Mijn hoofd zit al een tijdje 'vol' en als opeens één van de dingen groter worden, dan loopt de emmer over. Dat is wat er dinsdagavond is gebeurd maar ik kan me niet permitteren om lang over een besluit te doen. Na een nachtelijke wandeling heb ik in mijn hoofd al een brief geschreven. Deze brief heb ik uitgewerkt en naar de twee collega's in het huidige team verzonden. Met de eindconclusie dat ik blijf bij Wolfman Radio en dat ik onderdeel ga uitmaken van het gedeelde eigenaarschap. Als mijn voorspellingen uitkomen, dan ben ik echter wel de eerste die opstapt. Iets met gewaarschuwde mensen... Nu het besluit is gevallen, is er weer ruimte in mijn hoofd en dat kan ik benutten om bijvoorbeeld weer aan het werk te gaan. Dat zal zaterdag het geval zijn. Plus dat ik weer zin krijg om te schrijven op Soul-xotica. Nu eerst het laatste deel van de singles van augustus 1994 en de eerste paar van september in hetzelfde jaar.
Ik ben in februari begonnen bij de gemeentewerkplaats in Heeg. De eerste taak is het ordenen van de stenen en langzamerhand worstel ik me naar een plekje op de vuilstort. Ik kan daar heerlijk mijn frustratie kwijt want het spul mag immers kapot. Zo doe ik op eigenzinnige manier aan afvalscheiding en ben uiteraard ook erg nieuwsgierig of er iets van mijn gading wordt binnengebracht. We hebben de singles al in april in deze rubriek gehad, een maand later vind ik een aantal rhythm & blues-elpees uit de jaren zestig. Verder valt het tegen met de platen. Er komt wel geregeld een man die zijn zolder aan het opruimen is. Als hij hoort van mijn platenhobby belooft hij dat hij ze mee zal brengen voor mij. Niet om weg te gooien, maar als cadeautje aan een verzamelaar. Het is een prachtig 10"-koffertje met daarin de originele Nederlandse 78-toeren-plaat van 'Love Letters In The Sand' van Pat Boone. In Engeland gemeengoed op dat formaat maar in Nederland is in 1957 nauwelijks meer een markt voor bakeliet. De plaat is nog altijd in mijn bezit en wordt gekoesterd. Intussen komt de afbraak en herbouw van de houtdroogloodsen in IJlst voorbij en met het naderen van de zomer heeft de gemeente een nieuwe taak voor me bedacht: Afval zoeken in openbaar groen en bermen.
Ik krijg een eenvoudige schaftkeet mee naar Oudega. Daar heb ik drie dagen om afval te verzamelen rondom het dorpshuis en de sportterreinen. Ik gedraag me als een echte ambtenaar want de schaftkeet bevalt me iets té goed. Het zijn niet erg productieve dagen. Als ik het nu moest doen, zou de omgeving in een dag schoon zijn en zou ik drie gevulde vuilniszakken hebben. Ik zit echter liever in de keet en luister té lang naar de radio. Dan begint een collega bij de gemeente een naar gerucht te verspreiden. Ik zal hele dagen in de zuipkeet zitten, even verderop. Ik ben niet eens in de buurt geweest van de caravan en gelukkig gelooft de baas mijn verhaal. Het lijkt hem echter het beste om me uit Oudega weg te halen. Heeg is de volgende locatie en opnieuw heb ik de keet mee. Omdat de gemeentewerkplaats ook in Heeg zit, heb ik nu meer last van controle en moet ik wel een beetje bezig blijven. Dat doe ik goed en zo mag ik dan nog een paar dagen naar Woudsend met dezelfde missie.
Blijkbaar doe ik iets goed zonder dat ik er een vinger op kan leggen. Ik ben een rare snuiter in 1994 en, ja, eigenlijk ben ik dat nog steeds wel. In 1994 wil ik nog niet echt werken en toch wordt mijn contract in augustus stilzwijgend verlengd met nog een half jaar. Intussen heb ik een collega gekregen, eveneens via de JWG. Hij is wat praktischer ingesteld maar bovenal een beetje brutaler. Ook hij moet beginnen in de stenen en hij leent zomaar een minikraan uit de werkplaats. Totdat die op zijn zij gaat. Ook op het vuilstort moeten we nu de taken verdelen en daar heb ik het moeilijk mee. Hoewel ik een aparte kloot ben, lig ik iets beter in de groep met collega's en ik denk dat ik op die kwaliteit mijn tweede half jaar heb verdiend. Ik kan me niet eens herinneren wat ik aan de maanden september tot en met november heb gedaan en dus vermoed ik dat het bitter weinig is geweest...
