Stille wateren

In januari 2016 heb ik de singles in mijn verzameling opnieuw ingedeeld en hierdoor kan ik ook buiten de kaartenbak om verder gaan met 'Het zilveren goud'. De singles in de voortzetting van deze rubriek zijn de platen die ik in januari 2016 op de betreffende plek heb gezet van de jaren zestig-, jaren zeventig- en jaren tachtig-bakken. Eerder trachtte ik de singles op alfabetische volgorde te rangschikken en zo weet ik dat ik bepaalde secties 'mis'. Zo rommelt het onder andere bij de P, Q en R en zijn er plaatjes die ik jaren geleden heb gekocht en die nu praktisch onvindbaar zijn. Woensdag trap ik af met de eerste singles uit september 1994 en dat is een bijzondere partij. Ik loop in deze maand namelijk tegen een verzameling Engelse acetaten, promo's en demo's aan en pas na verloop van tijd begin ik me te realiseren dat dit niet zomaar een collectie is. Het heeft er alle schijn van dat de vorige eigenaar bewust op zoek is geweest naar deze schijven. De komende twee weken zullen een aantal de revue passeren. Ik mis echter eentje. Een acetaat op Emidisc met een handgeschreven label en een leuke uitvoering van Simon & Garfunkel's 'Sound Of Silence'. Dat plaatje wil ik vanavond alsnog in de schijnwerpers zetten.

Op één van de singles staat een naam geschreven. Ik heb daarmee gegoogled en kom uit op een Engelse radio-dj. Hoe en precies, dat ga ik over twee weken uit de doeken doen. Ik kies slechts een aantal titels uit waarbij ik vooral let op 'psychedelische' titels en promo's op Decca. Achteraf gezien? Ja, achteraf gezien had ik de hele partij moeten kopen! Het is een zonder meer unieke collectie en ik ben het nooit meer op het spoor gekomen. Deze 'Sound Of Silence' ziet er wel interessant uit. Het vermeldt de namen Rupert & David. Rupert is een niet bepaald alledaagse naam en het duurt een jaar of drie voordat ik op het spoor kom van deze Rupert. Het is niemand minder dan Rupert Hine welke in de jaren zeventig heeft gespeeld bij Quantum Jump en solo-platen heeft gemaakt op het Purple-label van Deep Purple. David is eveneens een lid van Quantum Jump maar dit weet ik slechts sinds gisteravond. 'Mijn' plaat (of degene die ik heb gehad...?) is een acetaat: Een proefpersing van metaal met een dun laagje vinyl. Ze zijn bedoeld om een paar keer te draaien om de kwaliteit van de persing te controleren. Na een paar keer draaien, begint de acetaat te kraken en piepen. Dat is doorgaans het moment dat ze door de platenmaatschappij worden vernietigd. Toch zijn er voorbeelden waarbij de platenmaatschappij een radiostation een exclusieve primeur geeft door een acetaat te sturen. Bijvoorbeeld met 'Paperback Writer' van The Beatles. Volgens mij had Caroline de primeur terwijl de single een week later in de winkels zou liggen. Na een week was de acetaat nauwelijks meer aan te horen. Een acetaat is altijd eenzijdig bespeelbaar en hierdoor mis ik de fraaie b-kant van de Rupert & David-single.

Rupert Neville Hine wordt geboren op 21 september 1947 in Wimbledon. Ik zou nimmer achter de identiteit zijn gekomen van David als ik niet actief zou zijn op 45cat. Op 21 mei 2014 meldt zich daar een zekere David MacIver. Zijn volledige naam is David Maciver-Robinson en van de platenlabels beter bekend als Robinson. Hij is de andere helft van het duo en geeft de gemeenschap een mooi inzicht voor wat betreft bepaalde Purple-releases. Rupert & David treden al gedurende 1965 samen op in de Engelse folkclubs en spelen veel samen met Paul Simon. Simon heeft dan een Engels vriendinnetje en reist langs de clubs in Engeland en doet zo onder andere inspiratie op voor 'Scarborough Fair' en 'Homeward Bound'. Of Simon hen heeft opgebeld om te vertellen dat Columbia zijn 'Sound Of Silence' ging uitbrengen met een elektrische begeleiding? Of dat Decca al vroeg lucht heeft gekregen van de Amerikaanse release? We zullen het nooit weten. Toch is het een feit dat Decca in december 1965 'Sound Of Silence' uitbrengt van Rupert & David. Leuk detail is dat de acetaat een Emidisc is terwijl Decca gewoon eigen acetaat-labels had in 1965. De release van Rupert & David zit niet veraf van de Amerikaanse release van Simon & Garfunkel, dat is duidelijk. Er is dus iets aan de hand met 'inside information'. David heeft niet veel gevoel bij de single hoewel hij trots is dat Jimmy Page de akoestische gitaar bespeelt. Ook studio-bassist Herbie Flowers (meest bekend van 'Walk On The Wild Side' van Lou Reed) is van de partij.

Hoe het verder vergaat met het folk-duo wordt ons niet verteld. Ook David maakt liever de sprong naar de jaren zeventig. Deep Purple is in 1973 met haar eigen Purple-label begonnen en Rupert & David zijn huisvrienden van het label. Zo schrijft het duo nummers voor het albm 'Food Of Love' van Yvonne Elliman. Rupert en David werken voor de laatste keer samen op de elpees van Quantum Jump. David wordt daarbij niet als lid genoemd op de hoes, maar verschijnt wel op de binnenhoes. Hoewel alle nummers zijn toegeschreven aan Quantum Jump op de labels komen de teksten uit de pen van Robinson. Ook is het duo betrokken bij de uiterst bizarre single 'Who Is The Doctor' van Jon Pertwee op hetzelfde Purple-label. David is dus de man van de teksten, Rupert is vooral in trek omdat hij eigenaar is van een ARP-synthesizer en hij goed weet om te gaan met de elektronica. Na Quantum Jump verhuist Robinson naar Amerika. Hij zal advocaat worden in de muziekbusiness en leeft in 2014 in New Mexico. Rupert Hine woont dan in het Engelse Cheshire.

Hine zal in de jaren tachtig en later een lange stoet artiesten en bands produceren. Onder hen zijn The Fixx, Tina Turner, Underworld, Suzanne Vega en Rush. Om maar aan te tonen hoe breed inzetbaar hij is. 'Spin The 2wo' uit 1995 is zijn meest recente originele werk maar dit jaar is nog een compilatie verschenen van zijn materiaal als Thinkman dat hij in de jaren tachtig heeft gemaakt. Zijn producties lopen door tot de dag van vandaag. Hij is dan vooral actief met de 'Songs For Tibet'-albums.