steeds meer gesmeerd loopt en niet meer het uiterste vergt van mij, maakt dat de verplichting me lastig laat slapen en vervolgens uitrusten. Vandaag is de dag dat ik alle plannen opzij mag zetten en eens flink uit te rusten. De consequentie is dat ik nu echt helemaal zonder dampvloeistof zit maar dat moet dan maar voor een halve dag. Op Soul-xotica lig ik een flink eind achter maar ga toch gewoon aan de nieuwe week beginnen en middels dubbel publiceren hoop ik binnenkort weer op schema te zijn. Ik begin met het veertiende deel van de 'Blauwe Bak Veteranen' met vandaag zes singles die ik in 2006 heb gekocht. Dat is een heel gek jaar. Het levert me een aantal mooie platen op maar op persoonlijk vlak kijk ik met gemengde gevoelens terug op dat jaar.
79. Give Me A Little Sighn-The Mardi Gras (NL, Disc AZ, 1972)
We beginnen vanavond het avontuur in bij 'De Gouden Kikker'. Anno 2019 bestaat de winkel niet meer. Het is jaren lang een 'museumwinkel' met allerhande spulletjes welke interessant zijn voor de verzamelaars. Het verhuist omstreeks 2009 naar de Gasthuisstraat maar daar is geen ruimte voor het oorspronkelijke inventaris. Ik heb trouwens ook weinig belangstelling voor het interieur. Ik speur er graag naar platen en kom hier al vanaf het eerste weekend dat ik in Steenwijk ben. Hoewel ik in september en oktober 2004 al een flinke graai heb gedaan uit de singles uit de Steenwijker discotheek 'Chez Jean' ben ik in 2006 en 2007 nog altijd druk met singles uit deze partij. The Mardi Gras is daarvan een voorbeeld. 'Give Me A Little Sighn' is in werkelijkheid het poepje van Brenton Wood: 'Gimme Little Sign'. De typefout staat zowel op de plaat als op het label. Recentelijk ben ik meer gevallen voor de b-kant, 'Paris Sunshine', maar je kan je afvragen of deze single niet gewoon terug de jaren zeventig-bak in moet. Het staat nu in de reserve-Blauwe Bak naast 'Too Busy Thinking 'Bout My Baby' maar komt in de shows nauwelijks meer aan bod.
80. Something For Nothing-Carl Douglas & The Big Stampede (US, Okeh, 1967)
Het is de woensdag voor Hemelvaart in 2006. Ik heb 's middags opeens zin om even in Leeuwarden te kijken en spring op de trein. Ik koop alleen een stel singles bij een tweedehands boekenwinkel waar ik in de zomer van 2004 ook al eens ben geweest. Al Downing uit de vorige aflevering komt van deze nering. Na afloop besluit ik te kijken in een café waar ik in 2002 regelmatig kwam. Het is de tijd waarin ik mijn straatmagazines inkoop bij het kantoor in Leeuwarden en deze in Dokkum aan de man breng. Ik ontdek deze middag dat de zaak is overgenomen en ik ken de eigenaar nog uit het verleden. Een weinig sympathiek heerschap en ik krijg het dan ook flink aan de stok met hem. Dat is de herinnering aan de middag, laten we het nu over de platen hebben. Ik koop deze middag ook 'Sophietje' van Johnny Lion in fotohoes maar accepteer een bod van een tientje in de kroeg in Steenwijk. Carl Douglas is de mooiste aanwinst van de dag. Het originele Okeh-hoesje is inmiddels vergaan en vervangen door een blanco hoesje. De plaat knettert flink want het is styreen. Het is een stamper welke niet alleen een veteraan is, maar ook één van de absolute favorieten uit de vroege Blauwe Bak. Een set zonder Carl Douglas is als een niet-gedraaide set. De plaat heeft inmiddels een plek verdiend in de 'Ere-Blauwe Bak'. Vanwege het styreen probeer ik het een beetje te sparen tot zover dat nog een verschil gaat maken.
81. Funky Walk-Dyke & The Blazers (US, Original Sound, 1968)
Ook hiervan is het originele labelhoesje al flink vervaagd als ik het in 2006 tegenkom. Inmiddels heeft ook deze single een standaard blanco hoesje gekregen. De plaat 'slaapt' tot 2010 in mijn verzameling. Dan ga ik in september 2010 het nieuwe seizoen in De Buze openen en gaat deze van Dyke & The Blazers mee. 'Funky Walk' heeft een eerste en tweede deel. Het eerste deel heeft 'East' als subtitel en deel twee 'West'. De laatste is mijn favoriet en waarschijnlijk omdat de 'distortion' minder is op deze kant. Ook dit is weer het fantastische styreen. 'Funky Walk' staat sinds jaar en dag stof te happen in de reserve-Blauwe Bak.
82. Deeper And Deeper-Freda Payne (NL, Invictus, 1970)
Dankzij mijn verblijf in De Bilt ben ik reeds aan een 'Greatest Hits'-album gekomen van Payne, maar ja... elpees doen niet mee in de verzameling. En zo kom ik dit 'Deeper And Deeper' tegen in Leeuwarden. Op zichzelf geen slechte plaat maar het komt gewoon niet meer aan bod in mijn shows. 'Unhooked Generation' lijkt op papier leuker dan dat het werkelijk is. Invictus heeft dit reeds vóór 'Band Of Gold' als eerste single uitgebracht van Payne maar het is té onopvallend. De single staat naast 'Band Of Gold' in de reserve-Blauwe Bak. De grote hit staat daar vanwege de b-kant, 'The Easiest Way To Fall', dat in 2015 zelfs nog 'Classic Week Spot' is geweest.
83. In The Rain-The Dramatics (Duitsland, Stax, 1972)
Op het laatste moment toch nog even The Dramatics en The Contours omdraaien. Beide platen hebben een overeenkomst: Een sleutelhanger. Deze heb ik gekocht op de zaterdag van The Dramatics en een week later draai ik in Zwolle. De Buze heeft deze stralende zaterdag een openlucht-punkfeestje. Ik ben 's ochtends al aanwezig en loop dan even de stad in. Bij de 'Pikkepoelie' koop ik een paar singles en ga terug naar De Buze. Ik koop trouwens ook de grote poster van het Veronica-schip dat inmiddels in mijn woonkamer hangt (en dat was zichtbaar toen ik nog radioshows deed met webcam). Het punkfestival heeft ook een kleine markt en daar koop ik een hele grote ronde sleutelhanger. Het is een button zonder speldje en heeft als tekst: 'NEE geen patat, JA wel friet'. Ik vind het wel grappig en doe meteen mijn huissleutel eraan. De volgende dag verlies ik mijn sleutel in het park in Steenwijk en verblijf noodgedwongen het pinksterweekend bij Marianne. Een week later leg ik de sleutels uit mijn zak als ik ga draaien in 'De Singel' en vergeet deze mee te nemen als ik naar Steenwijk ga. 'In The Rain' heeft een flinke kras en gelukkig is er dan nog de b-kant: 'Good Soul Music' dat ook nog eens de Week Spot is geweest. Toch staat de single inmiddels in de reserve-Blauwe Bak.
84. Do You Love Me-The Contours (UK, Oriole, 1962)
Een herinnering uit de zomer van 2006. Het WK voetbal is aan de gang en Nederland moet heel vroeg op de zondagmiddag spelen. Het is ongelofelijk warm en ik sta deze zondag ingeboekt bij 'De Singel' in Zwolle. De zaak is afgeladen met voetbalfans en die maken zich snel uit de voeten als het laatste fluitsignaal is gevallen. Ik start inmiddels 'Do You Love Me' van de originele Engelse Oriole. Mijn enthousiasme wordt niet gedeeld. In Engeland is deze single zéér gewild en staat daarmee in de prijzencatalogus. Toch kan het gebeuren dat je de single gewoon voor een prikkie kan bemachtigen via Marktplaats. Iemand die de tweedehands single omstreeks 1988 moet hebben gekocht en zichzelf zo de zes gulden heeft uitgespaard. Het Oriole-hoesje heb ik nog liggen van een Phil Tate-single. The Contours staat inmiddels in de 'Ere-Blauwe Bak'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten