Singles round-up: oktober 3

Ik moet bekennen dat ik nog niet serieus heb nagedacht over een Week Spot voor de nieuwe week en waarschijnlijk dat ik dit ga bedenken gedurende de werkdag van morgen. Of... moet ik zeggen de halve werkdag? Ik heb geen telefoon gekregen van de zaak en ga er vanuit dat ik morgenmiddag PostNL moet lopen in Meppel. Er bestaat echter een kans dat ik donderdag wel de hele dag aan het werk kan en dat is op zichzelf ook best welkom. Vandaag dus alleen het derde deel van de 'Singles round-up' en het laatste deel van de singles van afgelopen zaterdag. De foto heb ik zondag al gemaakt en buiten The O'Jays en Wilson Pickett om heb ik de platen nog niet eens beluisterd. Ik heb daarentegen bij één single alvast wat huiswerk gedaan. Hierbij de laatste zeven singles van deze maand. Met nog maar een weekje voor de boeg durf ik het wel aan om dat laatste vast te stellen.

* The O'Jays- Livin' For The Weekend (NL, Philadelphia, 1976)
In de zomer van 2014 zeg ik heel voorzichtig dat ik 'klaar ben met The O'Jays'. Ik heb op dat moment alle hit- en tipnoteringen verzameld en, ja, ik heb nog wel een paar jaren zestig-singles van de groep op de verlanglijst staan. Toch ben ik nog altijd niet klaar met de Nederlandse Philadelphia-persingen. Later vind ik 'Now That We Found Love', 'Sing A Happy Song' en deze 'Livin' For The Weekend'. Stuk voor stuk geweldige singles die zonder meer in de Blauwe Bak thuis horen. 'Livin' For The Weekend' doet vreemd genoeg niets bij ons op de hitparade terwijl het alles in zich heeft om een grote hit te zijn. Op de b-kant staat 'Stairway To Heaven' dat uiteraard niets met Neil Sedaka of Led Zeppelin van doen heeft en dus... vandaag te gast is geweest in 'Listen Carefully'. Dat is dus weer een toekomstige 'Eretitel' op de groeiende lijst.

* Wilson Pickett- Funky Broadway (Duitsland, Atlantic, 1967)
Van dezelfde stapel singles als The Four Tops. Deze single klinkt echter té beroerd voor woorden en kan dus niet anders dienst doen dan als opvulling voor de jaren zestig-bak. Jammer voor de Blauwe Bak? Welnee, alle Atlantic-singles van Pickett staan inmiddels gewoon in de jaren zestig en zeventig en alleen 'Mr. Magic Man' op RCA maakt thans deel uit van de koffers. Een 'upgrade' is derhalve altijd welkom!

* Sounds Orchestral- Cast Your Fate To The Wind (NL, Pye, 1964)
Eind 1990 koop ik bij Sunrise in Sneek 'Have Faith In Your Love' van Sounds Orchestral, de Nederlandse Pye wel te verstaan. Het nummer heeft meteen een bepaalde 'magie' voor mij en natuurlijk moet 'Cast Your Fate To The Wind' ook in de verzameling. In januari 1991 tik ik deze op de kop: De Engelse Piccadilly in een gescheurd hoesje. Het fotohoesje kom ik later nog eens tegen en ook de Engelse Piccadilly-demo van 'Have Faith In Your Love'. Nu heb ik te maken met de Nederlandse persing van 'Cast Your Fate To The Wind' mét fotohoesje en in een prachtige staat. Ik hoef de plaat niet eens te draaien want zo'n Nederlandse Pye kun je optisch vaak al erg goed in schatten. Sounds Orchestral is overigens een samenwerkingsverband tussen twee Pye-arrangeurs uit verschillende hoeken van de muziek. Pearson is van oudsher een jazz-man die voor Pye romantische sfeermelodieën maakt. John Schroeder is de man die popsongs van violen voorziet en zijn arrangementen maken gebruik van popdrummers. Sounds Orchestral is jaren lang een 'merk' van Pye voor de easy listening-markt.

* Wishful Thinking- Hiroshima (Duitsland, Atlantic, 1971, re: 1975)
De single maakt me nieuwsgierig en ik durf een gokje te wagen voor een euro. Ik ken Wishful Thinking van een Engelse single op Decca: 'Turn Around' uit 1965. Het zal vast een andere groep zijn? Of is het een verhaal dat gelijk is aan bijvoorbeeld Graham Bonney: Een Engelsman die meer platen verkoopt in Duitsland dan in Engeland? Om meteen uitsluitsel te geven: Ja, het is dezelfde Wishful Thinking maar dan wel in een latere bezetting. De single verschijnt eerst in Duitsland in 1971 en wordt verschillende keren opnieuw uitgebracht. Mijn single is de eerste heruitgave uit 1975. Pas in 1978 zal het een grote hit worden. God mag weten waarom Atlantic zoveel moeite erin heeft gestopt om dit te doen slagen. Het is grotendeels een onopvallend nummer in de stijl van The Cats met een erg vreemde brug en uiteraard een sentimentele tekst. Begrijp me niet verkeerd: Ik vind het best een aardige single maar begrijp de moeite uit de jaren zeventig niet. Daarvoor is het me té kleurloos.

* Wizzard- Ball Park Incident (UK, Harvest, 1972)
* Wizzard- Angel Fingers (UK, Harvest, 1973)
Ik ben de bakken bijna allemaal door als ik links van me een stapeltje singles zie zonder hoes. Ik vind daar The Merrymen en ook deze van Wizzard. In tegenstelling tot The Four Tops en Wilson Pickett zijn deze platen in een beduidend betere staat. En het zijn twee titels van Wizzard die ik nog niet heb. Als Roy Wood het stokje heeft overgedragen aan Jeff Lynne en Electric Light Orchestra verder mag ontwikkelen als de 'Birmingham Beatles' gaat Wood verder terug in de tijd en getuigt van zijn bewondering voor Phil Spector en de popmuziek uit de jaren vijftig. Zijn barokke arrangementen werken immers ook prima bij Spector's 'Wall Of Sound'. 'Ball Park Incident' is een lekkere uptempo stamper dat prima mee kan in de glamrock en dus een grote hit is in Engeland. 'Angel Fingers' begint zelfs met de begeleiding van 'Be My Baby' van The Ronettes alleen klinkt het nu beter dan ooit tevoren dankzij het stereogeluid. Twee toppertjes van Roy Wood en zijn kameraden waar ik erg blij mee ben!

* Karen Young- Allentown Jail (NL, Major Minor, 1969)
Het is omstreeks 2006 als ik meen dat ik op de radio 'Allentown Jail' van Bojoura heb gehoord. In mijn herinnering is dat een erg fragiele folksong. Een paar jaar later hoor ik een opname van het nummer en moet ik mijn mening bijstellen. Nee, het is niet zoals ik het me herinner. Nu heb ik dan de versie van Karen Young in mijn handen en ik verwacht niet veel meer van deze uitvoering. Dit is natuurlijk de Engelse Karen Young die in 1970 een minuscuul hitje heeft met 'Nobody's Child' en niet te verwarren met Karen Young van de disco-hit 'Hot Shot'. Ik geef de voorkeur aan Young's uitvoering hoewel het glazuur van de tanden springt. Nog wel bijzonder om te melden dat op 45cat de Nederlandse single met een andere hoes staat. Mijn hoesje gebruikt dezelfde foto als de Duitse fotohoes maar is wel specifiek voor deze Nederlandse persing. Als ik kon scannen, stond deze morgen dus nog op 45cat.