Eretitel: 'How Deep Is Your Love'

Het voortbewegen op een ligfiets is iets heel anders dan op een normale fiets. Mijn wiskundig vermogen is te beperkt om de vergelijking op te gooien van het aantal omwentelingen. Gegeven is dat de ligfiets 24 inch wielen heeft en de postfiets wellicht 26 inch. Nee, het verschil is natuurlijk de houding en de manier waarop je de wind vangt. Op de ligfiets maakt voor of tegen de wind niet zoveel verschil, een stevige zijwind is verraderlijk met de tas achterop. Bij het gewone fietsen kan ik met wind in de rug nog wel een redelijke snelheid halen. Goed beschouwd is het stuk tussen Havelte en Meppel moordend als je tegenwind hebt en bovendien wordt er van je verwacht dat je vrijwel meteen aan de slag kan. Op de ligfiets is het juist van belang dat ik bezig blijf of anders kak ik in. De PostNL kent om en om piek- en daldagen. Woensdag is een piekdag geweest en donderdag zou een daldag zijn. Met een stevige tegenwind in het vooruitzicht zakt me de moed in de schoenen, zeker als je langer bezig bent met het vervoer op en neer tussen Meppel en Uffelte als met het bezorgen van de post. Zo heb ik gisteren geregeld dat ik thuis mocht blijven en in plaats daarvan vandaag zou helpen in de post. Met 'Afterglow' als bagage levert dat een korte nacht op maar op zijn minst is er een hoeveelheid post waarvoor ik graag naar Meppel kom fietsen. Hierdoor is het een iets andere vrijdag geworden dan normaal. Zal ik weer terug keren naar de muziek? Ja vooruit, vanavond hebben we 'How Deep Is Your Love' als de 'Eretitel'.

3. Sean Paul Featuring Kelly Rowland (2012)
Ik ben niet zomaar een beetje trots op 'Listen Carefully' en dus ook de 'Eretitel'. De rubriek is begonnen op een moment dat zelfs 'Tuesday Night Music Club' een 'tijdelijke' show is en dit programma bestaat in maart reeds vijf jaar. Gedurende deze vijf jaar heb ik bijna wekelijks een 'Listen Carefully'. Eigenlijk alleen niet in de laatste zes weken van het jaar als ik terugkijk op het voorbije muzikale jaar. Natuurlijk heb je titels als 'Freedom' of 'I Need You' waarvan je zelfs meer dan één 'Eretitel' zou kunnen maken en ik ben dan in het bijzonder trots op volzinnen. 'How Deep Is Your Love' is daar een treffend voorbeeld van. Calvin Harris is slechts een paar jaar oud en voordien kende ik de titel alleen van de Bee Gees. Voor 'Listen Carefully' heb ik een derde kandidaat nodig en dat vind ik op een album van Sean Paul. Een artiest en muziek waar ik helemaal niets mee heb en het is dus niet meer dan logisch dan dat we dit op nummer drie vinden in de 'Eretitel'.

2. Bee Gees (1977)
Een paar weken geleden ben ik blij verrast in 'The Vinyl Countdown'. Ik maak verontschuldigingen naar mijn radio-collega in de chatroom als ik me beklaag dat de jaren zeventig-bak vanavond erg eenkennig is. Het de eerste bak met de letter B en dat bevat veel van de gebroeders Gibb. Een overblijfsel uit de vroegste jaren van het platen verzamelen. Ik verwacht dat hij felle kritiek zal uiten maar dat valt reuze mee. ,,Een plaat van de Bee Gees valt zelden tegen", is zijn oordeel. Ik leg uit dat mijn platenverzameling voor een deel is te danken aan de Bee Gees. Ik lees in 1989 een biografie van de Bee Gees voor een spreekbeurt op school. Omdat je vaker singles vindt van de Bee Gees dan van The Moody Blues, begin ik vrijwel meteen na de modelauto's aan een Bee Gees-collectie. 'How Deep Is Your Love' neem ik op van de radio en heb ik zo jaren op cassettebandjes staan. Ik weet niet precies te herinneren wanneer ik de single op de kop heb getikt maar dat is vele jaren later! 'How Deep Is Your Love' is natuurlijk een bak stroop van de Gibbs en het is niet mijn favoriet. Ik ben toch eerder geneigd om 'Tragedy' of, het minder bekende, 'Love You Inside Out' uit deze periode te draaien. In de 'Eretitel' zal het genoegen moeten nemen met een tweede plek.

1. Calvin Harris & Disciples (2015)
Dezelfde radio-collega als van de Bee Gees heeft altijd hetzelfde mopje in de chatroom als Bee Gees of deze van Calvin Harris wordt gedraaid: 'How Deep Is Yours, Love?'. Calvin Harris heeft zijn rondjes gedraaid op Wolfman Radio dankzij de vrouw van de radiobaas en ondergetekende. Ik ken de naam van Calvin Harris uit de periode van 'Floorfillers'. De man is dan al een begrip in de Engelse muziekscene maar vrijwel onbekend in Nederland. Hoewel de achtergrond en intenties van beide heren totaal verschillend is, vergelijk ik Harris vaak met Mark Ronson. Ze zijn het dj-zijn al lang voorbij en zijn gewoon producenten in de stijl van een Phil Spector die gewoon alle 'credit' verdienen voor een plaat. Toch klinkt iedere Calvin Harris- of Mark Ronson-productie anders dan de voorganger en dat is iets waar bijvoorbeeld een Kygo van zou kunnen leren. Okay, soms zijn de platen niet zo sterk, maar je kan hem eigenlijk nooit beu worden omdat de volgende plaat weer een knaller kan zijn. 'How Deep Is Your Love' is een plaat die al gauw van 'Floorfilelrs' door sijpelt naar 'Tuesday Night Music Club' en ook lange tijd een resident op mijn mp3-speler. Het doet me denken aan de eerste weken met de 'Tuesday Night Music Club' en kan me nauwelijks voorstellen dat dit bijna vijf jaar is geleden.

We moeten accepteren dat de herfst is begonnen en alle zonneschijn die we in de komende weken krijgen is 'luxe'. Toch wil ik gerust zeven dagen wachten op de zon zodat ik volgende week driemaal 'Waiting For The Sun' kan behandelen.