The wild Rover

Meerdere hobby's hebben? Ik heb diepe bewondering voor mensen die hun tijd kunnen verdelen tussen de hobby's. Zelf heb ik me altijd toegespitst op één bepaalde hobby en dan staat de rest op een zeer laag vuurtje. Na negen jaar Soul-xotica zullen jullie begrijpen dat het verzamelen van platen mijn hobby is, maar de afgelopen jaren is het radiowerk zo mogelijk nóg belangrijker geworden en zou ik vast niet zoveel platen hebben gekocht als ik geen radioshows had. Door toedoen van twee oudere broers en een zus en het gegeven dat ik elf jaar verschil met mijn oudste broer, groei ik op te midden van muziek. Toch is er een andere hobby die aanvankelijk mijn leven beheerst. Een hobby die met heel veel dromen gepaard is gegaan en voor deze ene keer geef ik de pizzabakker uit Alkmaar gelijk: Dromen zijn bedrog. Het gedroomde wagenpark zal er nimmer komen. Sterker nog: Ik maak me niet eens druk om het rijbewijs! Dit is het 3500e bericht en dat wil ik vieren met een prent van een fraaie Rover 3500 en nu ik toch bezig ben?

Tegenwoordig moet ik op de achterkant van zo'n koekblik kijken om te ontdekken welk merk het is. Als kind heb ik daar geen enkele moeite mee en herken de auto's al van verre afstand. Je hebt de botsauto-lampen van een Saab, de drietand in de grille van een BMW en toch is het vooral de Opel Kadett die je het meest ziet in ons dorp. Zodra ik zelf boeken mag uitzoeken bij de bibliotheek zijn dat vooral autoboeken. Ik heb de Autovisie-jaarboeken langere periodes in mijn bezit en spel ieder woord behalve als het té technisch wordt. Ik mag mezelf met recht een passieve autoliefhebber noemen want van sleutelen krijg je vuile handen. Zelfs in de midden jaren tachtig heb ik al de neiging om terug te kijken. Ik heb nog altijd een fascinatie voor autosloperijen, hoewel er natuurlijk weinig te zien is bij de huidige demontagebedrijven. Ik kan uren kijken naar een foto van een sloop uit de jaren zeventig en proberen ieder type te herkennen. Ik heb dus ook weinig met glimmende exclusieve bolides in een smetteloos museum. Liever zie ik een veld vol gebruiksvoorwerpen op vier wielen en in een staat van ontbinding. Soms mag ik opblijven voor het 'Wrak van de weg' in het Tros-programma Kieskeurig. Voor de liefhebber: Alle Youtube-clips zijn bijeen gegooid in één video van een uur en toch weet ik dat er nog steeds afleveringen missen. En dan zou ik bijna het 'Achteruitrijden' vergeten. Voor mij het jaarlijkse hoogtepunt op de televisie.

Ik ben een jaar of tien als ik op woensdagmiddag, met toestemming van mijn moeder, op de fiets naar Sneek ga om een rondje te maken langs de autodealers. Het 'folders scoren' is begonnen bij een voormalige dealer van Polski-Fiat die de hoop heeft opgegeven en in Skoda's gaat doen. Het levert een volle doos folders op van de FSO Polonez. Bij de autodealers wordt ik op verschillende manieren welkom geheten. Enkele laten me rustig rond kijken en geven me een paar folders na afloop. Andere handelaren sturen me net zo hard weer naar buiten. Bij Pheifer, de Volkswagen-dealer van Sneek, zullen ze verbaasd zijn geweest? Een jonge knaap die de nieuwste Scirocco en Golf GTI voorbij loopt om te kijken naar een malle Fiat 126 dat is ingeruild. Een oud-medewerker van de garage heeft in de showroom zijn collectie miniaturen uitgestald: Alle soorten en types Volkswagen op alle denkbare formaten. Dat wil ik ook! Onderweg naar huis besluit ik dat Citroën een mooi uitgangspunt is. De 2CV, de Snoek en de Traction Avant zijn dermate iconisch dat er heel veel miniatuur-modellen van zijn uitgegeven. De volgende drie jaar staat mijn leven in het teken van de kleine Citroën-modellen en bouw een collectie op van ongeveer zestig. Niet gek voor een jongeman van veertien met vijf gulden zakgeld. De verzameling staat lange tijd in de stadsgalerie annex verzamelaarsmuseum aan het Kleinzand in Sneek. Het is opgezet door dezelfde man die het modelspoormuseum is begonnen. Mijn Citroën-modellen staan tussen twee kasten in met spul dat het modelspoormuseum niet heeft gehaald. Vanaf 1989 ga ik me echter toeleggen op het verzamelen van de singles en daarmee komt de auto-collectie op slot. Ik twijfel eraan of ik ze nog heb of dat ik ze heb weggegeven? 'Heit' gaat mee omdat ik een lift nodig heb naar de modelautobeurs in Joure en hij zal nog jaren lang de beurs bezoeken om zo nu en dan een vrachtauto op schaal te kopen.

In 'Het zilveren goud' ben ik al negentien en nog steeds geen spoor van rijlessen of een rijbewijs? Nee, ik heb het geld er niet voor over en bovendien heb ik nog steeds veel plezier met een Solex. In Mossley kan ik het rijbewijs halen maar dan moet ik tekenen dat ik minimaal drie jaar in Mossley blijf wonen. Daar heb ik niet zoveel trek in en dus laat ik het aan me voorbij gaan. Sindsdien heb ik eigenlijk nooit weer gedacht aan een rijbewijs. Door mijn vertraagde motoriek heb ik bovendien moeite met inschattingen te maken en als ik zie hoe een chauffeur een auto door het drukke verkeer stuurt, moet ik er niet aan denken dat ik op zijn of haar stoel zat. De wereld is beter af zonder de auto van Gerrit!

Toch kan ik nog altijd genieten van nostalgische video's over auto's. Daarbij is een fascinatie gekomen voor het 'banger racen': Met een klassieker de crossbaan op en deze in een paar manches helemaal plat te rijden. Soms is het zonde wat er de baan op gaat maar ook hier kun je relativeren: De auto's zijn een grondige restauratie niet meer waard. Bovenstaande Rovers duiken nog een enkele keer op op de crossbaan maar het is vooral een ouder Rover-type dat populair blijft voor dit soort vermaak. Wees niet bang: Soul-xotica wordt geen hangplek voor 'petrol heads' en zal de komende 3499 berichten weer gaan over muziek en singles.