1968 Walk On The Wild Side-Lou Reed (UK, RCA Victor, 1973)
1969 Snoopy's Christmas-The Royal Guardsmen (NL, London, 1967)
1970 Na Na Na-The Shoes (NL, Polydor, 1967)
Hoewel de rubriek nog steeds 'Het zilveren goud' heet, heb ik de kaartenbak al lang weer verlaten en gaat het een beetje 'naar benadering'. Enkele van de singles die ik tot augustus 1994 reken, zijn echter later gekocht bij 'De Gouden Kikker' in Steenwijk. Omdat ik daarvan de datum ben vergeten, heb ik de singles maar bij deze partij gerekend. The Royal Guardsmen is er eentje van maar ook Julian Lennon uit de vorige aflevering. Lou Reed en The Shoes heb ik echter wel gekocht op de tweede dag van mijn eerste Dicky Woodstock. En dat geldt eveneens voor de volgende twee singles. Lou Reed heeft precies tien jaar geleden een 'upgrade' gekregen, ook weer in 'De Gouden Kikker'. Dit exemplaar met fotohoes komt uit dezelfde partij als de Week Spot van deze week van Bunny Sigler.
1971 I Feel Love-Donna Summer (NL, Groovy, 1977)
1972 The Six Teens-Sweet (NL, RCA Victor, 1974)
Dit zijn de laatste twee uit augustus 1994 en van 'De Gouden Kikker'. De volgende vier zijn de eersten van de nieuwe maand. Ik koop deze singles bij een soort van tweedehands boekenwinkel nabij IJlst en dit blijkt een partij vrij unieke acetaten en Engelse demo's en promo's te zijn. De zoon van de uitbater is een fan van The Ventures en hij schijnt de demo's en promo's van zijn favoriete band eruit te hebben gepikt. De platen zijn vrij duur maar in verhouding nog altijd erg goedkoop. Ik denk dat ze een rijksdaalder per stuk zijn geweest of daaromtrent.
1973 The Magic Book-The Gibsons (UK, Deram, 1967)
1974 Up Went Nelson-Go Lucky Four (UK, Decca, 1966)
1975 Dance Mamma Dance Pappa Dance-Joanne & The Streamliners (US, United Artists, 1965)
1976 I Who Have Nothing-Terry Knight & The Pack (UK, Pye, 1966)
Ik denk dat Joanne & The Streamliners bij de jaren tachtig-singles heeft gezeten en gewoon erg goedkoop is geweest. We kennen in Nederland het mopje beter als 'Dans Je De Hele Nacht Met Mij' van Karin Kent. The Gibsons is een groep bestaande uit drie Australiërs en een Londenaar. De groep probeert in de jaren zestig haar geluk in 'Swinging London'. Hoewel de titel psychedelica suggereert, is het een pure pop-single. De single verschijnt op 24 maart 1967 en de promo is blijkbaar gemaakt om in meerdere landen gebruikt te worden. Het bevat de GEMA (Duitsland), BIEM (Frankrijk en België) en NCB (Denemarken) op het label. The Go-Lucky Four heeft een indrukwekkende discografie en 'Up Went Nelson' is in de meeste landen uitgegeven op het Emerald-label. De acetaat is helaas niet meer om aan te horen maar ik herinner het als een beetje een flauwe parodie op de 'Battle Hymn Of The Republic'. Terry Knight is eveneens een acetaat en nog redelijk te draaien. Als ik de single zoek op 45cat vind ik scans van de Engelse promo's op Cameo Parkway en deze zijn gestempeld als 13 januari 1967. De Pye-acetaat zegt 6 januari 1966. Het is iets wat ons allemaal overkomt? In januari van het nieuwe jaar per ongeluk het 'oude jaar' vermelden? Het lijkt erop dat dit 6 januari 1967 moet zijn. 'I Who Have Nothing' zal later populair worden door Tom Jones, Terry Knight zal later van zich doen spreken als de manager van Grand Funk Railroad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten