Leeg... Nee, ik bedoel niet de berichten voor oktober op de tweede dag van de nieuwe maand. Ik ben even helemaal leeg... Nu het nieuws afgelopen maandag, de negende verjaardag van het station, is verspreid onder de overige presentatoren kan eindelijk van mijn hart wat me al een maand dwars zit. Ik heb de laatste zaterdag van de vakantie heerlijk gewandeld naar Diever als ik de schok krijg als ik thuis de computer aan zet. Hoezo schokkend? Het zit er al een tijdje aan te komen maar ik hoop steeds dat het nog even verder wordt uitgesteld. Op de laatste dag van augustus heeft onze radiobaas besloten zijn vergunning niet te verlengen na november. Dat betekent in eerste instantie het einde van Wolfman Radio mits we het kunnen overnemen. Dat laatste gaat wel gebeuren, alleen... is het momenteel de vraag of ik onderdeel ga uitmaken van dat team. Ik heb niet zin om teveel in te gaan op de materie maar op dit moment ben ik mijn situatie en (radio-) toekomst aan het overdenken. Ik kan echter nog steeds besluiten om wél door te gaan bij Wolfman Radio, maar op dit moment lijk ik vooral al 'afscheid' aan het nemen in mijn hoofd, zodat het in de praktijk iets minder lastig wordt. Dat is wat momenteel speelt en dat maakt ook dat ik gisteravond niet heb kunnen publiceren. Ik heb zelfs geen inspiratie voor een Week Spot en maak me er deze week met een Jantje van Leiden af. De Week Spot is 'Girl Don't Make Me Wait' van Bunny Sigler uit 1966.
Bunny Sigler heb ik al eens aan bod gehad in 'Raddraaien' (13 februari 2013) en daar kan ik niet meer op aanvullen. Ik heb in eerste instantie niet zo gedacht aan Bunny Sigler bij 'Tien jaar na 20092009' en dus is het dan ook geen Week Spot. De zaterdagmiddag van 19 september 2009 breng ik voor een gedeelte door in 'De Gouden Kikker' waarbij ik een aantal singles 'reserveer' voor de volgende week. Een aantal kunnen niet langer wachten voor mij en gaan meteen mee. Daar zit ook deze single van Bunny Sigler bij. Natuurlijk is het 'Girl Don't Make Me Wait' dat als eerste opvalt, hoewel het hier de b-kant is van 'Let The Good Times Roll'. Deze single is in 1976 uitgegeven in Engeland om te voldoen aan de vraag uit zowel de Northern Soul als de discotheken. De single beschrijft als geen ander Philadelphia van vóór Philadelphia International Records. Leon Huff schrijft 'Girl Don't Make Me Wait' en nog steeds jaren voordat hij credits gaat delen met Kenny Gamble. Sigler zal zelf in de jaren zeventig ook uitgroeien tot een gerespecteerde producent en liedjesschrijver. Het uitstekende 'There's No Love Left', de oorpsonkelijke b-kant van 'Let The Good Times Roll', moet in Engeland wijken voor 'Girl Don't Make Me Wait' dat in 1968 redelijk succesvol is gecoverd door de blue-eyed-soul-groep Timebox. Om in te haken op de 'Blauwe Bak Veteranen' van maandag: Timebox staat gewoon onder november 1994 en ik heb enkel The Nits moeten toevoegen aan de lijst.
Er speelt nog een reden mee om voor deze single te kiezen, ook al lijkt dat nu opeens weer niet zo logisch. De eerste weekeinden van juli draai ik op Wolfman Radio altijd de Week Spots van het voorbije jaar. Omdat ik één draaitafel heb uitgevoerd met een Stanton is deze niet echt lief voor styreen. Laura Lee van vorige week is op styreen en dus moet de Week Spot van deze week van vinyl komen. De meeste platen die op de nominatie staan om Week Spot te worden, blijken dan allemaal op styreen te zijn. Daar eindigt dan ook meteen mijn voorspelling ove de Week Spot van volgende week. Nog even geen idee maar vast en zeker van styreen. Bunny Sigler heeft in deze tien jaar al heel wat stormen overleefd en staat onafgebroken in de Blauwe Bak-koffer waar Timebox reeds is verhuisd. Het is één van de weinige 'origineel versus cover'-voorbeelden waarbij ik geen keuze kan maken. Bij deze ook in de Week Spot even stil gestaan bij 'Tien jaar na 20092009'. Ik weet nog niet of ik meteen 'Het zilveren goud' hierna ga doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten