maandag 14 oktober 2019

Blauwe Bak Veteranen deel 10



Na een langzame start is deze serie goed op stoom en ik moet eerlijk zijn: Ik vind dit momenteel leuker dan 'Raddraaien'. De lijst voor 'Raddraaien' heb ik dan ook niet verder uitgewerkt en zet deze rubriek even op de pauze-stand. Ik heb jaren geleden eens veel werk gestopt in een chronologisch overzicht van de Blauwe Bak. Daarbij gebruik ik soms dezelfde natte vinger als die momenteel van belang is bij 'Het zilveren goud'. Het is aanvankelijk het idee om deze serie een paar maal te doen tot ongeveer 1997. Welnu, vandaag bereiken we 1997 en de volgende aflevering is eveneens datzelfde jaar. We gaan dus vrolijk door met deze serie! Vandaag begin ik in 1995 en eindigen we in de zomer van 1997 met een paar mooie herinneringen als gevolg. Vandaag de nummers 55 tot en met 60.

55. Baby Now That I've Found You-The Foundations (Frankrijk, Pye, 1967)
Voordat ik het vergeet te vermelden: Alle zes singles uit deze aflevering staan tegenwoordig in de reserve-Blauwe Bak. Ik koop mijn eerste exemplaar van The Foundations op de vlooienmarkt in Sneek. Het is Tweede Kerstdag als ik me niet vergis? Ik tref Klaas van 'Golden Years' eveneens op deze markt en het is een emotioneel weerzien. In Sneek kun je mensen iedere dag ongewild tegenkomen maar kun je elkaar ook ontlopen als je dat zou willen. In geval van Klaas is dat de eerste en laatste keer dat ik hem zal tegenkomen buiten de jaren in de jukeboxwinkel. Dit bewuste exemplaar heb ik later gekocht: Op een warme zomerdag in 2010 om precies te zijn. (Zie: 'Een bocht van 35 graden' op 2 juli 2010). De reden waarom de single in de Blauwe Bak komt te staan, heb ik te danken aan de 'Northern Soul Jukebox' dat lekker eigenwijs de plaat tussen de obscure stampers heeft staan. Natuurlijk past die in het idioom van de Northern Soul, alleen gaat het daar om exclusiviteit en dat gaat niet op voor een Engelse nummer 1-hit als deze. Ik draai hem zelfs nog in Watford! Intussen heb ik ook de Duitse (als The Foundation) in de jaren zestig-bak staan maar voor de Blauwe Bak blijf ik trouw aan deze Franse persing uit Zwolle. Sinds een jaar staat 'Back On My Feet Again' naast deze single.

56. Neptune-Mr. Waldy & The Greenlight (België, Golden Music, 1971, re: 1981)
Goed beschouwd een kruising tussen Mr. Bloe en de 'Shaft'-soundtrack: Dit instrumentale plaatje uit België is zeer populair bij de zeezenders in de jaren zeventig en tachtig. De harmonicaspeler is allerminst een Toots Thielemans en ook de funky begeleiding is niet virtuoos te noemen. Toch heeft dit alles het gewenste effect: Het maakt 'Neptune' ongrijpbaar en een zeer herkenbaar instrumentaal plaatje. Tussen kerst en oud en nieuw ga ik met de trein naar Groningen. Natuurlijk ga ik weer op platenjacht en kom terug met een paar singles en een verzamel-cd van The Turtles. Prijsnummer van deze reis is echter 'Free As A Bird' van The Beatles op wit vinyl. Ook twijfel ik bij de V&D of ik de nieuwste single van Nick Cave met Kylie Minogue zal kopen en dat maakt dat ik hier de datum van december 1995 aan vast kan plakken. Overigens is mijn Mr. Waldy een heruitgave van omstreeks 1981 en eentje die niet in de boeken staat. Het is echter een rechtstreekse duplicatie van de originele single met 'Blue Mountain' op de keerzijde.

57. If I Were Your Woman-Gladys Knight & The Pips (Duitsland, Tamla Motown, 1970)
In 'Het zilveren goud' wil ik het deze weer hebben over Horrible Dying, de deathmetalband die ik heb met een stel vrienden. Ik heb de band eigenlijk al verlaten als het een optreden mag verzorgen in 'De Overtoom', de discotheek van Gorredijk. Dat wil op vrijdagavond iets gaan doen met lokale bands en doordat Horrible Dying een gitarist heeft uit de plaats, mogen 'wij' op één van de eerste avonden spelen. Ik ga met de band mee en dat resulteert in een weemoedig weekend. Een week eerder ben ik naar de vlooienmarkt geweest en de zondag na Gorredijk draai ik alle recent aangeschafte singles op mijn slaapkamer. Het voelt aan als een afscheid van Horrible Dying en dat is het eigenlijk ook. Over een paar maanden zal ik me immers 'schamen' voor de betrokkenheid bij de band. Iets dat later weer wordt vergeven en vergeten. Ik geloof dat ik deze middag ook voor het eerst 'The Tracks Of My Tears' draai en dat wordt meteen mijn favoriete cover-versie van het Smokey Robinson & The Miracles-origineel plus één van mijn ultieme Gladys Knight-favorieten.

58. There Should Be A Book-Lee Dorsey (UK, Bell, 1969)
Het is mogelijk om in deze rubriek grote sprongen te maken want... soul is lange tijd niet iets waar ik actief naar zoek. Als ik het leuk en goedkoop tegenkom dan gaat het mee en verder leef ik lange tijd in de veronderstelling dat 'soulmuziek voor watjes is' zoals mijn buurvrouw me in 1991 heeft wijs gemaakt. Pas omstreeks 1997 begin ik met dj-en en merk ik dat soul het nu eenmaal goed doet op de dansvloer. Van nummer 57 naar 58 springen we maar liefst zeven maanden. De zomer van 1996. Ik werk dan via de Jeugdwerkgarantieplanwet op de redactie van het Sneeker Nieuwsblad. Als mijn ouders besluiten om eind augustus met vakantie naar Denemarken te gaan, regel ik een lift. Ik voel me op en top 'hippie' in de zomer van 1996 en koop mijn dure oranje overhemd tijdens deze vakantie. Ook ben ik heel stiekem een beetje verliefd in deze tijd. Ze heet Froukje en ik ben haar in de kroeg tegengekomen toen het net uit was geraakt met haar vorige vriendje. Het zal niet echt de kans krijgen om op te bloeien want even later is ze weer ingetrokken bij dat vriendje. Terug naar Denemarken: In de stad Herning heeft een boekhandelaar besloten om zijn volledige platencollectie van de hand te doen buiten de schijven van Elvis. Ik geloof dat hij later een Elvis-museum is begonnen. De singles, vooral jaren zestig en zeventig, worden voor een leuke eenheidsprijs aangeboden op de bovenetage van zijn boekwinkel en ik doe daar flink boodschappen in de zomers van 1996 en 1997. Lee DOrsey is één van de eerste platen die ik daar haal. Het staat voornamelijk in de Blauwe Bak voor de keerzijde: 'Everything I Do Gonh Be Funky (From Now On)' en nee.... 'Gonh' is geen typefout maar een extra funky 'touch' aan de titel.

59. Wicky Wacky-Fatback Band (UK, Important, 1974, re: 1985)
En dan is het immiddels april 1997. Ik werk bij de muziekoefenruimte in Sneek als ik naar de jaarlijkse fancy-fair ga in de Veemarkthal. Buiten deze single van Fatback Band en een paar anderen koop ik hier ook een Philicorda-orgeltje voor een paar losse guldens. Alleen... hoe krijg ik het ding weg uit de Veemarkthal. Collega Jan brengt uitkomst en we vervoeren het orgeltje naar de Popkelder. Het geeft geen kik en dat heeft te maken met kapotte lampjes. Ik informeer nog wel bij een 'elektronicazaak uit de oude doos' en daar wordt me keurig voorgerekend wat het gaat kosten om de Philicorda weer te laten spelen. Dat heb ik er niet voor over en het instrument gaat naar de vuilstort. Fatback Band 'ontdek' ik pas in 2012 als ik in Nijeveen ben komen wonen. Het is een single met een dubbele a-kant en 'Is This The Future' is typisch het Fatback-geluid uit de midden jaren tachtig. De kant van 'Wicky Wacky' vermeldt alleen 1985 als bouwjaar en dat maakt het meteen interessant omdat het veel ouder klinkt. En wat blijkt? Het is ouder! 'Wicki-Wacky' is de oorspronkelijke titel en het verschijnt in november 1974 op het Event-label. Het is tijdens de opname van een 'Soul-X-Rated' dat ik ter plekke besluit om de plaat tot Week Spot te bombarderen.

60. That's The Way Love Is-Marvin Gaye (US, Tamla, 1969)
Vevolgens eindigen we in juli 1997. Ik ben een paar weken eerder op slag verliefd geworden op een roomwitte Vespa PK 50 S uit 1983. We hebben het dan over een bromscooter dat qua uiterlijk een replica is van de iconische PK 125 uit 1961. Er schijnt iets met de accu te zijn en dat maakt dat de droom even wordt uitgesteld en toch ga ik geregeld even in Molkwerum kijken bij de jukebox-boerderij. Dat heeft een partij singles in de aanbieding die ik in een paar delen ophaal. Deze van Marvin Gaye zit ook in de partij. De Amerikaanse Tamla en Motown hebben in de jaren zestig en zeventig een vreemde eigenschap bij het vermelden van de jaartallen op labels. Doorgaans is dat het oorspronkelijke verschijningsjaar van de single die je in de handen houdt. Motown gaat echter uit van de eerste publicatiedatum van het liedje. Dat maakt dat 'Gonna Keep On Tryin' Till I Win Your Love' het jaar 1967 op het label heeft en 'That's The Way Love Is' 1966 op het etiket. Het verschijnt namelijk in dat laatste jaar als een single voor The Isley Brothers. Gaye heeft na het monstersucces van 'I Heard It Through The Grapevine' ruim baan gekregen om oude Motown-hits te vertragen en extra dramatiek toe te voegen en dat doet hij eveneens bij dit upbeat nummer van The Isleys.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten