Van mijn kindertijd naar oktober 2019 en dan weer een kwart eeuw terug in de tijd. Dat is Soul-xotica in een notendop. Dit is het derde bericht van vandaag en daarmee zitten we weer op schema. Hoewel? Pas het derde deel van september 1994 in oktober? Het goede nieuws is dat we volgende week oktober binnenstappen en dat dit slechts twee afleveringen is. In november en december moet ik het weer opnieuw bekijken en zal bovendien aan de slag moeten om 1995 naar inzicht vast te stellen. Mijn herinnering zegt nu dat dit een jaar is geweest met héél veel platen. Ik kan me echter ook een kringloopwinkelbezoek herinneren in 1995 waarbij ik me niet kan heugen wanneer ik voor het laatst singles heb gekocht. Hoe dan ook: De herinnering van 2019 moet uitsluitsel brengen en dat lijkt op voorhand al tweemaal per week te worden. Vandaag het tweede deel van de 'gewone' singles die ik in september 1994 haal bij 'het goede doel' in Nijezijl, een buurtschap buiten IJlst. Ik weet niet meer te herinneren of deze singles per gewicht werden verkocht. Ik heb ik in september 1992 de singles wel laten wegen en de kiloprijs betaald. Ik denk het van wel als ik naar de singles kijk. Eentje meer of minder doet er niet toe en dat levert enkele gekke plaatjes op.
Ik ben in deze tijd lid van de SOlex-club in Joure en dat is één van de oudste en grootste clubs op dat gebied. Het organiseert iedere eerste zaterdag van september het wereldkampioenschap Solexrace in Joure. De dochter van de voorzitter heeft een Afrikaan in haar kennissenkring en hij laat zich overhalen om mee te doen aan een Solexrace. Hierdoor kan de organisatie dit het wereldkampioenschap noemen. De deelnemer komen van heinde en verre want het is altijd gezellig met het wereldkampioenschap. Net zoals bij het 'banger racen' dat ik eerder heb genoemd, heb je bij een Solexrace twee soorten van deelnemers. Bij de 'bangers' heb je de 'broodrijders' die zo ongeschonden mogelijk uit de race willen komen en gaat voor het maximale aantal rondjes dat gereden moet worden. Andere deelnemers zijn er meer voor het publiek en gaan alleen maar voor de meest spectaculaire klap, ook al is hun auto daarmee meteen helemaal total loss. Anderen proberen om met de meest exclusieve wagen op het terrein te komen en malen ook niet om het snel rondjes rijden. Zo is het ook bij de Solexen. Een deel gaat plat op het stuur door de bochten om maar zo snel mogelijk bij de finish te komen. Het publiek komt echter om te lachen om die malle fietsen met motor en hebben meer aan 'ons' die het niet zo serieus nemen en bij de jurywagen stoppen om te vragen hoeveel rondjes ze nog moeten. Hoewel ik in deze periode toch nog eens derde word bij een race in Echtenerbrug ben ik in Joure voor het vertier. 's Avonds rij ik meteen door naar Het Bolwerk. Dat heeft een hardcore-festival met de gerenommeerde bands Slapshot en Ignite. Het heeft echter een extra band meegenomen dat ervoor zorgt dat er drie bussen uit Rotterdam zijn gekomen. De band heet The Offspring en 'Come Out On Play' is dan net een paar maal op de radio gedraaid.
De programmeurs in Het Bolwerk zijn dol op de hardcore uit New York en het trekt doorgaans aardig wat publiek. Ik heb dankzij de krant een paar legendarische namen gezien maar heel eerlijk... is het voor mij steeds 'meer van hetzelfde'. Na een indrukwekkende set van Ignite wordt het opeens veel melodieuzer op het podium. Dat moest ik eigenlijk toejuichen maar ik vind de sfeer ook té melig voor hardcore. Ik loop naar de bar en uit mijn frustratie bij mijn buurman. ,,Wat een baggerband", oordeelt hij. We gaan zitten met een biertje en al gauw blijk ik van hem te hebben gehoord. Ik weet dat hij gitaar speelt en zo komt Horrible Dying ter sprake en neem ik hem ter plekke aan als de nieuwe gitarist. De oorspronkelijke gitarist heeft dan net besloten dat het welletjes is geweest. Een schoolvriend van de zanger wordt de tweede gitarist en zo is Horrible Dying dan weer compleet. Ik ben voornamelijk de 'manager' en moet 'optredens regelen' zoals de drummer het zegt. Dat is snel gepiept!
,,Okay jongens, we hebben een optreden". De band is 'not amused'. ,,Ja, ik moest toch optredens regelen", verdedig ik. Het is dan half oktober en over drie maanden hebben we het eerste optreden in het dorpscafé van Hommerts. We kunnen dan net drie liedjes spelen en dus is er werk aan de winkel. Zonder deze afspraak denk ik dat de band nooit op het podium was gekomen en dat het tot het einde der tijden in de oefenruimte was blijven hangen om nummers te perfectioneren. Misschien heb ik met mijn aanpak de 'credibility' van Horrible Dying om zeep geholpen, maar het is wel rock'n'roll!
1986 Round The Bay Of Mexico-Belafonte (UK, RCA, 1959)
1987 Ostrechs Karnavalslied-Boerekapel D'Ossekoppe (België, W.B. Sound, 1974)
1988 Two Fools In Love-Lori Spee & Gary Brooker (NL, Philips, 1986)
Om onduidelijke redenen worden de platen van Harry Belafonte in Engeland een tijdje uitgebracht onder de naam Belafonte en 'ROund The Bay Of Mexico' is de laatste in dat rijtje. De Boerekapel heeft in 1994 een 'foldaround' fotohoesje dat twintig jaar later half is vergaan en ik derhalve maar weg gooi. De reden waarom ik de plaat meeneem is vanwege een andere single op W.B. Sound die we volgende week gaan tegenkomen. Ostrecht is tijdens carnaval de naam voor Ossendrecht bij het Brabantse Woensdrecht. De carnavalsvereniging bestaat bijna zestig jaar en heeft dus in 1974 deze single gemaakt. 'Two Fools In Love' staat bij mij in de jaren tachtig-bak bij Gary Brooker maar eigenlijk is het een plaat van Lori Spee waarop Brooker de gastvocalen doet. Brooker heeft het nummer geschreven met ex-Procol Harum-collega Matthew Fisher en heeft het in 1985 zelf als single uitgebracht.
1989 Walking Into Sunshine-Central Line (NL, Mercury, 1981)
1990 Funk It Up-Monica Chen (NL, 41 Records, 1981)
1991 Church Of The Poisoned Minds-Culture Club (Duitsland, Virgin, 1983)
Geen bijzonderheden wat betreft de bovenstaande drie. Ze hebben allemaal de fotohoes intact bij aanschaf.
1992 Uit, Goede Gewoonte-Henk Elsink (NL, Philips, 1971)
1993 The Windmills Of Your Mind-José Feliciano (NL, RCA Victor, 1969)
1994 Dansa-Massada (NL, Kendari, 1978)
Henk Elsink staat in de jaren zestig-bak vanwege 'Snor' op de b-kant. Dat is oorspronkelijk uitgebracht voor het carnaval in 1968 maar heeft het moeten afleggen tegen de feestneus van Toon Hermans. Ik heh zojuist het clipje gedraaid van 'Snor' en tevergeefs gewacht op iets grappigs. Als er een Nederlandse komiek al decennia lang gedateerd is, is het wel Henk Elsink. Feliciano bevat maar liefst twee singles en tweemaal dezelfde. Met Massada is het balletje rond. De groepsleden reden in de late jaren zeventig rond in een Citroën SM dat weer aansluit bij het eerste bericht.
Volgende week de laatste singles van september 1994 en de eerste van oktober en bovendien gaan we voorbij de nummer 2000.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten